Γράφει ο
Τάσος Κορώσης

Όταν μπήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν μεγάλη μας χαρά διότι ως Ευρωπαϊκή Ένωση θα είχαμε όπως στην Αμερική, έναν Πρόεδρο και ένα σύστημα φορολογικό, ένα σύστημα ασφάλειας. Θα μας φύλαγαν τα σύνορα όπως οι Αμερικάνοι και ό τι συνέβαινε θα ήταν για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μία φυλακή, μία δικαιοσύνη, μία υγεία, μία παιδεία, μία ασφάλεια.

Όμως αργότερα κατάλαβα ότι είχαμε μπλέξει με μια Ευρωπαϊκή Ένωση υπό κατασκευή. Με μεγάλο ανταγωνισμό μεταξύ των μελών, από τους οποίους συγκεκριμένα κράτη έχασαν τις αποικίες που είχανε τόσα χρόνια και έψαξαν να βρουν αποικίες μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η πρώτη που επέλεξαν ήταν η Ελλάδα. Και αντί για τις παροχές που έπρεπε να πάρουμε, μας έστειλαν τεράστια προβλήματα που αν ήταν μια ευρωπαϊκή ένωση θα έκαναν ό, τι οι Αμερικάνοι, που ο Μπους και ο Ομπάμα ξεχρέωσαν από τους απατεώνες τα σπίτια τους άνεργων και άστεγων ανθρώπων.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έφερε στην Ελλάδα έναν δούρειο ίππο με χιλιάδες ανθρώπους αγνώστου προελεύσεως και στη συνέχεια έφερε στην Ελλάδα μια μοντέρνα Βαστίλη. Με πιο μοντέρνο τρόπο, χωρίς αίμα, χωρίς έξοδα, χωρίς κόπο. Με έναν ανώδυνο τρόπο. Την αυτοκτονία, την πείνα, τη δυστυχία, την υποβάθμιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας με έναν μικρό θάνατο όλων αυτών που έφυγαν από την Ελλάδα. Και έφυγαν από την πατρίδα τους, την οικογένεια, τους φίλους τους.

Εγκατέλειψαν την πατρίδα τους, τη μητέρα τους, τον πατέρα τους, τα παιδιά τους, τα ήθη, τα έθιμα, τη θρησκεία μας, και αυτός είναι ένας μικρός θάνατος.

Παράλληλα, σκοτώνουν και τον επαγγελματία. Γιατί δημιουργούν επιχειρήσεις και πληρώνουν εργαζόμενους και φροντίζουν και την οικογένειά τους. Και τελικά είναι όλοι εναντίον τους. Γιατί δεν τους βλέπει η οικογένειά τους, μέχρι που κοιμούνται στα γραφεία τους και από πάνω τους κυνηγά η πολιτεία με φόρους και άλλα.

Ξεκινήσαμε με όνειρα και χάσαμε την ελπίδα.  Και βάζω και τον εαυτό μου μέσα. Από 14 ετών με την ελπίδα μέχρι και σήμερα σαν επαγγελματίες προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε ένα σπίτι να μείνουμε και ένα για σύνταξη και ένα για να μην αρρωστήσουμε. Και έτσι η γενιά που έχτισε την νέα Ελλάδα από τα ερείπια, από τα αποκαΐδια του πολέμου δεν υπάρχουν σήμερα αλλά και αυτοί που υπάρχουν τους κυνηγάνε με τον χειρότερο τρόπο και πλέον η μητέρα Πατρίδα έγινε Μήδεια.

Μέσα από τεράστια προβλήματα έχουμε και υπογεννητικότητα γιατί κυνηγήσαμε και την οικογένεια και τα πάντα. Μας πήρανε τα χρήματα όλα με την απάτη του Χρηματιστηρίου που κανείς δε βγήκε να πει ούτε από τον δικαστικό ούτε από τον πολιτικό κόσμο ότι θα χάσουμε κι έτσι μας πήραν όλα τα χρήματα.

