Ο Σημίτης, ο Παπανδρέου, ο Παπαδήμος και η τρόικα - το καρέ της συμφοράς μαςΟι διαπραγματεύσεις για την συμφωνία ανταλλαγής βρίσκονται στο κατακόρυφο, η τρόικα πιέζει για νομοθέτηση μέτρων που θα εξαθλιώσουν τους Έλληνες, Ευρωπαίοι, Καρατζαφέρης και Παπανδρέου προσδοκούν παράταση της θητείας Παπαδήμου και ο οικονομικός εισαγγελέας διαβλέπει ευθύνες του Γιώργου Παπανδρέου και των οικονομικών υπουργών της πρώτης θητείας στο τεχνικό φούσκωμα του ελλείμματος που άφησε η ΝΔ. Αυτό είναι το πολιτικό σκηνικό των ημερών μας.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον ανασύρθηκε από την σιωπή ο πρώην πρωθυπουργός Κώστα Σημίτης, με την ομιλία του στο Βερολίνο σε συνέδριο με θέμα την κρίση στην Ελλάδα και τις προοπτικές στον ευρωπαϊκό δρόμο. Η ομιλία του δόθηκε στην δημοσιότητα την περασμένη Παρασκευή και απετέλεσε αντικείμενο συζητήσεων φέρνοντας σε ακόμη πιο δύσκολη θέση τις κυβερνήσεις Παπανδρέου, δικαιώνοντας τον Αντώνη Σαμαρά για τις αιτιάσεις του ότι δεχθήκαμε το Μνημόνιο χωρίς την παραμικρή διαπραγμάτευση.

Ο Κώστας Σημίτης δεν καταλογίζει ευθύνες μόνον στο Γιώργο Παπανδρέου, αλλά και στην τρόικα. Επισημαίνει ότι «συντάχθηκε χωρίς να υπάρχει ικανοποιητική προετοιμασία και λειτούργησε με τρόπο που επιδείνωσε την κατάσταση. Οι συντάκτες του Μνημονίου παρέλειψαν να συναρτήσουν τους στόχους τους με τις πραγματικές εξελίξεις, να προβλέψουν δηλαδή ότι σε περίπτωση ύφεσης θα παρατείνεται αυτόματα ο χρόνος πραγματοποίησης των στόχων ή και θα περιορίζονται ορισμένες επιδιώξεις. Ήταν ένα πολιτικά μοιραίο λάθος. Η παράλειψη είχε ως αποτέλεσμα να εξακολουθεί το σκληρό πρόγραμμα λιτότητας παρά την ύφεση που επήλθε και να επιτείνει κατά πολύ την ύφεση». Αυτό που παράλειψε ο Κώστας Σημίτης είναι ότι κάθε φορά, πριν από την καταβολή μιας δόσης, η λιτότητα γίνεται συνεχώς σκληρότερη και τα ποσοστά ανεργίας εκτινάσσονται όλο και πιο ψηλά.

Αποχρώσες ενδείξεις σχεδίου

Με νέο ερώτημα προς τον Άρειο Πάγο, αν μπορούν να παραμένουν στην θέση τους οι οικονομικοί εισαγγελείς Πεπόνης και Μουζακίτης, επανήλθε ο υπουργός Δικαιοσύνης Μιλτιάδης Παπαϊωάννου. Αφορμή είναι η κατάθεση του πορίσματος της έρευνας του εισαγγελέα Γρηγόρη Πεπόνη για την τεχνική διόγκωση του ελλείμματος του 2009. Την υπόθεση είχε καταγγείλει το πρώην μέλος του ΔΣ της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΛΣΑΤ) Ζωή Γεργαντά με την κατηγορία ότι αυτό έγινε για να επιβληθούν σκληρότερα μέτρα. Ο εισαγγελέας ζητά να ενεργοποιηθεί ο νόμος περί ευθύνης υπουργών για τον Γιώργο Παπανδρέου και τους Γιώργο Παπακωνσταντίνου και Φίλιππο Σαχινίδη, υπουργό και υφυπουργό Οικονομικών τότε. Είναι όμως η δεύτερη απόπειρα του Μιλτιάδη Παπαϊωάννου να παραιτήσει τους ενοχλητικούς εισαγγελείς και η τρίτη του ΠΑΣΟΚ, αν συμπεριλάβουμε και την ετοιμαζόμενη νομοθετική αναβάθμιση του θεσμού των οικονομικών εισαγγελέων από τον Ευάγγελο Βενιζέλο, με σκοπό τον διορισμό νέων.

Η ιστορία όμως έχει μεγάλο βάθος. Αρχίζει αμέσως μετά την ορκωμοσία του Γιώργου Παπανδρέου, το ταξίδι του στην Αμερική και την συνάντησή του με τον τότε διευθυντή του ΔΝΤ Στρος Καν. Τότε ο πρώην πρωθυπουργός είχε δικαιολογηθεί ότι ζήτησε τεχνικές συμβουλές για την κρίση. Βεβαίως ακολούθησε η υπογραφή του αδιαπραγμάτευτου Μνημονίου και ο διορισμός του Ανδρέα Γεωργίου ως προέδρου της ΕΛΣΑΤ, τον Αύγουστο του 2010. Κατά σύμπτωση το έλλειμμα του 2009 παρουσιάστηκε φουσκωμένο κατά κάμποσα δις ευρώ και ακολούθησαν τα σκληρά μέτρα του Δεκεμβρίου. Παρουσιάζοντας τον Ανδρέα Γεωργίου στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, αποκάλυψε ότι για πολλά χρόνια ήταν υπάλληλος του ΔΝΤ, αλλ’ αυτό δεν είχε σχέση με τον διορισμό του.

