Σαββατοκύριακo
27-28 Απριλίου 2024
27-28 Απριλίου 2024
Ημερήσια ηλεκτρονική εφημερίδα, Αρ. φύλλου 4969
Είμαστε όντως πολύ φτωχοί; 
Στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 28.7.2011 δημοσιεύεται άρθρο της κυρίας Ρίτσας Μασούρα, με τον ανωτέρω τίτλο.
Η Ελλάδα στην ΕΕ έπρεπε να είναι μεταξύ των πλουσίων χωρών της ΕΕ, διότι έχει:
1. Παγκοσμίως την μεγαλύτερη εμπορική ναυτιλία, σταθερά περί τα 30 τελευταία χρόνια.
2. Ορυκτό πλούτο, τον πλουσιότερο των χωρών της ΕΕ
3. Οι Έλληνες έχουν επιχειρηματικό δαιμόνιο.
Όλα τα ανωτέρω πλεονεκτήματα (ατού) είχε επισημάνει το 1981 ο Γκάστον Τορν, έτος εισόδου της Ελλάδας ως δέκατου μέλους στην ΕΟΚ, αλλά δεν τα αξιοποιήσαμε.
Στην εμπορική ναυτιλία δεν ανταποκριθήκαμε στην επιτυχή προσπάθεια των εφοπλιστών. Τον ορυκτό πλούτο τον αγνοήσαμε. Το επιχειρηματικό δαιμόνιο οι συνδικαλιστές με το δόγμα των κοινωνικοποιήσεων που άρχισαν το 1981, με απεργίες και στάσεις εργασίας, οδήγησαν επιχειρήσεις να γίνουν κρατικές ή να πληγούν σοβαρότατα, με συνέπεια να υπολειτουργούν, να κλείσουν ή να μεταναστεύσουν σε γειτονικές χώρες.
Το Ναυπηγείο Σκαραμαγκά κρατικοποιήθηκε. Η Ελλάδα και οι εργαζόμενοι υπέστησαν ζημιές. Το μοναδικό εργοστάσιο Λαρύμνης κρατικοποιήθηκε και πωλείται. Το εργοστάσιο ελαστικών PIRELLI, ο Ιταλός Πρόεδρός του, είχε αποφασίσει να το εκσυγχρονίσει, ήλθε ο ίδιος στην Ελλάδα και ζήτησε από τους συνδικαλιστές να υπογράψουν ότι δεν θα κάνουν απεργίες ή στάσεις εργασίας για 2-3 έτη της λειτουργίας του. Οι συνδικαλιστές αρνήθηκαν και μετά τη δεύτερη (άκαρπη) επίσκεψη του, ο Πρόεδρος δήλωσε: «Κλείνω το εργοστάσιο» (τα μηχανήματα νομίζω τα μετέφερε στην Τουρκία). Όταν έπαυσε να λειτουργεί το εργοστάσιο ελαστικών, αντιπροσωπεία εργατών πήγε στην Ιταλία και παρακάλεσε τον Ιταλό Πρόεδρο να ανακαλέσει την απόφαση του. Ο Ιταλός αρνήθηκε. Το εργοστάσιο των Πατρών που ως Υπουργός Βιομηχανίας ενέκρινα, έκλεισε.
Το εργοστάσιο Σόγιας της Άρτας, μετά από απεργίες των συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ, έκλεισε και τα μηχανήματα πήγαν στη Μάλτα.
Το 1989 ο Γεώργιος Δράκος της ΙΖΟΛΑ με παρακάλεσε να παρευρεθώ στη διανομή μετοχών από τα κέρδη στους εργαζομένους. Ήλπιζε, όπως μου είπε τότε, όταν οι εργαζόμενοι διαθέτουν μετοχές, θα θεωρήσουν την επιχείρηση δική τους και το πρόβλημα ανταγωνισμού διεθνώς θα λήξει.
Α. ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΝΑΥΤΙΛΙΑ
Οι Έλληνες εφοπλιστές, με το επιχειρηματικό δαιμόνιο των Ελλήνων και τη συμπαράσταση Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας και Λιμενικού Σώματος, επί σειρά ετών:
1. Είναι στην κορυφή της παγκόσμιας ναυτιλίας με 3.180 πλοία κατέχοντας το 8,6% του παγκόσμιου στόλου.
2. Τον Δεκέμβριο 2010 έγιναν πολλές παραγγελίες νεότευκτων εμπορικών πλοίων, ελληνικών συμφερόντων
3. Το ναυτιλιακό συνάλλαγμα την δεκαετία 2000-2010 έφτασε τα 140 δις. Ευρώ.
Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Εμπορική μας Ναυτιλία, η οποία είχε διατεθεί από την τότε Κυβέρνηση Ι. Μεταξά στους Συμμάχους μας, από την πρώτες ημέρες του πολέμου, ήτοι αμέσως μετά την 1-9-1939, όταν η Ελλάδα ήταν ακόμη ουδέτερη, μετέφερε εφόδια σε όλες τις θάλασσες, με απώλειες με απώλεια 2.500 Αξιωματικών και Ναυτών και καταστροφή 120 πλοίων και 551 πετρελαιοκίνητων ιστιοφόρων. Γι’ αυτό αποκλήθηκε ο εμπορικός μας στόλος ως το τέταρτο όπλο των ενόπλων δυνάμεων μας.
