Γράφει ο
Αθανάσιος Μπουρούνης

       Είναι σε όλους γνωστό ότι από το 2012 που ο ΣΥΡΙΖΑ πρωταγωνιστεί στα πολιτικά πράγματα της χώρας, εκπαιδεύει τους πολίτες στις μισές αλήθειες και στη δημιουργία μιας νοοτροπίας που διχάζει, ειδικά σε κρίσιμες φάσεις της πορείας του τόπου.

       Με μισές αλήθειες και ψέματα ανέβηκαν στο άρμα της  εξουσίας. Με τον ίδιο τρόπο  και με την ίδια λογική κυβέρνησαν τη χώρα.

      Μισές αλήθειες χρησιμοποίησαν τον Αύγουστο του 2015, προκειμένου να λάβουν τη στήριξη της αντιπολίτευσης για να μη συρθεί η χώρα στην έξοδο από το ευρώ, ψηφίζοντας ένα αχρείαστο τρίτο μνημόνιο.

       Παράλληλα ο ΣΥΡΙΖΑ κερδοσκόπησε επενδύοντας στα στερεότυπα του κοινωνικού φθόνου, προβάλλοντας εμφατικά το «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς.  Το σχήμα αυτό λειτουργούσε πολιτικά και ψυχολογικά.

       Μπορούσε κανείς, χωρίς ενοχές, να δίνει πολιτική περιωπή στα οικογενειακό ταξίδι του κ. Τσίπρα στο Παρίσι, μετατρέποντας το  πρωθυπουργικό  αεροπλάνο σε ΙΧ, όπως  και στα πούρα και στα κότερα.

       Μολαταύτα, η αποδόμηση του «ηθικού πλεονεκτήματος» της Αριστεράς βρήκε τα πολιτικά και τα αισθητικά της όρια αλλά και την πανηγυρική της δικαίωση, στις διαδοχικές κάλπες του 2019.

       Σήμερα αμεταμέλητος και ανεπηρέαστος από την εκλογική του αποδοκιμασία, επιμένει στην ίδια τοξική μεθοδολογία κατά των πολιτικών του αντιπάλων.

       Μεταξύ των άλλων και η προεδρική αδελφή κ. Ζανέτ Τσίπρα, που προειδοποιεί ότι «η δεύτερη φορά αριστερά που έρχεται … και την τρέμετε … αλλά έρχεται και το ξέρετε θα είναι αλλιώς».

       Όμως η σύγχρονη θεωρία ηγεσίας, θέλει τους πολιτικούς ηγέτες ταπεινούς. Η δημόσια αναγνώριση ενός σφάλματος, απαντά στην  ανάγκη των πολιτών να βλέπουν τους ηγέτες τους να ταπεινώνονται όταν πρέπει.

       Οι πολιτικοί ηγέτες επίσης, θα πρέπει να αντιληφθούν πως οι πολίτες τους θέλουν ανθρώπινους, γήινους, χωρίς έπαρση και αλαζονεία, με τα λάθη τους, τις αδυναμίες τους και τις συγνώμες τους όταν χρειάζονται.

       Ωστόσο, το ουσιαστικό είναι να ζητάς συγνώμη μόνο όταν είσαι σίγουρος ότι δε θα επαναλάβεις το ίδιο λάθος.

       Στην εποχή μας η ταχύτητα με την οποία ταξιδεύουν οι πληροφορίες και  οι εικόνες, ο τεράστιος αριθμός των πομπών και των δεκτών αυτών των πληροφοριών και εικόνων, έφεραν το τέλος των «ατσαλάκωτων» ηγετών. 

      Είναι αλήθεια ότι οι πολίτες κρίνουν τα δημόσια πρόσωπα με αυστηρά κριτήρια.  Τα δημόσια πρόσωπα, από την πλευρά τους,  μπορούν   να παραπονιούνται όταν πέφτουν θύματα κριτικής για τα λάθη τους, αλλά όμως δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από την ενέργεια αυτή. 

       Όσον   αφορά στον κ. Τσίπρα, αυτός  έλκει την κριτική όχι γιατί είναι αριστερός, όπως θέλει να πιστεύει, αλλά γιατί είναι «δήθεν αριστερός».

       Για παράδειγμα ένα θέμα που έχει ανεβάσει στα ύψη την αντιπαράθεση μεταξύ κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ αυτές τις ημέρες, είναι η εξοχική κατοικία του κ. Τσίπρα στο Σούνιο, για την οποίαν αρχικά υπήρχαν δημοσιεύματα για την αγορά της τα οποία όμως στη συνέχεια διαψεύστηκαν, κατόπιν ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε ότι είναι το ίδιο εξοχικό που ο κ. Τσίπρας ενοικίαζε ήδη στο παρελθόν και τελικά ο κ. Τσίπρας αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι το σπίτι αυτό είναι διαφορετικό και μάλιστα τελευταία ανακαινισμένο.

       Για το ίδιο θέμα η  πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και νυν επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας κ. Κωνσταντοπούλου, σε συνέντευξή της  υπογράμμισε:

      «Υπάρχει όμως και ένα ζήτημα που έχει να κάνει με την πραγματική φύση από τη μια πλευρά μιας τέτοιας συναλλαγής, γιατί είναι οικονομική συναλλαγή η εκμίσθωση ενός ακινήτου και τα χαρακτηριστικά αυτής της  συναλλαγής, έτσι όπως εμφανίζεται, είναι ότι είναι χαριστική. Δηλαδή ότι για ένα ευτελέστατο τίμημα παραχωρείται ένα περιουσιακό στοιχείο υψηλότατης αξίας.

       Αν υπάρχει μια σχεδόν χαριστική  συναλλαγή, θα πρέπει να αιτιολογηθεί για ποιο λόγο γίνεται αυτή η χαριστική συναλλαγή και τι επιδιώκει εκείνος ο οποίος χαρίζει», εξήγησε.

-Ο κ. Αθανάσιος Μπουρούνης είναι Επίτιμος Δ/ντής Σχολικής Μονάδας Δ.Ε.