Γράφει ο Θανάσης Γριτσόπουλος

Τελικά ήταν γεγονός και σαν τέτοιο έπρεπε να αντιμετωπιστεί ανάλογα. Αυτή η φαγούρα που είχα στο κεφάλι απο μέρες ήταν ψείρες. Τα μικρά, λεπτεπίλεπτα, σχεδόν διάφανα ζωάκια είχαν βρεί καταφύγιο στο κεφάλι μου και είχαν εγκατασταθεί, με οτι αυτό συνεπάγετο για την ψυχική μου υγεία. Χωρίς πολλές συζητήσεις πήρα την άγουσα εις το φαρμακείο και με τρόπο πλάγιο, πλήν σαφη, εδωσα στον ειδικό να καταλάβει τι συνέβαινε και τι χρειαζόμουν, χωρίς βέβαια να αναφέρω οτι το ζητούμενο με αφορούσε προσωπικά, μην γίνω και ρεζίλι στην γειτονιά. Ζήτησα λοιπόν ενα φάρμακο για να αποφύγω όλα τα γιατροσόφια που χρησιμοποιήσαμε στο μακρυνό παρελθόν, δηλαδή στο σχολείο, στο Βασιλικό Ναυτικό, κλπ. σε ανάλογες περιπτώσεις. Μου πρότεινε ο ειδικός ενα σκεύασμα που ήταν σε ένα μπλέ κουτι. Βρέχετε το κεφάλι και ψεκάζετε με αυτό, είπε, και τέλος οι ψείρες. Ομως για αυτό το σκεύασμα μου ζήτησε 17 ευρω. Ετσι τις εξολοθρεύαμε και παλιά, αλλά με το ξύδι γιατί δεν υπήρχαν πάντοτε τα φάρμακα και οι ψείρες ψοφούσαν το ίδιο εύκολα, αλλά άντε να ανεχθείς τη μυρωδιά του ξυδιού για κάποιες ώρες αν είσαι μόνος, αν όμως βγείς απο το σπίτι θα μυρίζεις σαν χωριάτικη σαλάτα. Κράτησα την λύση του ξυδιού σαν τελευταία και ρώτησα μήπως υπάρχει κάτι άλλο σαν φάρμακο, πιο οικονομικό απο το μπλέ κουτί που έκανε 17 ευρώ, και μου πρότεινε ο ειδικός το κόκκινο κουτί με το ψεκαζόμενο υγρό, το οποίο μου είπε οτι περιείχε μαλαθείο και είχε ως εκ τούτου μια κάποια επικινδυνότητα, αμελητέα για τον άνθρωπο, εξολοθρευτική όμως για τα ζιζάνια και χωρίς να μυρίζει, απεναντίας είχε μια συμπαθητική μυρωδιά σαν αυτή που μας έβαζε καποτε ο μπαρμπέρης μετά το κούρεμα η αυτή που ψέκαζε η ταξιθέτρια στον κινηματογράφο μετά το διάλειμμα. Και μάλιστα το κόκκινο κουτί με το περιεχόμενό του μπορούσα να το έχω αντί μόνον 7 ευρώ με επίσης εγγυημένο αποτέλεμα μετά απο μόλις δύο εφαρμογές. Το μυστικό ήταν, όπως μου εξήγησε , οτι το συγκεκριμένο σκεύασμα ήταν φάρμακο συνταγογραφούμενο και εγώ αμέσως, με το πονηρό μυαλό μου, ρώτησα όπως πιστεύω θα έκανε ο καθένας μας, αν ήταν πρωτότυπο ή γενόσημο , οπως έχουμε μάθει να αποκωδικοποιούμε την μυστηριώδη διάλεκτο που χρησιμοποιούν ο Πολλάκης, ο Αδωνης και οι άλλοι.