Ενώ η Ελλάδα υστερεί σε όλες τις επιδόσεις των χωρών της ΕΕ, στην εμπορική ναυτιλία η Ελλάδα έχει την πρώτη θέση όχι μόνο ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ αλλά και παγκοσμίως. Η Ελληνική Βουλή έπρεπε με ειδικό Ψήφισμα να συγχαρεί τους εφοπλιστές και όλους τους ασχολούμενους με τη ναυτιλία για την τιμητική θέση της Ελλάδος παγκοσμίως στον τομέα αυτό της Εθνικής Οικονομίας. Η Κυβέρνηση έπρεπε να εισηγηθεί στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να βραβεύσει τις ναυτιλιακές ενώσεις για την μοναδική πρωτιά που μας χάρισαν παγκοσμίως. Έπρεπε επίσης να επανασυσταθεί το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας με τις αρμοδιότητες που είχε. Οι εφοπλιστές επίμονα το ζητούν. Η κατάργηση του Υπουργείου Ναυτιλίας επικρίθηκε από τους ασχολουμένους με την Ναυτιλία και από τον Τύπο.
Ο κ. Δημήτριος Παυλίδης, διευθυντής της Ναυτιλιακής Πίστης της Εθνικής Τράπεζας σε επιστολή του στην Εφημερίδα «ΕΣΤΙΑ» (Τετάρτη 22.6.2011) κατήγγειλε: «Από την πρώτη ημέρα της Κυβέρνησης Παπανδρέου η Ναυτιλία βρίσκεται υπό διωγμόν. Σε 20 μήνες διακυβέρνησης δύο φορές καταργήθηκε το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και διασπάστηκαν οι υπηρεσίες του σε δύο Υπουργεία».
Στον ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ ΤΥΠΟ (Τρίτη 21 Ιουνίου 2011) υπήρχε κείμενο με τίτλο «Τους ενοχλεί και η Ναυτιλία». «Η Κυβέρνηση Παπανδρέου μόνο προκλήσεις και απαξίωση προσφέρει στην ναυτιλιακή βιομηχανία από τη στιγμή που ανέλαβε μέχρι σήμερα» «Δύο φορές στους 20 μήνες διακυβέρνησης κατάργησε το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και διέσπασε τις υπηρεσίες του σε τρία ή τέσσερα διαφορετικά Υπουργεία, καταφρονώντας μια από τις σημαντικότερες αρετές και δεξιότητες του Νεοέλληνα: την Ναυτοσύνη του».
Ο κ. Γεώργιος Σπαρτιώτης, σε άρθρο του στην ΕΣΤΙΑ της 29.6.2011, με τίτλο «Πικρά παράπονα για την Εμπορική Ναυτιλία» γράφει μεταξύ άλλων: «Γιατί διαλύθηκε σε δύο κομμάτια το ΛΣ και διασπάστηκαν οι αρμοδιότητες του, όσον και το ίδιο, σε δύο Υπουργεία και δεν έγινε σεβαστή μετά από 90 χρόνια η οραματική πρόνοια και πρόβλεψη του εθνάρχη Ελευθερίου Βενιζέλου να δημιουργήσει το 1919 ειδικό σώμα, το Λιμενικό Σώμα, αποκλειστικά για τις αρμοδιότητες που είχαν προβλεφθεί από τότε με τις επιβαλλόμενες προσαρμογές συνέχισαν μέχρι τώρα, τις οποίες αρμοδιότητες το Σώμα τούτο, υπαγόμενο και συγκροτούν το ΥΕΝ έφερε πάντα επιτυχώς σε πέρας με λίαν ικανοποιητικά αποτελέσματα.»
Ο Πρωθυπουργός:
Α) Κατήργησε το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, που ήταν και δημιούργημα του παππού του, ο οποίος με την υπογραφή του ΔΝ 3268/1944 ίδρυσε για πρώτη φορά το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και
Β) Δεν έκανε σεβαστές τις πολύχρονες διακυβερνήσεις της χώρας των αειμνήστων Κων/νου Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου, που αξιοποιούσαν συνεχώς τον θεσμό, την δομή και το όνομα του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, με την επάνδρωση του από το Λιμενικό Σώμα.
Τι ζητούν οι εφοπλιστές; Απλώς να ξαναγίνει το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, που εισάγει περί τα 15 δις ευρώ κατ’ έτος, χωρίς να μεγαλώνει το χρέος. Υπάρχει η υποδομή στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, όπως επίσης το προσωπικό, η εμπειρία και η όλη οργάνωση.
Οι εφοπλιστές θα μπορούσαν να βοηθήσουν τη χώρα στη δύσκολη αυτή στιγμή. Αναγνωρίζουν τις προσφορές και είναι πατριώτες. Έχουν κάνει επενδύσεις που προβάλουν την Ελλάδα (Ωνάσης, Νιάρχος, Καρράς, Κωσταντακόπουλος, Γουλανδρής, Αγγελόπουλοι κ.α.). Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο μη Μακεδών εφοπλιστής Παναγιώτης Τσάκος, ο οποίος στο κτίριο που έχει γραφείο έχει βάλει την επιγραφή «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ». Δραστηριοποιείται στην Νότια Αμερική, έχει Ναυπηγείο και Ίδρυμα, όπου μοίρασε το αποκαλυπτικό για την Σκοπιανή απάτη βιβλίο μου «Η Πλαστογράφηση της Ιστορίας της Μακεδονίας». Με το αεροπλάνο του ταξίδεψα στην Ολλανδία και βάπτισα σε Ναυπηγείο πλοίο του με όνομα «ΔΙΟΝ». Με πληροφόρησε ότι θα τοποθετήσει άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου προ των γραφείων του και μου ζήτησε να κάνω τα εγκαίνια.
Β. ΟΡΥΚΤΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ
Άρθρο των FINANCIAL TIMES του 1978 (Βιομηχανική Επιθεώρηση, Απρίλιος 1978, σελ. 257), αναφέρει ότι: «Όταν η Ελλάς γίνει το δέκατο μέλος της ΕΟΚ, ο εκτεταμένος Ορυκτός της πλούτος θα προμηθεύσει την Κοινή Αγορά με μία μεγάλη ποικιλία πρώτων υλών, που θα συμβάλλουν στην εξασφάλιση ουσιαστικής αυτάρκειας της Κοινότητας ως προς πολλά προϊόντα».
Η Ελλάδα έχει ουράνιο (βεβαιωμένο 7000 τόνους), χρυσό, ασήμι, νικέλιο, χρώμιο (που παράγει μόνο η Ελλάδα), δήλωσε ο Επίτροπος Μπάγκεμαν (ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, 25.10.1989), βωξίτες, λευκόλιθο, μαγγάνιο, μόλυβδο, σιδηροπυρίτη και πολλά βιομηχανικά ορυκτά, όπως περλίτη, καολίνη, πυριτικό οξύ, στεατίτη, φθορίτη, θηραϊκή γη, κίσσηρη, βαρυτίνη, μάρμαρα, μικτά θειούχα κ.α.
Ο Ακαδημαϊκός Λουκάς Μούσουλος, μη εν ζωή σήμερα, τ. Καθηγητής Πολυτεχνείου–Μεταλλειολόγος, ως Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών την 18η Μαϊου 1982, σε ομιλία του με θέμα «Δυνατότητες και προοπτικές παραγωγικών επενδύσεων στις περιοχές του ορυκτού μας πλούτου» δήλωσε: «Πολλές περιοχές του ελληνικού χώρου παρουσιάζουν αναμφισβήτητο μεταλλευτικό ενδιαφέρον. Σε όλες σχεδόν τις περιοχές αυτές είναι ήδη γνωστά βεβαιωμένα πιθανά ή δυνατά αποθέματα. Υπάρχουν μάλιστα περιπτώσεις που τα αποθέματα αυτά είναι σημαντικά. Η χώρα μας εγκλείει στα εδάφη της αξιόλογο μεταλλευτικό πλούτο, ο οποίος επιτρέπει την ίδρυση μεταλλουργικής ή άλλης βιομηχανικής κατεργασίας.»
Το 1978 η Κυβέρνηση Καραμανλή, στην επιδίωξη της να αξιοποιήσει τον ορυκτό πλούτο της χώρας, ζήτησε τη βοήθεια του Ακαδημαϊκού – Καθηγητή του Πολυτεχνείου (μεταλλειολόγου) Λουκά Μούσουλου, ο οποίος πρότεινε την ίδρυση συγκροτήματος μεταλλουργικής κατεργασίας συμπυκνωμάτων μολύβδου και ψευδαργύρου, που εξάγονται ακατέργαστα. Η Κυβέρνηση δέχθηκε την πρόταση και αποφάσισε την ίδρυση συγκροτήματος Μολύβδου και Ψευδαργύρου και μέσω της ΕΤΒΑ ανέθεσε σε έναν Αγγλικό και Γερμανικό οίκο να κάνουν προμελέτη σκοπιμότητας. Το φθινόπωρο του 1979 υποβάλλονται οι προμελέτες των δύο Οίκων και η Κυβέρνηση αναθέτει την αξιολόγησή τους σε ειδική Επιτροπή. Τα συμπεράσματα της αξιολόγησης ήταν θετικά και η Κυβέρνηση έλαβε την απόφαση να προχωρήσει στην ίδρυση συγκροτήματος για παραγωγή 60.000 τόνων ψευδαργύρου και 30.000 τόνων μολύβδου ετησίως. Η Κυβέρνηση ανέθεσε την υλοποίηση του έργου στην ΕΤΒΑ, η οποία δημιούργησε ειδικό φορέα, την εταιρεία «ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΙ ΑΙΓΑΙΟΥ» (ΜΕΤΒΑ) και προσκάλεσε τον Καθηγητή Λ. Μούσουλο να αναλάβει την ευθύνη πραγματώσεως του επενδυτικού αυτού σχεδίου. Το 1980 διαμορφώθηκε το προς κατασκευή Μεταλλουργικό Συγκρότημα Αμφιπόλεως. Υποβλήθηκαν προκαταρκτικές προσφορές από 10 σοβαρούς Οίκους από διάφορες χώρες. Για τον ασφαλή έλεγχο των παραπάνω μεθόδων αποφασίσθηκε η διεξαγωγή δοκιμών σε εγκατάσταση PILOT. Η ΜΕΤΒΑ προώθησε την επίλυση σωρείας δευτερευόντων προβλημάτων, όπως επιλογή χώρου, εδαφοτεχνική μελέτη χώρου, δημιουργία Βιομηχανικής Περιοχής, ένταξη στους νόμους επενδύσεων, χρηματοδοτικό σχήμα κλπ.
