Γράφει ο
Πέτρος Ιωαννίδης

«Ὡς κακοεργίης εὐεργεσίη μέγ᾽ἀμείνων».

(Όμηρος, “Οδύσσεια”, χ, 374).

(= ότι το καλό - η αγαθοεργία - είναι ανώτερο απ‘ την κακή την πράξη).

«Χρή ξεῖνον παρέοντα φιλεῖν, ἐθέλοντα δέ πέµπειν».

 (Όμηρος, “Οδύσσεια”, ο, 74).

(= Τον ξένο που φιλοξενείς να τον αγαπάς, και αν θέλει, να τον στέλνεις/αφήνεις να φύγει στην πατρίδα του).

«Ὦ θνητοῖσι δικαιοτάτη, πολύολβε, ποθεινή ἐξ ἰσότητος ἀεί θνητοῖς χαίρουσα δικαίοις... Δικαιοσύνη µεγαλαυχής... φίλη πάντων...»

(Ορφέως Ύμνοι, Ύμνος 63, Δικαιοσύνης θυμίαμα, λίβανον).

(= Ω συ η πιο Δίκαιη ανάμεσα στους θνητούς, η πρόξενος μεγάλης ευτυχίας, η περιπόθητη, που χαίρεσαι πάντοτε με τους Δίκαιους ανθρώπους για την ισότητα... Δικαιοσύνη καυχησιάρα, ...φίλη/αγαπητή όλων των ανθρώπων).

«Πρέπει δ᾽ἀκάµπτῳ µένει καθήκειν».

(Αισχύλος, 525/4-456/5, “Χοηφόροι”, στίχ. 455).

 (= Ταιριάζει μ’ αλύγιστο φρόνημα/δύναμη να προχωρείς)

« ΚΑΛΟΚΑΓΑΘΩΣ  Η  ΚΑΛΟΚΑΓΑΘΙΚΩΣ ΖΗΝ ».

(= ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΚΑΤΑ ΤΡΟΠΟ ΗΘΙΚΟ, ΔΙΚΑΙΟ, ΕΝΤΙΜΟ ΚΑΙ ΕΝΑΡΕΤΟ)

(Π. Ιωαννίδης)

Διακόπτουμε, σ’ αυτό το φύλλο, την αρθρογραφία μας για τον Λουκιανό, τον “Βολταίρο της Αρχαιότητας”, τον εξελληνισμένο Σύρο, τον δημοφιλέστερο ρήτορα - σοφιστή - σατιρικό συγγραφέα της εποχής της Δεύτερης Σοφιστικής (2ος-3ος μ.Χ.) από τα Σαμόσατα, πρωτεύουσα του βασιλείου της Κομμαγηνής, κοντά στον ποταμό Ευφράτη, για να σας παρουσιάσουμε έναν άλλον σύγχρονο συντοπίτη του Σύρο, τον Μοχέντ Αλτράντ. Έναν άνθρωπο ταπεινής καταγωγής, πάμπτωχο, προορισμένον από την οικογένειά του να γίνει βοσκός, ο οποίος κατάφερε να συγκαταλέγεται σήμερα στη λίστα των δισεκατομμυριούχων του Forbes (https://www.forbes.com/profile/mohed-altrad).  Εναντιούμενος στη μοίρα της φυλής του, θα πάει στο σχολείο και θα διακριθεί. Αποκηρύσσοντας τις τοπικές και οικογενειακές προκαταλήψεις θα κατορθώσει να σπουδάσει μηχανικός με υποτροφία στο Μονπελιέ της Γαλλίας και να πάρει το διδακτορικό του στην επιστήμη των υπολογιστών.

Ξεκίνησε ως μετανάστης για να δημιουργήσει στη συνέχεια έναν επιχειρηματικό κολοσσό στον τομέα των κατασκευών και να ανακηρυχθεί το 2015 ως ένας από τους καλύτερους επιχειρηματίες της χρονιάς (World Entrepreneur of the Year).