Βέβαια εσείς θα σκεφθείτε προφανώς οτι, τι είναι 10 ευρω διαφορά οταν θέλεις να κάνεις γρήγορα και σωστά τη δουλειά σου, εγώ όμως προτιμώ να βάζω το μυαλό μου, όσο διαθέτω πλέον, να κάνει την σύγκριση ποσοστιαία και όχι ποσοτικά και τότε είδα οτι η διαφορά δεν ήταν απλώς 10 ευρω, αλλά ένα ολόκληρο, πλήρες και τερατώδες 150% επιπλέον. Ηταν μια απο τις προσφορές που δεν μπορούσα να αρνηθώ. Χωρίς πολλές κουβέντες αγόρασα το σκεύασμα και ελπίζοντας, πήγα στο σπίτι και έκανα αμέσως οτι έπρεπε σύμφωνα με τις οδηγίες, έκανα και μια ακόμα προσπάθεια μετά από 4 ημέρες αντι από 7 όπως έλεγε η οδηγία και το θαύμα έγινε, είχα ξεφορτωθεί τα ενοχλητικά αυτά ζωάκια, «τα τόσο ωφέλιμα σε κάθε στρατιώτη», που λέει και το τραγούδι του 91 συστήματος προσκόπων του Αγίου Ανδρέα, που τραγουδούσαμε κάποτε και ανήκε στο μουσικό μας ρεπερτόριο πριν μας αποκαλυφθούν οι μεγάλοι Τσιτσάνης Βαμβακάρης Μπαγιαντέρας κλπ. Στην περίπτωσή μου η ελπίδα δεν πέθανε τελευταία αλλά θριάμβευσε, κατατρόπωσε τις δυνάμεις της αμφιβολίας και ξαφνικά μετα απο λίγο χρόνο αισθάνθηκα «ελεύθερος ψειρών» όπως είχε υποσχεθεί το ταπεινό σκευασματάκι των 7 ευρώ. Τελείως ανακουφισμένος απο το άγος των ψειρών και των κονίδων είχα κατόπιν όλο τον χρόνο που χρειαζόμουν για να σκεφθώ καλύτερα οσα είχαν περάσει απο το μυαλό μου, αυτό το λίγο που διαθέτω όπως ομολόγησα και πιο πάνω και είδα οτι μερικές λέξεις είχαν λειτουργήσει καταλυτικά. Μέσα σε ένα συνονθύλευμα λέξεων που χόρευαν στο μυαλό μου ξεχώριζαν μερικές όπως συνταγογραφούμενα, γενόσημα, συμπληρώματα, αποζημιωνόμενα, λίστες φαρμάκων και διάφορα άλλα παρεμφερή. Ο βασικός κανόνας είναι οτι ο ασθενής που έχει ανάγκη κάποιο φάρμακο πρέπει να έχει πρόσβαση σε αυτό. Βασικό άρθρο του συντάγματος. Εγγυητής για την πρόσβαση αυτή του ασθενούς είναι το κράτος λόγω των ασφαλίστρων που εισπράτει από αυτόν τον υποψήφιο ασθενή. Βέβαια θα μου πείτε οτι το κράτος έχει εγγυηθεί και πολλά άλλα πράγματα και άντε να πείσεις τον συνταξιούχο που περιμένει να πάρει την σύνταξη οτι θα την πάρει ζωντανός ακόμα και οτι θα πάρει και το εφ΄άπαξ που πλήρωνε τόσα χρόνια αλλά αυτά είναι απο άλλο ανέκδοτο το οποίο ενδεχομένως να εξετάσουμε κάποτε. Το σημερινό όμως θέμα είναι οτι απο πολύ παλιά μέχρι και σήμερα είχαν φροντίσει όλοι οι εμπλεκόμενοι, ασχέτως ειδικότητας να καταληστεύσουν το κράτος και τους ασθενείς με όποιο τρόπο μπορούσαν ο καθένας τους, το κράτος αφού δήλωσε αδυναμία να συλλάβει την κλοπή, την κατάχρηση, την κακοδιαχείρηση και κατα συνέπειαν την τιμωρία των κλεπτών, καταχραστών και επιόρκων επενόησε ενα σύστημα που το ονόμασε αρχικά Εσυ, Ικα, Οαεε και αργότερα Εοπυυ, Πεδι, και τελικά αν δεν κάνω λάθος το ονόμασε Εφκα.