Στις 18 Απριλίου 1981, κατά τα εγκαίνια της λειτουργίας της Μονάδας Αμιάντου, κατ’ εντολή του αειμνήστου Πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη, παρόντος στα εγκαίνια, ανήγγειλα, ως Υπουργός Μακεδονίας–Θράκης, την προσεχή θεμελίωση του έργου ύψους επενδύσεως 350 εκατομμυρίων δολαρίων. Όταν περί το τέλος του πρώτου εξαμήνου του 1981, το σχέδιο έφθασε στο στάδιο της παραγγελίας του εξοπλισμού, ο Πρωθυπουργός έκρινε ότι κάθε τέτοια ενέργεια θα έπρεπε να ανασταλεί, εν όψει των εκλογών. Τις εκλογές κέρδισε το ΠΑΣΟΚ. Την 9η Νοεμβρίου 1982 ο τότε Υπουργός Εθνικής Οικονομίας, Γεράσιμος Αρσένης ανήγγειλε, ότι η Μεταλλουργική Μονάδα του Στρυμώνα θα αρχίσει να κατασκευάζεται στα μέσα του 1983. Στις 4 Μαρτίου 1983 ο Διοικητής της ΕΤΒΑ Κουμπής ανήγγειλε την οριστική απόφαση της ΜΕΤΒΑ για την ίδρυση της Μονάδας Επεξεργασίας Μικτών Θειούχων με ύψος επενδύσεως 30 δισ. δρχ. Συμμετοχή ΜΕΤΒΑ 80% και Ιδρύματος ΜΠΟΔΟΣΑΚΗ 20%. Αρχές Ιουνίου 1983 περατώθηκε η σύνταξη των προδιαγραφών (3 τόμοι, σελ. 580), βάσει των οποίων θα προκηρύσσετο Διεθνής Διαγωνισμός κατασκευής του έργου. Το σχέδιο προέβλεπε:
1. Μονάδα Μολύβδου ετησίας δυναμικότητας 40.000 τόνων
2. Μονάδα ψευδαργύρου ετησίας δυναμικότητας 40.000 τόνων
3. Μονάδα φρύξης πυριτών και εξαγωγής
αρσενικού ετησίας δυναμικότητας 160.000 τόνων
4. Μονάδα θειϊκού οξέος ετησίας δυναμικότητας 360.000 τόνων
5. Μονάδα φωσφορικού οξέως ετησίας δυναμικότητας 90.000 τόνων
6. Μονάδα ΑLF3 ετησίας δυναμικότητας 3.500 τόνων
7. Μονάδα καθαρισμού φρυγμάτων σιδηροπυρίτου
8. Μονάδα εξαγωγής χρυσού και αργυρού από τα
τα φρύγματα συδηροπυρίτου ετησίας δυναμικότητας 120.000 τόνων
9. Μονάδα καθαρισμού πολυτίμων μετάλλων
ετησίας δυναμικότητας χρυσού 3 τόνων
αργυρού 150 τόνων
Έκτοτε δεν δόθηκε συνέχεια, ούτε αναφέρθηκε ο λόγος της εγκατάλειψης αυτής της Μονάδας. Προκρίθηκε η Μονάδα Χαλκιδικής για την παραγωγή μόνο Χρυσού.
Εάν θεμελιωνόταν η Μονάδα των μικτών θειούχων το 1983 θα είχαμε από τη λειτουργία του συγκροτήματος ετησίως 3 τόνους χρυσού και 150 αργυρού και από τα άλλα προϊόντα ετησίως 40.000 τόνους μολύβδου, 40.000 τόνους ψευδαργύρου, αρσενικού 160.000, θειϊκού οξέως 360.000 τόνους και φωσφορικού οξέως 90.000 τόνους. Εάν έστω λειτουργούσε το συγκρότημα το 1990, θα είχαμε μετά 20 χρόνια λειτουργίας σήμερα 60 τόνους χρυσού, 3000 τόνους άργυρου και 20πλάσιες ποσότητες από τα άλλα προϊόντα. Η σημερινή οικονομική κατάσταση της Ελλάδας θα ήταν διαφορετική. Εάν δε ο Πρωθυπουργός Ράλλης δεν είχε την τίμια σκέψη να αναβάλει την παραγγελία των μηχανημάτων ενόψει εκλογών, ίσως το μνημόνιο και το ΔΝΤ να μην χρειαζόταν.
Το Συγκρότημα του Στρυμώνα θα χρησιμοποιούσε πρώτη ύλη μικτά θειούχα από τη Χαλκιδική, Θάσο και Θράκη. Το ΙΓΜΕ εντόπισε μικτά θειούχα στο Παγγαίο, Κιλκίς, Λακωνία. Συνεπώς μπορεί να γίνει και δεύτερο συγκρότημα σαν του Στρυμώνα. Μόνο από αυτά τα συγκροτήματα και την αξιοποίηση του άλλου ορυκτού πλούτου, η Ελλάδα θα ήταν μεταξύ των πλουσίων χωρών της ΕΕ.