Μετά μας βάλανε στην Ευρωπαϊκή Ένωση  με 700% μείωση της δραχμής και μείωση της αγοραστικής δύναμης 700%.

Σήμερα ο επαγγελματίας δεν έχει ούτε ταμεία ανεργίας ούτε εφάπαξ ούτε άδειες εορτών ούτε καλοκαιριού ούτε υπερωρίες. Δουλεύει από το πρωί μέχρι τα μεσάνυχτα και προσπάθησε να πάρει ακίνητα για να ζήσει καλύτερα. Όλοι οι πρακτικοί υπάλληλοι εκτός από το δώρο Πάσχα και Χριστουγέννων έπαιρναν και εφάπαξ γύρω στο εκατομμύριο και αυτά τα χρήματα δεν έχουν ενφια, αλλά ο επαγγελματίας και με τι κέφι θα  δουλέψει, τι θα πει στα παιδιά του, να πληρώσει επιδόματα ενοικίου, θέρμανσης, κάρτα για να αγοράσουν τρόφιμα; Αυτά θέλουμε για την Ελλάδα ή όσα μας δίδαξαν οι γονείς μας που είναι πολύ μακριά από τη σημερινή πραγματικότητα;

Έχω προσέξει ότι πρώτα από όλα δεν έχουν διδαχθεί οι πολιτικοί την πολιτική δεοντολογία εφόσον θέλουν να πολιτευθούν. Και δεύτερον θα πρέπει να εργαστούν οι υπουργοί οικονομικών να εργαστούν σε ένα παντοπωλείο, σε ένα κουρείο σε μια καφετέρια, να δουλέψουν ως αγρότες, έστω για ένα μήνα και τότε να γίνουν υπουργοί οικονομικών. Διότι οι μισοί υπουργοί δρουν σαν την Μαρία Αντουανέτα των οικονομικών που λένε ας φάνε παντεσπάνι. Οι άλλοι λειτουργούν όπως ο Στάλιν που σκότωσε και αντιπάλους και φίλους. Αυτό γίνεται και σήμερα.

Μετά μας φέρανε το μεγάλο αδερφό, κλείνοντας τη μία επιχείρηση μετά την άλλη. Οι μικρές και οι μεσαίες επιχειρήσεις που είναι ο κορμός της οικονομίας μας. Διότι όταν απολύεται ένας εργαζόμενος το κράτος χάνει 21.760 ευρώ, χωρίς τη μαύρη εργασία.

Κλείνοντας μια επιχείρηση το κράτος χάνει από 10 εργαζόμενους για παράδειγμα που απολύονται 200.000 ευρώ το χρόνο. Για να υπάρξει πρόοδος θα πρέπει να στηρίζουν και να διαφημίζουν τους επιχειρηματίες. Πώς είναι δυνατόν να κάνουν οι επαγγελματίες φοροδιαφυγή και να κλείνουν ο ένας μετά τον άλλον; Αν θέλουν να υπάρχει πρόοδος θα πρέπει ανάλογα με τους εργαζόμενους της κάθε επιχείρησης να μειώνεται η φορολογία των επιχειρήσεων.

Αντί να βάλουν οι νέοι άνθρωποι 100 ευρώ ασφάλεια για να βρουν δουλειά τους δίνουν 500 ευρώ επίδομα για να κάθονται. Γιατί να μην δώσουν τα χρήματα στους επιχειρηματίες για να ανοίξουν θέσεις εργασίας και να μειώσουν το κόστος; Με τόσο ΤΕΒΕ πώς γίνεται να έρθει η ανάπτυξη;

Ο κύριος Σόιμπλε ξόφλησε τις επιταγές. Εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στην κ. Μέρκελ για να κάνει  την Ευρωπαϊκή Ένωση όπως την Αμερική.

Αντί να κάνουν αυτό, παίζουν λοταρία και κάνουν όλοι το κορόιδο.