Ολα αυτά τα συστήματα πρωταρχικό σκοπό είχαν να καταπολεμήσουν την ανεργία γιαυτό παρ΄όλη την σύμπτηξη και συγχώνευση δεν έδιωξαν ποτέ κανένα κλέπτη, καταχραστή ή επίορκο αλλά προσέλαβαν και άλλους. Και στην πράξη αποδείχτηκαν ικανά με την κατάλληλη σύμπραξη και καθοδήγηση του συνδικαλιστικού κινήματος και της κομματικής πίεσης να παίξουν σοβαρό ρόλο και στην κάθε εκλογική διαδικασία. Εκτός του οτι δεν έφιαξαν ποτέ ένα αξιόπιστο σύστημα υγείας, δεν μπόρεσαν ποτέ να εγγυηθούν την ασφαλή έξοδο κάποιου ασθενούς αποθεραπευμένου απο αυτά, γιαυτό και οι άρχοντες αυτού του τόπου σπανίως τα προτιμούσαν και πάντως οχι οικεία βουλήσει. Προτιμούν πάντοτε ιδιωτικά του εσωτερικού η μάλλον του εξωτερικού, ιδίως όταν ακούν για τις ελλείψεις που τα βασανίζουν συνήθως και διαρκώς. Αυτό το τελευταίο το Εφκα, το προικοδότησε και με μια εισφορά ανάλογη του εισοδήματος του ασφαλισμένου και όχι κατα κεφαλήν, του άφησε και όλα τα βάρη και τα βαρύδια του παρελθόντος και όποιος καταφέρει και επιζήσει επέζησε. Αφού λοιπόν είναι υπεύθυνο για την υγεία απεφάνθη οτι τα φάρμακα που είναι καλά και σοβαρά και έχουν θεραπευτικές ιδιότητες πρέπει να μπούν σε μια λίστα και να έχουν και μία τιμή λογική για το κράτος, αφου το κράτος θα έχει την υποχρέωση να πληρώσει το φάρμακο. Θα έπρεπε λοιπόν το κράτος να έχει τα δικά του φαρμακεία και να διανέμει τα φάρμακα αυτά με τον δικό του σοβιετικού τύπου τρόπο που επικαλούντο οι φιλοσοβιετικοί εμπνευστές του σχεδίου. Ομως τίποτα δεν έδειξε να πηγαίνει σωστά και με το καινούργιο σύστημα. Αναγκάστηκε λοιπόν να αποδεχθεί το κράτος το υπάρχον σύστημα φαρμακείων. Σε συμφωνία με τους φαρμακοποιούς στην πράξη το κράτος καταβάλλει μόνον το 75% της συμφωνηθείσας τιμής και το υπόλοιπο 25% το αφήνει εις βάρος του ασφαλισμένου μαζί με κάποιο 1 ευρω που έχει μείνει προίκα του ασφαλισμένου απο παλαιότερες εποχές. Αφου λοιπόν τα φάρμακα της συγκεκριμένης λίστας διαχωρίστηκαν απο όλα τα άλλα ονομάστηκαν συνταγογραφούμενα η αποζημιωνόμενα και τα υπόλοιπα με την σειρά τους λέγονται μη συνταγογραφούμενα και μη αποζημιωνόμενα και βέβαια μπορούν να πωλούνται σε οποιαδήποτε τιμή επιθυμεί ο φαρμακοβιομήχανος και σε συνέχεια ο φαμακοποιός η το παραφαρμακείο η το σουπερμάρκετ, γιατι για αυτό ακριβώς πρόκειται οταν ακούμε για την διαμάχη της πώλησης των φαρμάκων. Σαν είδος άνευ σημασίας για το κράτος αφου δεν το αναγνωρίζει σαν φάρμακο, ομως απαραίτητο σε περιπτώσεις συνδυασμού φαρμάκων, διότι οι γιατροί το συνιστούν όπως πχ. σε συνδυασμό με το PROLIA την βιταμίνη Δ3 και την οποία αγοράζει ο ασθενής γιατί το κράτος είναι ασθενές και δεν διαθέτει τα απαιτούμενα ολίγα ευρώ για να την χορηγήσει.

Και εκεί αρχίζει ο χορός των εκατομμυρίων. Οχι αυτός της Novartis που έχετε ακούσει. Ο χορός των καταραμένων απο κάποια μοίρα αυτού του τόπου ασθενών. Μόνο εμπόδιο στην ανεξέλεγκτη τιμή είναι ο κυρίαρχος νόμος του εμπορίου που ακόμα δεν τον έχει αντιληφθεί αυτό το κράτος. Ο νόμος του ανταγωνισμού. Ναι, βέβαια, μόλις οι φαρμακοβιομηχανίες και οι φαρμακοποιοί ανέβασαν τις τιμές ή μάλλον μόλις έγινε αντιληπτό το γεγονός της ανεξέλεγκτης και αυθαίρετης τιμολόγησης, μόλις συνειδητοποίησαν οι ενδιαφερόμενοι το τι συνέβαινε και το τι έμελε να συμβεί, αμέσως άρχισαν οι εισαγωγές των ιδιοσκευασμάτων απο χώρες με ανταγωνιστικές τιμές και σήμερα βλέπουμε