Γράφει ο
Νικόλαος Μάρτης
Νικόλαος Μάρτης
Η Ελλάδα στην ΕΕ έπρεπε να είναι μεταξύ των πλουσίων χωρών της ΕΕ, διότι έχει:
1. Παγκοσμίως την μεγαλύτερη εμπορική ναυτιλία, σταθερά περί τα 30 τελευταία χρόνια.
2. Ορυκτό πλούτο, τον πλουσιότερο των χωρών της ΕΕ
3. Οι Έλληνες έχουν επιχειρηματικό δαιμόνιο.
Όλα τα ανωτέρω πλεονεκτήματα (ατού) είχε επισημάνει το 1981 ο Γκάστον Τορν, έτος εισόδου της Ελλάδας ως δέκατου μέλους στην ΕΟΚ, αλλά δεν τα αξιοποιήσαμε.
Στην εμπορική ναυτιλία δεν ανταποκριθήκαμε στην επιτυχή προσπάθεια των εφοπλιστών. Τον ορυκτό πλούτο τον αγνοήσαμε. Το επιχειρηματικό δαιμόνιο οι συνδικαλιστές με το δόγμα των κοινωνικοποιήσεων που άρχισαν το 1981, με απεργίες και στάσεις εργασίας, οδήγησαν επιχειρήσεις να γίνουν κρατικές ή να πληγούν σοβαρότατα, με συνέπεια να υπολειτουργούν, να κλείσουν ή να μεταναστεύσουν σε γειτονικές χώρες.
Το Ναυπηγείο Σκαραμαγκά κρατικοποιήθηκε. Η Ελλάδα και οι εργαζόμενοι υπέστησαν ζημιές. Το μοναδικό εργοστάσιο Λαρύμνης κρατικοποιήθηκε και πωλείται. Το εργοστάσιο ελαστικών PIRELLI, ο Ιταλός Πρόεδρός του, είχε αποφασίσει να το εκσυγχρονίσει, ήλθε ο ίδιος στην Ελλάδα και ζήτησε από τους συνδικαλιστές να υπογράψουν ότι δεν θα κάνουν απεργίες ή στάσεις εργασίας για 2-3 έτη της λειτουργίας του. Οι συνδικαλιστές αρνήθηκαν και μετά τη δεύτερη (άκαρπη) επίσκεψη του, ο Πρόεδρος δήλωσε: «Κλείνω το εργοστάσιο» (τα μηχανήματα νομίζω τα μετέφερε στην Τουρκία). Όταν έπαυσε να λειτουργεί το εργοστάσιο ελαστικών, αντιπροσωπεία εργατών πήγε στην Ιταλία και παρακάλεσε τον Ιταλό Πρόεδρο να ανακαλέσει την απόφαση του. Ο Ιταλός αρνήθηκε. Το εργοστάσιο των Πατρών που ως Υπουργός Βιομηχανίας ενέκρινα, έκλεισε.
Το εργοστάσιο Σόγιας της Άρτας, μετά από απεργίες των συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ, έκλεισε και τα μηχανήματα πήγαν στη Μάλτα.
Το 1989 ο Γεώργιος Δράκος της ΙΖΟΛΑ με παρακάλεσε να παρευρεθώ στη διανομή μετοχών από τα κέρδη στους εργαζομένους. Ήλπιζε, όπως μου είπε τότε, όταν οι εργαζόμενοι διαθέτουν μετοχές, θα θεωρήσουν την επιχείρηση δική τους και το πρόβλημα ανταγωνισμού διεθνώς θα λήξει.
Α. ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΝΑΥΤΙΛΙΑ
Οι Έλληνες εφοπλιστές, με το επιχειρηματικό δαιμόνιο των Ελλήνων και τη συμπαράσταση Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας και Λιμενικού Σώματος, επί σειρά ετών:
1. Είναι στην κορυφή της παγκόσμιας ναυτιλίας με 3.180 πλοία κατέχοντας το 8,6% του παγκόσμιου στόλου.
2. Τον Δεκέμβριο 2010 έγιναν πολλές παραγγελίες νεότευκτων εμπορικών πλοίων, ελληνικών συμφερόντων
3. Το ναυτιλιακό συνάλλαγμα την δεκαετία 2000-2010 έφτασε τα 140 δις. Ευρώ.
Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Εμπορική μας Ναυτιλία, η οποία είχε διατεθεί από την τότε Κυβέρνηση Ι. Μεταξά στους Συμμάχους μας, από την πρώτες ημέρες του πολέμου, ήτοι αμέσως μετά την 1-9-1939, όταν η Ελλάδα ήταν ακόμη ουδέτερη, μετέφερε εφόδια σε όλες τις θάλασσες, με απώλειες με απώλεια 2.500 Αξιωματικών και Ναυτών και καταστροφή 120 πλοίων και 551 πετρελαιοκίνητων ιστιοφόρων. Γι’ αυτό αποκλήθηκε ο εμπορικός μας στόλος ως το τέταρτο όπλο των ενόπλων δυνάμεων μας.
