Παρασκευή
26 Απριλίου 2024
26 Απριλίου 2024
Ημερήσια ηλεκτρονική εφημερίδα, Αρ. φύλλου 4968
ΕΝΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ
O Γιώργος Κοζόμπολης έφυγε από τα Σωτηριάνικα Μεσσηνίας πριν από σαράντα χρόνια για τη Γερμανία με 18 δολάρια στην τσέπη. Έκανε δική του δουλειά, πρόκοψε, γύρισε στην Ελλάδα και το σκέπτεται σήμερα στα 70 του, αν μπορούσε να ξανάφευγε…
«Τι μου προσφέρει αυτή η χώρα;» λέει σήμερα για την πατρίδα του που γύρισε σ’ αυτήν από αγάπη και για να μείνουν τα παιδιά του Ελληνόπουλα.
Την ευκαιρία να τα πούμε για εδώ και για εκεί, μας την έδωσαν τα ντοκιμαντέρ
«Ο Γιώργος από τα Σωτηριάνικα» του Λευτέρη Ξανθόπουλου και «Ο Γιώργος από τη Χαϊδελβέργη» του Κώστα Μαχαίρα που προβλήθηκαν στο Ινστιτούτο Γκαίτε, στο αφιέρωμα «Πενήντα Χρόνια Μετανάστευση στη Γερμανία» με αφορμή τις πρώτες συμφωνίες που έγιναν τότε μεταξύ Ελλάδας - Γερμανίας.
Ξανά πίσω
«Πρώτα πρώτα για να κάνεις μία διαδρομή δέκα πέντε λεπτών εκεί με το αυτοκίνητο εδώ θέλεις μιάμιση ώρα», λέει από την πρώτη εντύπωση που του δημιουργήθηκε μόλις πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα.
Στη Γερμανία τις πρώτες μέρες την πέρναγε μ’ ένα σάντουιτς, αλλά αμέσως έπιασε δουλειά κι από κει και πέρα όλα του πήγανε καλά. Τον είδανε δουλευταρά και τον βοηθήσανε να σταθεί στα πόδια του. Άνοιξε ταβέρνα που γέμιζε κάθε βράδυ κόσμο, Έλληνες και Γερμανούς με μπουζούκια και σπασίματα, κόσμο για γάμους, για γιορτές.
Ο Γιώργος από την Χαϊδελβέργη
«Εκεί υπάρχει αξιοκρατία» συνεχίζει ο Γιώργος. «Σε βλέπουν ότι είσαι εντάξει στη δουλειά σου, στην περιποίηση, στις τιμές, στην καθαριότητα και
σ εκτιμάνε. Λες είμαι ταβερνιάρης, είμαι καθαρίστρια, είμαι καθηγητής και αισθάνεσαι κύριος ό,τι δουλειά κι αν κάνεις. Υπάρχει αξιοκρατία.
Δεν φοβάσαι τι θα γίνει αν αρρωστήσεις, αν πάθουν κάτι τα παιδιά σου. Με την πρώτη μέρα που θα μπεις σ ένα εργοστάσιο είσαι ασφαλισμένος για εργατικό ατύχημα. Σε δέκα τέσσερις μέρες είσαι ασφαλισμένος για οποιαδήποτε ασθένεια.
Στο χωριό όταν ήμασταν μας θυμόντουσαν μόνο στις εκλογές για να πάρουν την ψήφο μας και μπορεί να διόριζαν κάποιον σοφέρ στο υπουργείο, μια γυναίκα καθαρίστρια στο νοσοκομείο…Μας βλέπανε σαν αντικείμενα να μας πετάξουνε σε μια γωνιά να βολευτούμε».
Κι όλο τα ίδια μένουν…
---- Τώρα έχουν αλλάξει τα πράγματα; ρωτάει μια κυρία κατά τη συζήτηση που ακολούθησε.
---- Όχι, τίποτα δεν άλλαξε. Όλοι κοιτάνε πώς θα τ’ αρπάξουνε. Έφερα τα παιδιά μου όταν ήταν 11 και 13 χρονών γιατί μεγαλύτερα δεν θα θέλανε να γυρίσουν. Τώρα είναι καιρός να παντρευτούνε. Πώς θα κάνουν οικογένεια; Με τα 700 και με τα 500 ευρώ; Είμαστε με το ένα πόδι εδώ και με το άλλο εκεί. Είμαστε στο σύνορο των δύο χωρών… Δύο πατρίδες…»
Ο Γιώργος Κοζόμπολης αναδείχτηκε σε Πρόεδρο της Ελληνικής Κοινότητας της Χαϊδελβέργης και είναι το κύριο πρόσωπο στα δύο ντοκιμαντέρ του Λευτέρη Ξανθόπουλου και του Κώστα Μαχαίρα.