Το Μυθιστόρημα, ή καλύτερα η Αυτοβιογραφία του, “Μπανταουί, Ένα παιδί από την έρημο”, που κυκλοφορήθηκε (εσφαλμ. κυκλοφόρησε) φέτος στη χώρα μας από τις εκδόσεις Καλέντη, έχει βραβευθεί με το βραβείο καλύτερης μετάφρασης 2018 από την Ελληνική Εταιρεία Μεταφραστών Λογοτεχνίας (Ε.Μ.Μ.Λ.). Βασίζεται στις εμπειρίες ενηλικίωσης του ίδιου του συγγραφέα. Είναι ένα λογοτεχνικό κείμενο γεμάτο ευαισθησία, ανθρωπιά, δικαιοσύνη, αγάπη και σοφία ζωής. Στη Γαλλία και στην Αγγλία προτείνεται ως ανάγνωσμα στα σχολεία (ελπίζω και στην Ελλάδα).

Την Τρίτη 30/10/2018 στο Μητροπολιτικό Κολλέγιο AMC έγινε η παρουσίαση του βιβλίου σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο.. Παρών ήταν και ο συγγραφέας του βιβλίου, ο Μοχέντ Αλτράντ.

Ο ΜΑΓΙΟΥΦ (= Ο ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΜΕΝΟΣ, Ο ΑΠΟΚΛΗΡΟΣ)

ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΚΑΧΕΡ (= ΝΙΚΗΤΗΣ) 

Οι Εκδόσεις Καλέντη εμπιστεύθηκαν την ταπεινότητά μου και μου ανέθεσαν να παρουσιάσω το βιβλίο. Με μεγάλη μου χαρά και τιμή ανέλαβα το εγχείρημα.

 Ο Μοχέντ Αλτράντ, είναι ο “Ανθρωπιστής Επιχειρηματίας”  και αυτό δεν είναι καθόλου σχήμα λόγου (οξύμωρο), αλλά το ανθρωπιστικό και φιλανθρωπικό του έργο επιβεβαιώνει το προσωνύμιο που του προσέδωσα και μάλιστα θα έπρεπε να αποτελεί αυτός παράδειγμα προς μίμηση για όλο τον επιχειρηματικό κόσμο.

Ο ΟΡΦΑΝΟΣ ΚΑΙ ΠΑΜΠΤΩΧΟΣ ΒΕΔΟΥΙΝΟΣ

ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΤΟΥ

«Είσαι Μπανταουί. Όπως ο πατέρας σου κι ο πατέρας του πατέρα σου κι όλοι εκείνοι που πριν απ’ αυτόν διέσχιζαν την έρημο. Εάν δεν ακούς την ιστορία σου, θα είσαι ελαφρύς σαν σύννεφο στον ουρανό και δε θα μπορέσεις ποτέ να προσγειωθείς, ελαφρύς σαν φτερό που ο άνεμος παίρνει μακριά»

(απόσπασμα από το βιβλίο σελ. 26-27).

«Ὁ γραµµάτων ἄπειρος οὐ βλέπει βλέπων».

 (Μένανδρος, 342-292, “ΜΟΝΟΣΤΙΧΟΙ ΓΝΩΜΑΙ”, 1, 438)

«Χρῶ φιλανθρώπως καί δικαίως τοῖς ἐντυγχάνουσι».

(Πλούταρχος, 50-120, “Πώς αν τις υπ’ εχθρών ωφελοίτο”, 88 c).

 (= Να συμπεριφέρεσαι με φιλανθρωπία και δικαιοσύνη με όσους έχεις συναναστροφές/διαπροσωπικές σχέσεις).

Αποκηρύσσει μετά βδελυγμίας την Μισοπονία (=φυγοπονία) την Μισομάθεια, την Μισοξενία (= ξενοφοβία, ρατσισμό). Πιστεύει ότι ο ένας χρειάζεται τον άλλον. Δεν μπορεί κανείς να πετύχει στη ζωή τα πάντα μόνος του. Χρειάζεται Συνεργασία,  Αλληλοϋποστήριξη,  Αλληλεγγύη.

