Γράφει ο
Ιωάννης Γ. Κουλούρης

Σε συνέχεια του  προηγούμενο άρθρο μου, «συνταγματικό (1)», παραθέτω εδώ αναγκαίες κατά τη γνώμη μου τροποποιήσει του Συντάγματος. Η σειρά με την οποία είχα σκοπό να παραθέσω τις τροποποιήσεις αυτές ήταν διαφορετική, άλλαξε όμως μετά τα θλιβερά γεγονότα των τελευταίων συνεδριάσεων της Βουλής, και θεωρώ ότι όσα αναφέρω είναι αμέσου προτεραιότητας. Οι λόγοι είναι αυτονόητοι.  

Ως γνωστόν το πολίτευμά μας είναι η αντιπροσωπευτική δημοκρατία, όπου η βούληση του λαού κάθε φορά δεν εκφράζεται απευθείας από το λαό,  (πλην της περίπτωσης δημοψηφισμάτων, για τα οποία θα αναφερθώ σε επόμενο άρθρο), αλλά μέσω των αντιπροσώπων του, δηλαδή των βουλευτών και των κομμάτων.

Το γεγονός αυτό συνεπάγεται ότι , όταν ο λαός καλείται να επιλέξει βουλευτές ή κόμματα, θα πρέπει να γνωρίζει επακριβώς τι αυτά θα εκφράζουν σε κάθε περίπτωση στη Βουλή.

Κατόπιν των ανωτέρω πρέπει να γίνουν οι εξής τροποποιήσεις του συντάγματος.

(1). Κάθε κόμμα είναι υποχρεωμένο πριν τις εκλογές να εκδίδει και γνωστοποιεί με οποιοδήποτε πρόσφορο μέσο στους πολίτες, αναλυτικό πρόγραμμα, στο οποίο να αναφέρονται οι ενέργειες που θα πράξει εάν γίνει ή συμμετάσχει σε κυβέρνηση. Εάν δεν το πράξει αυτό θα πρέπει να αποκλείεται από τις εκλογές με απόφαση του Αρείου Πάγου. Το πρόγραμμα αυτό δεσμεύει και όλους τους υποψήφιους βουλευτές του κόμματος.

(2). Εάν το ή τα κόμματα που σχηματίσουν κυβέρνηση φέρουν προς ψήφιση νομοθέτημα το οποίο δεν περιέχει ενέργειες που αναφέρονται στο πρόγραμμα του, το νομοθέτημα αυτό θα πρέπει να εγκρίνεται με αυξημένη πλειοψηφία τουλάχιστον των 3/5 του συνόλου των βουλευτών, διαφορετικά είναι αντισυνταγματικό και άκυρο.

(3). Κάθε βουλευτής έχει δικαίωμα να ψηφίζει κατά συνείδηση, εκτός εάν το κόμμα του θέσει θέμα κομματικής πειθαρχίας, πράγμα που θα αποφασίζεται σε συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής του ομάδας για κάθε συγκεκριμένη περίπτωση και η απόφαση θα λαμβάνεται με απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων βουλευτών. Στη συνεδρίαση αυτή κάθε βουλευτής έχει το δικαίωμα να εκφράζεται  και να ψηφίζει κατά απόλυτη ελευθερία, χωρίς καμία συνέπεια.

(4). Εάν στην ψηφοφορία της Βουλής κάποιος βουλευτής απουσιάσει αδικαιολόγητα ή ψηφίσει αντίθετα από την ανωτέρω  απόφαση της κοινοβουλευτικής ομάδας, η απουσία ή η ψήφος του θα προσμετράται σε αυτήν της κοινοβουλευτικής του ομάδας, και επί πλέον θα διαγράφεται αυτοδίκαια από το κόμμα του και θα χάνει την έδρα του, που θα περιέρχεται στον αμέσως επόμενο επιλαχόντα του κόμματος κ.ο.κ.

(5). Κανένας βουλευτής δεν έχει δικαίωμα να μεταπηδήσει σε άλλο κόμμα ή να γίνει «ανεξάρτητος». Εάν το πράξει χάνει αυτόματα την βουλευτική του έδρα η οποία περιέχεται στο κόμμα στο οποίο ανήκε, κατά τα ανωτέρω. Στο κοινοβούλιο δεν υπάρχουν ανεξάρτητοι βουλευτές, παρά μόνο όσοι εκλέγονται από το λαό ως τέτοιοι, βάσει του εκλογικού συστήματος που θα αναφερθεί σε επόμενο άρθρο.

(6). Κανένα κόμμα δεν έχει δικαίωμα να διαγράψει από την κοινοβουλευτική του ομάδα κάποιο βουλευτή, εκτός από τις περιπτώσεις 4 και 5 ανωτέρω.  Εάν κάποιος βουλευτής προβαίνει σε ενέργειες που βλάπτουν το κόμμα του, θα μπορεί να χάσει την έδρα του,  με απόφαση πειθαρχικού οργάνου που θα συστηθεί και θα αφορά τους βουλευτές όλων των κομμάτων, κατόπιν προσφυγής του κόμματος κατά του βουλευτού του. Η απόφαση του οργάνου αυτού θα μπορεί να προσβληθεί ενώπιον του Συμβουλίου Επικρατείας που θα αποφασίζει τελεσιδίκως και κατά προτεραιότητα.

(7). Βουλευτές που υπόκεινται στις περιπτώσεις 4 και 5 ανωτέρω, μπορεί να έχουν  και ποινικές ή αστικές συνέπειες κατόπιν εγκλήσεως οιουδήποτε ενδιαφερόμενου πολίτη, που θεωρεί ότι οι ανωτέρω πράξεις έβλαψαν είτε τον ίδιο είτε το εθνικό συμφέρον.