Ενώ η Ελλάδα υστερεί σε όλες τις επιδόσεις των χωρών της ΕΕ, στην εμπορική ναυτιλία η Ελλάδα έχει την πρώτη θέση όχι μόνο ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ αλλά και παγκοσμίως. Η Ελληνική Βουλή έπρεπε με ειδικό Ψήφισμα να συγχαρεί τους εφοπλιστές και όλους τους ασχολούμενους με τη ναυτιλία για την τιμητική θέση της Ελλάδος παγκοσμίως στον τομέα αυτό της Εθνικής Οικονομίας. Η Κυβέρνηση έπρεπε να εισηγηθεί στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να βραβεύσει τις ναυτιλιακές ενώσεις για την μοναδική πρωτιά που μας χάρισαν παγκοσμίως. Έπρεπε επίσης να επανασυσταθεί το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας με τις αρμοδιότητες που είχε. Οι εφοπλιστές επίμονα το ζητούν. Η κατάργηση του Υπουργείου Ναυτιλίας επικρίθηκε από τους ασχολουμένους με την Ναυτιλία και από τον Τύπο.
Ο κ. Δημήτριος Παυλίδης, διευθυντής της Ναυτιλιακής Πίστης της Εθνικής Τράπεζας σε επιστολή του στην Εφημερίδα «ΕΣΤΙΑ» (Τετάρτη 22.6.2011) κατήγγειλε: «Από την πρώτη ημέρα της Κυβέρνησης Παπανδρέου η Ναυτιλία βρίσκεται υπό διωγμόν. Σε 20 μήνες διακυβέρνησης δύο φορές καταργήθηκε το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και διασπάστηκαν οι υπηρεσίες του σε δύο Υπουργεία».
Στον ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ ΤΥΠΟ (Τρίτη 21 Ιουνίου 2011) υπήρχε κείμενο με τίτλο «Τους ενοχλεί και η Ναυτιλία». «Η Κυβέρνηση Παπανδρέου μόνο προκλήσεις και απαξίωση προσφέρει στην ναυτιλιακή βιομηχανία από τη στιγμή που ανέλαβε μέχρι σήμερα» «Δύο φορές στους 20 μήνες διακυβέρνησης κατάργησε το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και διέσπασε τις υπηρεσίες του σε τρία ή τέσσερα διαφορετικά Υπουργεία, καταφρονώντας μια από τις σημαντικότερες αρετές και δεξιότητες του Νεοέλληνα: την Ναυτοσύνη του».
Ο κ. Γεώργιος Σπαρτιώτης, σε άρθρο του στην ΕΣΤΙΑ της 29.6.2011, με τίτλο «Πικρά παράπονα για την Εμπορική Ναυτιλία» γράφει μεταξύ άλλων: «Γιατί διαλύθηκε σε δύο κομμάτια το ΛΣ και διασπάστηκαν οι αρμοδιότητες του, όσον και το ίδιο, σε δύο Υπουργεία και δεν έγινε σεβαστή μετά από 90 χρόνια η οραματική πρόνοια και πρόβλεψη του εθνάρχη Ελευθερίου Βενιζέλου να δημιουργήσει το 1919 ειδικό σώμα, το Λιμενικό Σώμα, αποκλειστικά για τις αρμοδιότητες που είχαν προβλεφθεί από τότε με τις επιβαλλόμενες προσαρμογές συνέχισαν μέχρι τώρα, τις οποίες αρμοδιότητες το Σώμα τούτο, υπαγόμενο και συγκροτούν το ΥΕΝ έφερε πάντα επιτυχώς σε πέρας με λίαν ικανοποιητικά αποτελέσματα.»
Ο Πρωθυπουργός:
Α) Κατήργησε το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, που ήταν και δημιούργημα του παππού του, ο οποίος με την υπογραφή του ΔΝ 3268/1944 ίδρυσε για πρώτη φορά το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και
Β) Δεν έκανε σεβαστές τις πολύχρονες διακυβερνήσεις της χώρας των αειμνήστων Κων/νου Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου, που αξιοποιούσαν συνεχώς τον θεσμό, την δομή και το όνομα του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, με την επάνδρωση του από το Λιμενικό Σώμα.
Τι ζητούν οι εφοπλιστές; Απλώς να ξαναγίνει το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, που εισάγει περί τα 15 δις ευρώ κατ’ έτος, χωρίς να μεγαλώνει το χρέος. Υπάρχει η υποδομή στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, όπως επίσης το προσωπικό, η εμπειρία και η όλη οργάνωση.
Οι εφοπλιστές θα μπορούσαν να βοηθήσουν τη χώρα στη δύσκολη αυτή στιγμή. Αναγνωρίζουν τις προσφορές και είναι πατριώτες. Έχουν κάνει επενδύσεις που προβάλουν την Ελλάδα (Ωνάσης, Νιάρχος, Καρράς, Κωσταντακόπουλος, Γουλανδρής, Αγγελόπουλοι κ.α.). Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο μη Μακεδών εφοπλιστής Παναγιώτης Τσάκος, ο οποίος στο κτίριο που έχει γραφείο έχει βάλει την επιγραφή «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ». Δραστηριοποιείται στην Νότια Αμερική, έχει Ναυπηγείο και Ίδρυμα, όπου μοίρασε το αποκαλυπτικό για την Σκοπιανή απάτη βιβλίο μου «Η Πλαστογράφηση της Ιστορίας της Μακεδονίας». Με το αεροπλάνο του ταξίδεψα στην Ολλανδία και βάπτισα σε Ναυπηγείο πλοίο του με όνομα «ΔΙΟΝ». Με πληροφόρησε ότι θα τοποθετήσει άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου προ των γραφείων του και μου ζήτησε να κάνω τα εγκαίνια.
Β. ΟΡΥΚΤΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ
Άρθρο των FINANCIAL TIMES του 1978 (Βιομηχανική Επιθεώρηση, Απρίλιος 1978, σελ. 257), αναφέρει ότι: «Όταν η Ελλάς γίνει το δέκατο μέλος της ΕΟΚ, ο εκτεταμένος Ορυκτός της πλούτος θα προμηθεύσει την Κοινή Αγορά με μία μεγάλη ποικιλία πρώτων υλών, που θα συμβάλλουν στην εξασφάλιση ουσιαστικής αυτάρκειας της Κοινότητας ως προς πολλά προϊόντα».
Η Ελλάδα έχει ουράνιο (βεβαιωμένο 7000 τόνους), χρυσό, ασήμι, νικέλιο, χρώμιο (που παράγει μόνο η Ελλάδα), δήλωσε ο Επίτροπος Μπάγκεμαν (ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, 25.10.1989), βωξίτες, λευκόλιθο, μαγγάνιο, μόλυβδο, σιδηροπυρίτη και πολλά βιομηχανικά ορυκτά, όπως περλίτη, καολίνη, πυριτικό οξύ, στεατίτη, φθορίτη, θηραϊκή γη, κίσσηρη, βαρυτίνη, μάρμαρα, μικτά θειούχα κ.α.
Ο Ακαδημαϊκός Λουκάς Μούσουλος, μη εν ζωή σήμερα, τ. Καθηγητής Πολυτεχνείου–Μεταλλειολόγος, ως Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών την 18η Μαϊου 1982, σε ομιλία του με θέμα «Δυνατότητες και προοπτικές παραγωγικών επενδύσεων στις περιοχές του ορυκτού μας πλούτου» δήλωσε: «Πολλές περιοχές του ελληνικού χώρου παρουσιάζουν αναμφισβήτητο μεταλλευτικό ενδιαφέρον. Σε όλες σχεδόν τις περιοχές αυτές είναι ήδη γνωστά βεβαιωμένα πιθανά ή δυνατά αποθέματα. Υπάρχουν μάλιστα περιπτώσεις που τα αποθέματα αυτά είναι σημαντικά. Η χώρα μας εγκλείει στα εδάφη της αξιόλογο μεταλλευτικό πλούτο, ο οποίος επιτρέπει την ίδρυση μεταλλουργικής ή άλλης βιομηχανικής κατεργασίας.»
Το 1978 η Κυβέρνηση Καραμανλή, στην επιδίωξη της να αξιοποιήσει τον ορυκτό πλούτο της χώρας, ζήτησε τη βοήθεια του Ακαδημαϊκού – Καθηγητή του Πολυτεχνείου (μεταλλειολόγου) Λουκά Μούσουλου, ο οποίος πρότεινε την ίδρυση συγκροτήματος μεταλλουργικής κατεργασίας συμπυκνωμάτων μολύβδου και ψευδαργύρου, που εξάγονται ακατέργαστα. Η Κυβέρνηση δέχθηκε την πρόταση και αποφάσισε την ίδρυση συγκροτήματος Μολύβδου και Ψευδαργύρου και μέσω της ΕΤΒΑ ανέθεσε σε έναν Αγγλικό και Γερμανικό οίκο να κάνουν προμελέτη σκοπιμότητας. Το φθινόπωρο του 1979 υποβάλλονται οι προμελέτες των δύο Οίκων και η Κυβέρνηση αναθέτει την αξιολόγησή τους σε ειδική Επιτροπή. Τα συμπεράσματα της αξιολόγησης ήταν θετικά και η Κυβέρνηση έλαβε την απόφαση να προχωρήσει στην ίδρυση συγκροτήματος για παραγωγή 60.000 τόνων ψευδαργύρου και 30.000 τόνων μολύβδου ετησίως. Η Κυβέρνηση ανέθεσε την υλοποίηση του έργου στην ΕΤΒΑ, η οποία δημιούργησε ειδικό φορέα, την εταιρεία «ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΙ ΑΙΓΑΙΟΥ» (ΜΕΤΒΑ) και προσκάλεσε τον Καθηγητή Λ. Μούσουλο να αναλάβει την ευθύνη πραγματώσεως του επενδυτικού αυτού σχεδίου. Το 1980 διαμορφώθηκε το προς κατασκευή Μεταλλουργικό Συγκρότημα Αμφιπόλεως. Υποβλήθηκαν προκαταρκτικές προσφορές από 10 σοβαρούς Οίκους από διάφορες χώρες. Για τον ασφαλή έλεγχο των παραπάνω μεθόδων αποφασίσθηκε η διεξαγωγή δοκιμών σε εγκατάσταση PILOT. Η ΜΕΤΒΑ προώθησε την επίλυση σωρείας δευτερευόντων προβλημάτων, όπως επιλογή χώρου, εδαφοτεχνική μελέτη χώρου, δημιουργία Βιομηχανικής Περιοχής, ένταξη στους νόμους επενδύσεων, χρηματοδοτικό σχήμα κλπ.