Μπανταουί: αραβική λέξη μπιντού/μπανταουΐ (badawi) = κάτοικος της υπαίθρου, νομάς, περιπλανώμενος, αρχαία ελληνικά, ο σκηνίτης (badw= έρημος). Το παιδί/ο ήρωας που αυτοβιογραφείται είναι κοντά μας, είναι ο συγγραφέας Μοχέντ Αλτράντ, ο νεαρός Μαγιούφ (= ο εγκαταλελειμμένος), ένας Βεδουΐνος της ερήμου που ξεκίνησε ως μετανάστης και κατόρθωσε να γίνει ένας από τους πιο πετυχημένους ανθρώπους στον κόσμο. Η Αυτοβιογραφία του αποτελεί έναν ύμνο στην Ελευθερία, Δικαιοσύνη, Φιλαλήθεια, Φιλαλληλία, Αλληλεγγύη, Ανθρωπιά και Κοινωνική Προσφορά. Θίγονται σημαντικά θέματα όπως: η Οικογένεια, οι Σπουδές, η  Φιλοξενία, η Μοίρα, ο Έρωτας,  η  Αγάπη,  η  Καταγωγή, η Ταυτότητα του ανθρώπου,  η Μετανάστευση, η Προσφυγιά  κ.ά. Κίνητρό του το Θεοκρίτειο  ρητό από τα “Ειδύλλια” 4, 41   «θαρσεῖν χρή, φίλε Βάττε· τάχ᾽αὔριον ἔσσετ᾽ἄµεινον». “Η δυσκολία δεν έγκειται στο να πράξεις, αλλά στο να τολμήσεις να πράξεις”. Στο μονοπάτι των προσδοκιών των στόχων, των ονείρων, η δύναμη των αδυνάτων είναι η ισχυρή θέληση και η ασίγαστη ελπίδα. Οι Λατίνοι έλεγαν: Si velis, possis (= μπορείς, αρκεί να θελήσεις). Τίποτε δεν είναι αδύνατο για τον άνθρωπο που θέλει. Η θέληση είναι πάνω και από το όποιο ταλέντο. Τις περισσότερες φορές που αποτυγχάνουμε δεν μας λείπουν οι ικανότητες, αλλά η θέληση. «Δεν χρειάζεται για να φτάσει κανείς στο σκοπό του κάποιο εξαίρετο ταλέντο, αρκεί μόνο μια ισχυρή θέληση», (Έρασμος 1466- 1536). Ο ήρωας απαρνήθηκε τις επιθυμίες της οικογένειάς του, τις παραδόσεις και τα πεπρωμένα της φυλής του να γίνει νομάς και κέρδισε τη ζωή του με τον αγώνα του, τον ιδρώτα του, αλλάζοντας ο ίδιος την προδιαγεγραμμένη μοίρα του. Έγινε ο ίδιος μοίρα στη μοίρα του. Όταν βάζεις στόχους πρέπει να τους κυνηγάς με οποιοδήποτε κόστος, διαφορετικά δεν τους πιάνεις ποτέ. Είναι ο άνθρωπος, ο οποίος μετέτρεψε τις κόκκους της άμμου σε ψήγματα χρυσού. Εκφράζει τη δύναμη και την ικανότητα του ανθρώπου που μεταμορφώνει τα μειονεκτήματα σε πλεονεκτήματα. Μας περνάει το μήνυμα πως ο προσωπικός αγώνας για την κατάκτηση της κορυφής, με θεμιτά μέσα, δικαιώνει τους κόπους. Φτάνει όμως αυτή η προσωπική επιτυχία να αγκαλιάζει και το σύνολο των ανθρώπων και να είναι προς όφελός τους.