Ελληνικές Σπεσιαλιτέ
Τη Δευτέρα (25 Οκτωβρίου) ώρα 20.30 θα προβληθεί στο Ινστιτούτο Γκαίτε το ντοκιμαντέρ του Φίλιππου Τσίτου «Ελληνικές Σπεσιαλιτέ» με τις ελληνικές ταβέρνες και τους Έλληνες ταβερνιάρηδες του Βερολίνου.
xmouhimoglou@gmail.com
«Τι μου προσφέρει αυτή η χώρα;» λέει σήμερα για την πατρίδα του που γύρισε σ’ αυτήν από αγάπη και για να μείνουν τα παιδιά του Ελληνόπουλα.
Την ευκαιρία να τα πούμε για εδώ και για εκεί, μας την έδωσαν τα ντοκιμαντέρ
«Ο Γιώργος από τα Σωτηριάνικα» του Λευτέρη Ξανθόπουλου και «Ο Γιώργος από τη Χαϊδελβέργη» του Κώστα Μαχαίρα που προβλήθηκαν στο Ινστιτούτο Γκαίτε, στο αφιέρωμα «Πενήντα Χρόνια Μετανάστευση στη Γερμανία» με αφορμή τις πρώτες συμφωνίες που έγιναν τότε μεταξύ Ελλάδας - Γερμανίας.
Ξανά πίσω
«Πρώτα πρώτα για να κάνεις μία διαδρομή δέκα πέντε λεπτών εκεί με το αυτοκίνητο εδώ θέλεις μιάμιση ώρα», λέει από την πρώτη εντύπωση που του δημιουργήθηκε μόλις πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα.
Στη Γερμανία τις πρώτες μέρες την πέρναγε μ’ ένα σάντουιτς, αλλά αμέσως έπιασε δουλειά κι από κει και πέρα όλα του πήγανε καλά. Τον είδανε δουλευταρά και τον βοηθήσανε να σταθεί στα πόδια του. Άνοιξε ταβέρνα που γέμιζε κάθε βράδυ κόσμο, Έλληνες και Γερμανούς με μπουζούκια και σπασίματα, κόσμο για γάμους, για γιορτές.
Ο Γιώργος από την Χαϊδελβέργη
«Εκεί υπάρχει αξιοκρατία» συνεχίζει ο Γιώργος. «Σε βλέπουν ότι είσαι εντάξει στη δουλειά σου, στην περιποίηση, στις τιμές, στην καθαριότητα και
σ εκτιμάνε. Λες είμαι ταβερνιάρης, είμαι καθαρίστρια, είμαι καθηγητής και αισθάνεσαι κύριος ό,τι δουλειά κι αν κάνεις. Υπάρχει αξιοκρατία.
Δεν φοβάσαι τι θα γίνει αν αρρωστήσεις, αν πάθουν κάτι τα παιδιά σου. Με την πρώτη μέρα που θα μπεις σ ένα εργοστάσιο είσαι ασφαλισμένος για εργατικό ατύχημα. Σε δέκα τέσσερις μέρες είσαι ασφαλισμένος για οποιαδήποτε ασθένεια.
Στο χωριό όταν ήμασταν μας θυμόντουσαν μόνο στις εκλογές για να πάρουν την ψήφο μας και μπορεί να διόριζαν κάποιον σοφέρ στο υπουργείο, μια γυναίκα καθαρίστρια στο νοσοκομείο…Μας βλέπανε σαν αντικείμενα να μας πετάξουνε σε μια γωνιά να βολευτούμε».
Κι όλο τα ίδια μένουν…
---- Τώρα έχουν αλλάξει τα πράγματα; ρωτάει μια κυρία κατά τη συζήτηση που ακολούθησε.
---- Όχι, τίποτα δεν άλλαξε. Όλοι κοιτάνε πώς θα τ’ αρπάξουνε. Έφερα τα παιδιά μου όταν ήταν 11 και 13 χρονών γιατί μεγαλύτερα δεν θα θέλανε να γυρίσουν. Τώρα είναι καιρός να παντρευτούνε. Πώς θα κάνουν οικογένεια; Με τα 700 και με τα 500 ευρώ; Είμαστε με το ένα πόδι εδώ και με το άλλο εκεί. Είμαστε στο σύνορο των δύο χωρών… Δύο πατρίδες…»
Ο Γιώργος Κοζόμπολης αναδείχτηκε σε Πρόεδρο της Ελληνικής Κοινότητας της Χαϊδελβέργης και είναι το κύριο πρόσωπο στα δύο ντοκιμαντέρ του Λευτέρη Ξανθόπουλου και του Κώστα Μαχαίρα.
Ελληνικές Σπεσιαλιτέ
Τη Δευτέρα (25 Οκτωβρίου) ώρα 20.30 θα προβληθεί στο Ινστιτούτο Γκαίτε το ντοκιμαντέρ του Φίλιππου Τσίτου «Ελληνικές Σπεσιαλιτέ» με τις ελληνικές ταβέρνες και τους Έλληνες ταβερνιάρηδες του Βερολίνου.
xmouhimoglou@gmail.com
