Γράφει ο
Αθανάσιος Μπουρούνης

Είναι γεγονός ότι ορισμένα κόμματα στην Ελλάδα τάσσονται, λόγω πεποιθήσεως, υπέρ της εξόδου της χώρας από το ευρώ. 

Όμως, είναι επίσης  γεγονός ότι και αρκετοί νέοι, άνεργοι και κυρίως όσοι έχουν χτυπηθεί περισσότερο από την κρίση, δηλώνουν ότι τους είναι αδιάφορο εάν  θα επιστρέψουμε στη δραχμή.

Και τούτο διότι, επειδή έχουν ήδη υποστεί τις συνέπειας της κρίσης, θεωρούν ότι τα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν χειρότερα.

Εντούτοις, αν κάποιοι νομίζουν ότι επειδή σήμερα έχουν φτάσει στο χαμηλότερο οικονομικό επίπεδο δεν διακινδυνεύουν να χάσουν τίποτα, κάνουν τραγικό λάθος, γιατί σε ένα κυριολεκτικά πτωχευμένο κράτος και με ένα νόμισμα που δεν το αναγνωρίζει κανένας παγκοσμίως, χάνει οποιαδήποτε υποστήριξη.

Θεωρούν ότι τυπώνοντας δισεκατομμύρια δραχμές, θα μπορούμε να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις, να επενδύσουμε σε κατασκευές, να επιτύχουμε εύκολα και χωρίς μόχθο την  παλινόρθωση των εισοδημάτων μας. 

Δεν βλέπουν ότι για τη δημοσιονομική κακοδιαχείριση, τις σπατάλες, του υπερδανεισμού, την αναξιοκρατία, το δυσλειτουργικό κράτος, τη γραφειοκρατία και τη ρουσφετοκρατία, δεν φταίει το ευρώ;   

Ωστόσο σε μια εποχή όπου οι τάσεις απομονωτισμού αυξάνονται, η συζήτηση της εξόδου της χώρας από το ενιαίο νόμισμα, είναι το χειρότερο δυνατό.

Σε μια τέτοια περίπτωση, η Ελλάδα  θα βρισκόταν έρμαιο των διαθέσεων του καθενός.

Όμως το να έχεις το δικό σου νόμισμα, φαίνεται να  έχει πράγματι δύο πλεονεκτήματα:

α)  μπορείς να τυπώσεις δικό σου χρήμα για να εξυπηρετήσεις τυχόν δάνεια που έχεις στο δικό σου όμως νόμισμα.

β)  μπορείς να υποτιμάς το νόμισμά σου προκειμένου να βελτιώνεις την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων σου και του τουρισμού, χωρίς να φαίνεται ότι μειώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις.

Είναι όμως έτσι;

α) Το δημόσιο χρέος που αφορά σε δάνεια τα οποία διέπονται από το βρετανικό δίκαιο, δηλαδή  όλα τα δάνεια των τελευταίων ετών τα οποία χορηγήθηκαν μέσω των ευρωπαϊκών μηχανισμών στήριξης, θα παραμείνουν σε ευρώ, θα είναι απαιτητά σε ευρώ και αν δεν εξυπηρετούνται, θα πτωχεύσουμε.

Επίσης, η εκτύπωση δραχμών χωρίς καμιά αύξηση της παραγωγής, θα οδηγούσε σε καταστάσεις υψηλού πληθωρισμού.

Τέλος,  αν δεν εξυπηρετήσεις το χρέος σου, διακόπτονται αυτόματα οι συναλλαγές που έχεις με την παγκόσμια οικονομία.

β) Για να μπορείς να βοηθήσεις την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων και των εξαγωγών, θα πρέπει η δραχμή να είναι εξαιρετικά υποτιμημένη, οπότε η αγοραστική αξία των εισοδημάτων μας θα κατέρρεε.

Στην πραγματικότητα, είναι σαν να σου έχουν περικόψει το μισθό ή τη σύνταξη.

Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα πληθωρισμού και υποτιμήσεων:

- Θα βρεθούμε να έχουμε μια εκτιμώμενη πτώση του ΑΕΠ στο 50%, ανεργία άνω του 40% (στους νέους θα φτάσει σε πολύ υψηλότερα επίπεδα), το βιοτικό επίπεδο θα κατακρημνιστεί και πάνω από 50% – 60% του πληθυσμού θα καταρρεύσει  κάτω από τα επίπεδα φτώχειας.

- Θα οδηγούμαστε σε μεγάλη αύξηση των επιτοκίων και θα υποχωρούσαν ακόμη περισσότερο οι αξίες των ακινήτων, των μετοχών και των ομολόγων.

- Θα εξαφανιζόταν η εμπορική πίστη και όλες οι συναλλαγές θα γίνονταν σε μετρητά, με όλα τα επακόλουθα για την  οικονομική δραστηριότητα και την ανάπτυξη.

- Θα χάναμε τα πλεονεκτήματα του ευρώ, δηλαδή: χαμηλά επιτόκια, διευκόλυνση των συναλλαγών, απλοποίηση της χρηματοοικονομικής διαχείρισης, πιο εύκολη πρόσβαση σε μια τεράστια αγορά, ελαχιστοποίηση των συναλλαγματικών κινδύνων, κ.λπ.

- Οι καταθέσεις θα είναι υποχρεωτικά μετατρέψιμες σε δραχμές. Κατά συνέπεια όση θα είναι η υποτίμηση της δραχμής, τόση αγοραστική δύναμη θα χάνουν.

- Δεδομένου ότι το κράτος δεν θα έχει χρήματα να ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες, το σενάριο του «κουρέματος» καταθέσεων θα είναι αναπόφευκτο.

Όσο θα διαψεύδονται οι προσδοκίες γρήγορης ανάκαμψης της οικονομίας, θα οδηγούμαστε, ως φυσικό επακόλουθο, σε παράταση της λιτότητας και άρα σε νέα κοινωνικά και πολιτικά αδιέξοδα, θα συντηρούμε δηλαδή συζητήσεις για επάνοδο της χώρας στη δραχμή.

Όμως κανείς Πρωθυπουργός δεν πρόκειται ποτέ να πάρει πάνω του μια τέτοια ευθύνη.  

-Ο κ. Αθανάσιος Μπουρούνης είναι Επίτιμος Δ/ντής Σχολικής  Μονάδας Δ.Ε.