Στις 18 Απριλίου 1981, κατά τα εγκαίνια της λειτουργίας της Μονάδας Αμιάντου, κατ’ εντολή του αειμνήστου Πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη, παρόντος στα εγκαίνια, ανήγγειλα, ως Υπουργός Μακεδονίας–Θράκης, την προσεχή θεμελίωση του έργου ύψους επενδύσεως 350 εκατομμυρίων δολαρίων. Όταν περί το τέλος του πρώτου εξαμήνου του 1981, το σχέδιο έφθασε στο στάδιο της παραγγελίας του εξοπλισμού, ο Πρωθυπουργός έκρινε ότι κάθε τέτοια ενέργεια θα έπρεπε να ανασταλεί, εν όψει των εκλογών. Τις εκλογές κέρδισε το ΠΑΣΟΚ. Την 9η Νοεμβρίου 1982 ο τότε Υπουργός Εθνικής Οικονομίας, Γεράσιμος Αρσένης ανήγγειλε, ότι η Μεταλλουργική Μονάδα του Στρυμώνα θα αρχίσει να κατασκευάζεται στα μέσα του 1983. Στις 4 Μαρτίου 1983 ο Διοικητής της ΕΤΒΑ Κουμπής ανήγγειλε την οριστική απόφαση της ΜΕΤΒΑ για την ίδρυση της Μονάδας Επεξεργασίας Μικτών Θειούχων με ύψος επενδύσεως 30 δισ. δρχ. Συμμετοχή ΜΕΤΒΑ 80% και Ιδρύματος ΜΠΟΔΟΣΑΚΗ 20%. Αρχές Ιουνίου 1983 περατώθηκε η σύνταξη των προδιαγραφών (3 τόμοι, σελ. 580), βάσει των οποίων θα προκηρύσσετο Διεθνής Διαγωνισμός κατασκευής του έργου. Το σχέδιο προέβλεπε:
1. Μονάδα Μολύβδου ετησίας δυναμικότητας 40.000 τόνων
2. Μονάδα ψευδαργύρου ετησίας δυναμικότητας 40.000 τόνων
3. Μονάδα φρύξης πυριτών και εξαγωγής
αρσενικού ετησίας δυναμικότητας 160.000 τόνων
4. Μονάδα θειϊκού οξέος ετησίας δυναμικότητας 360.000 τόνων
5. Μονάδα φωσφορικού οξέως ετησίας δυναμικότητας 90.000 τόνων
6. Μονάδα ΑLF3 ετησίας δυναμικότητας 3.500 τόνων
7. Μονάδα καθαρισμού φρυγμάτων σιδηροπυρίτου
8. Μονάδα εξαγωγής χρυσού και αργυρού από τα
τα φρύγματα συδηροπυρίτου ετησίας δυναμικότητας 120.000 τόνων
9. Μονάδα καθαρισμού πολυτίμων μετάλλων
ετησίας δυναμικότητας χρυσού 3 τόνων
αργυρού 150 τόνων
Έκτοτε δεν δόθηκε συνέχεια, ούτε αναφέρθηκε ο λόγος της εγκατάλειψης αυτής της Μονάδας. Προκρίθηκε η Μονάδα Χαλκιδικής για την παραγωγή μόνο Χρυσού.
Εάν θεμελιωνόταν η Μονάδα των μικτών θειούχων το 1983 θα είχαμε από τη λειτουργία του συγκροτήματος ετησίως 3 τόνους χρυσού και 150 αργυρού και από τα άλλα προϊόντα ετησίως 40.000 τόνους μολύβδου, 40.000 τόνους ψευδαργύρου, αρσενικού 160.000, θειϊκού οξέως 360.000 τόνους και φωσφορικού οξέως 90.000 τόνους. Εάν έστω λειτουργούσε το συγκρότημα το 1990, θα είχαμε μετά 20 χρόνια λειτουργίας σήμερα 60 τόνους χρυσού, 3000 τόνους άργυρου και 20πλάσιες ποσότητες από τα άλλα προϊόντα. Η σημερινή οικονομική κατάσταση της Ελλάδας θα ήταν διαφορετική. Εάν δε ο Πρωθυπουργός Ράλλης δεν είχε την τίμια σκέψη να αναβάλει την παραγγελία των μηχανημάτων ενόψει εκλογών, ίσως το μνημόνιο και το ΔΝΤ να μην χρειαζόταν.
Το Συγκρότημα του Στρυμώνα θα χρησιμοποιούσε πρώτη ύλη μικτά θειούχα από τη Χαλκιδική, Θάσο και Θράκη. Το ΙΓΜΕ εντόπισε μικτά θειούχα στο Παγγαίο, Κιλκίς, Λακωνία. Συνεπώς μπορεί να γίνει και δεύτερο συγκρότημα σαν του Στρυμώνα. Μόνο από αυτά τα συγκροτήματα και την αξιοποίηση του άλλου ορυκτού πλούτου, η Ελλάδα θα ήταν μεταξύ των πλουσίων χωρών της ΕΕ.