τιμές με τρομερές διαφορές που πρέπει όμως να ξέρεις που και πώς να τις ψάξεις και δυστυχώς ο πολύς κόσμος δεν το πιστεύει οτι μπορεί να συμβαίνει. Εάν πείς σε έναν άνθρωπο ηλικίας ανω των 50 οτι στο φαρμακείο πρέπει να ζητάει έκπτωση θα σε στραβοκοιτάξει, θα αισθανθείς οτι αμφισβητεί την νοητική σου υγεία και θα ζητήσεις μάλλον και συγνώμη προκειμένου να μην του αφήσεις υπόνοιες και αμφιβολίες για αυτήν. Θα υποθέσει στην καλύτερη περίπτωση οτι του έκανες άσχημο χιούμορ και δεν θα πάει ποτέ το μυαλό του στο γεγονός οτι το φαρμακείο είναι ίσως το μόνο σημείο πωλήσεως σε αυτή τη χώρα που δεν έχει γραπτές τις τιμές των προιόντων που πωλεί επάνω σε αυτά, αλλά και οτι κάποιες φορές οι τιμές που αναγράφονται δεν ισχύουν την στιγμή της συναλλαγής αλλά τροποποιούνται πάντοτε προς τα άνω με την απλή δικαιολογία οτι άλλαξαν και δεν προλάβαμε να τις διορθώσουμε. Θα σας δώσω ένα ακόμα παράδειγμα με κραυγαλέα διαφορά όπως του αντιψειρικού, χωρίς να χρησιμοποιήσω ονόματα γιατι αυτά μπορείτε και μόνοι σας να τα βρείτε στο ίντερνετ. Βιταμίνη συγκεκριμένης βιομηχανίας εξωτερικού σε κάψουλες με συκευασία 30 τεμ./κουτί πωλείται αντί 9,5 ευρώ με +- 20 λεπτά διαφορά στα φαρμακεία και το ίδιο προιόν της ιδίας βιομηχανίας σε κάψουλες με συσκευασία 120 τεμ/κουτί, πωλείται αντί 12 ευρώ στα λεγόμενα παραφαρμακεία ή ιντερνετ φαρμακεία. Η διαφορά με τον δικό μου ποσοστιαίο υπολογισμό φθάνει στο +285%. Οταν μας λένε οι κυβερνώντες οτι το λαθρεμπόριο στα καύσιμα και τα αλκοολούχα και τον καπνό οργιάζει, ασφαλώς δεν έχουν τέτοια πράγματα και νούμερα να δείξουν. Αυτά όλα μου μοιάζουν σαν μια κακόγουστη συμφωνία μεταξύ κράτους και φαρμακοβιομηχανιών για να αποφύγει το κράτος κάποια επιπλέον έξοδα και να επιτρέψει στις βιομηχανίες του χώρου να έχουν τα κέρδη τους και ότι άλλο επιθυμούν είς βάρος όχι του κράτους αλλά των ασθενών. Θα μου πείτε και τι λειτουργεί σωστά σε αυτό το κράτος για να λειτουργήσει και η υγεία.

Θα σας πω και εγώ ποιός βλάπτει περισσότερο, ο συμβολαιογράφος που κάνει έναν πλειστηριασμό πρώτης κατοικίας η ο φαρμακοποιός που παίρνει και την τελευταία δεκάρα του ασθενούς υποσχόμενος υγεία και μακροημέρευση με τα πράσινα υγρά και τα πράσινα άλογα και δώστε μου μια πειστική απάντηση. Και όμως οι συμβολαιογράφοι έχουν υποστεί τα πάνδεινα επειδή διατασσόμενοι εκπλειστηριάζουν ακίνητα τα οποία οι διατάσσοντες έχουν υποσχεθεί οτι δεν θα πάνε στα χέρια τραπεζιτών και μετά την κωλοτούμπα είδαμε στην τηλεόραση πως κρατάνε τις υποσχέσεις. Οι έχοντες σχέσιν με τα φάρμακα όμως ενσυνείδητα παραπλανούν με ψεύτικες υποσχέσεις για υγεία, ομορφιά και υπερεκατονταετή ανθόσπαρτο βίο, ο οποίος πιθανόν να συμβεί, όχι όμως λόγω του σκευάσματος που εμπορεύονται και το οποίο ξέρουν οτι είναι μάλλον άχρηστο για τον λόγο που το πωλούν. Σήμερα αυτοί που κάποτε τάιζαν με κουτόχορτο τον κόσμο πλασσάρονται σαν ήρωες της αντίστασης μέχρι σημείου να ζηλεύει την δόξα τους ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ και να ζητά πλέον ανοιχτά την εξαίρεση των κατοίκων,εργαζομένων, βιοτεχνών και βιομηχάνων από τα διόδια της βόρειας Αττικής, που κάποτε το κυβερνών κόμμα προέτρεπε με κάθε τρόπο να μην πληρώνουν και όταν άρχισαν να πέφτουν τα πρόστιμα δήλωνε συμμόρφωση και ζητούσε την εκ των υστέρων άτοκη καταβολή χωρίς πρόστιμα. Θα σοβαρευτούμε κάποτε.