Επειδή όμως, όταν ο λύκος φυλάει τα πρόβατα, δαγκώνει, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα ο Ανδρέας Γεώργιου ήλθε σε σύγκρουση με μέλη του ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ.

Οι δημόσιες καταγγελίες προκάλεσαν και την έρευνα του εισαγγελέα Γρηγόρη Πεπόνη στις 19 Σεπτεμβρίου 2011. Από τότε αρχίζουν και τα προβλήματα των οικονομικών εισαγγελέων, που έδειξαν ότι είναι αδέκαστοι. Βέβαια διεχειρίζοντο και την άλλη καυτή πατάτα για το ΠΑΣΟΚ, την εμπλοκή του ονόματος του Νίκου Παπανδρέου, του διάγοντος βίον μεγιστάνος και κατά το «Πρώτο Θέμα, εκδίδοντος πολιτικές ρετσέτες σαν τον Τρότσκι και υπογράφοντος επιταγές σαν τον Ωνάση, στον στοιχηματισμό για την πτώχευση της Ελλάδας.

Πωλείται, όπως είναι επιπλωμένο

Ο άλλοτε «κόκκινος Ντάνι» και σήμερα «πράσινος», Ντανιέλ Κον Μπεντίντ, ο αρχηγός του Γαλλικού Μάη, εγκάλεσε για εθνικισμό τον Ούγγρο πρωθυπουργό Όρμπαν, γιατί υποχρέωσε τον νέο διοικητή της Κεντρικής Ουγγρικής Τράπεζας, να ορκιστεί ότι θα υπερασπίσει τα συμφέροντα της ουγγρικής οικονομίας. Επειδή η Ουγγρική Κεντρική Τράπεζα αποτελεί μέλος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, θα πρέπει να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της Κομισιόν και όχι της Ουγγαρίας. Η Ουγγαρία είναι εκτός ευρώ. Δηλαδή εμείς έχουμε κάνει πολύ μεγαλύτερη εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας με την είσοδο στο ευρώ. Έτσι δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα όλα τα μέτρα, υπογράφουμε Μνημόνιο και Μεσοπρόθεσμο και παραδίνουν οι κυβερνήσεις μας τον ελληνικό λαό δουλοπάροικο στους ξένους επενδυτές και αφήνουμε τους ξένους να γράφουν στα παλιά τους παπούτσια την ελληνική νομοθεσία.

Ανάμεσα στα ακίνητα που ανακοινώθηκαν προς πώληση, περιλαμβάνεται και το κτήριο του υπουργείου Εξωτερικών, ιδιαίτερου αρχιτεκτονικού κάλλους, έργο του αρχιτέκτονα Τσίλερ. Αλλά εδώ έχουμε μια καραμπινάτη παρανομία, αν θα συμβεί κάτι τέτοιο. Το κτήριο είναι κληροδότημα της Ιφιγένειας Συγγρού, χήρας του Ανδρέα Συγγρού, για να χρησιμοποιηθεί προς στέγαση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών. Με βάση το ελληνικό Αστικό Δίκαιο απαγορεύεται η πώληση και η αλλαγή χρήσης των κληροδοτημάτων. Για τον λόγο αυτό είχαν ξεσηκωθεί οι δημοκράτες πολιτικοί μας, όταν η χούντα γκρέμισε τις φυλακές «Αβέρωφ», το 1972, για να κτιστεί το δικαστικό μέγαρο. Αλλά και ο όρκος που δίνουν, όταν μπαίνουν στην Βουλή, είναι ότι θα υπερασπίζονται τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.

Φυσικά τήρηση του όρκου δεν είναι η βαρύτερη φορολογία στην Ευρώπη, η νομοθέτηση μισθών πείνας, η καταβαράθρωση του κοινωνικού κράτους και η διάλυση της Παιδείας και η ετοιμαζόμενη υποθήκευση του εθνικού πλούτου. Αν θέλουν να δώσουν υποθήκες, να βάλλουν τα δικά τους σπίτια, άλλωστε ο ιδρώτας του ελληνικού λαού τους θρέφει. Αλλά και η κοπτόμενη για την διαφάνεια ΕΕ τους καλύπτει.

Να θυμηθούμε την άρνηση του Ευρωκοινοβουλίου να άρει την ασυλία του Παναγιώτη Ρουμελιώτη, για να δικαστεί για το σκάνδαλο Κοσκωτά. Αντίθετα κατέλαβε πολλές ευρωπαϊκές θέσεις και αποστολές και τον Φεβρουάριο του 2010 ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου τον διόρισε εκπρόσωπο της Ελλάδας στο ΔΝΤ και το όνομά του έπαιξε για πρωθυπουργός πριν από του Παπαδήμου. Όπως δήλωσε η Βάσω Παπανδρέου, ποιος κρατάει ποιον και δεν έχει πάει υπουργός στην φυλακή;