«Αν θες να φτάσεις ψηλά, άρχισε από χαμηλά»  (Εφραίμ Σύρος, 306-373)

Η ζωή είναι αποτέλεσμα των επιλογών που κάνουμε και των αποφάσεων που εμείς οι ίδιοι παίρνουμε για λογαριασμό της. Δε μας χαρίζει τίποτε, πρέπει συνεχώς μέχρι το τέλος της να τη διεκδικούμε. Ο φιλόσοφος Πλάτων (427-347) τόνιζε πως ο θεός δεν έχει ευθύνη για τις πράξεις αυτών που έχουν ελευθερία επιλογής. «…οὐχ ὑμᾶς δαίμων λήξεται, ἀλλ’ ὑμεῖς δαίμονα αἱρήσεσθε… Αἰτία ἑλομένου∙ θεός ἀναίτιος» (=Δεν θα επιλέξει εσάς η τύχη/μοίρα με κλήρο, αλλά σεις οι ίδιοι θα επιλέξετε την τύχη/μοίρα σας… Η ευθύνη ανήκει σε κείνον που εκλέγει. Ο Θεός δε φέρει καμμία ευθύνη)…. (Πολιτεία 617 e, «Λαχέσεως Λόγος»)  Όποιος νομίσει ότι η ιστορία που αφηγείται ο Μοχέντ Αλτράντ είναι αυστηρώς προσωπική, δεν θα έχει καταλάβει τίποτε από το βιβλίο. Διαβάζοντάς το θα ανακαλύψετε πολλές πτυχές από τη δική σας ζωή. Αρκεί να αντέχετε να κυττάξετε τον εαυτό σας στον καθρέφτη. Θα γευθείτε μία ΑΥΤΟ-ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ!  Το βιβλίο λειτουργεί ως κάτοπτρο, αντικατοπτρίζει τον εαυτό μας, είτε τον καλό είτε τον κακό. Μας παρακινεί να κάνουμε έναν αυτοέλεγχο, μια αυτοκριτική, ώστε να πετύχουμε το όγδοο θαύμα, το σωκρατικό «ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ», ΤΗΝ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ.

Διαφαίνεται ισχυρή η ανάγκη της δημιουργίας “CREO ERGO SUM” (= δημιουργώ, άρα υπάρχω). Ο άνθρωπος δημιουργείται για να δημιουργεί. Αυτός είναι ο ακριβής προορισμός του και ο σωστός προσανατολισμός του. Οφείλει να αφήνει ένα έργο / δημιούργημα, πέρα από τους απογόνους του. Και το πρόταγμα του ανθρωπισμού “Homo sum: humanum nil a me alienum puto” (= Είμαι άνθρωπος και τίποτε ανθρώπινο δεν μου είναι ξένο), του Πόπλιου Τερέντιου Αφρικανού (185-159, Λατίνου κωμικού ποιητή).

Αν «τα βιβλία που έχουμε ανάγκη είναι αυτά που πέφτουν  σαν το τσεκούρι στην παγωμένη θάλασσα της ψυχής μας», όπως έγραφε ο Τσέχος συγγραφέας, Φραντς Κάφκα, (1883-1924) σε γράμμα του στις 27 Ιανουαρίου 1904 στο φίλο του  ιστορικό της Τέχνης Όσκαρ Πόλλακ (1883-1915), αυτό είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβάσει κάθε ευσυνείδητος - κριτικός αναγνώστης που θέλει να βγει από την ‘κατάψυξη’ (πνευματική νέκρωση).

Θα τελειώσω με τη ρήση του Ιρανού ποιητή Ομάρ Καγιάμ (1048-1131), που ο συγγραφέας δείχνει να προτιμά και να γνωρίζει καλά: «Αλήθεια που χρειάζεται απόδειξη είναι μισή αλήθεια».

Η αυτοβιογραφία του Μοχέντ Αλτράντ δεν χρήζει καμμίας αποδείξεως.