Γράφει η
Αγγελική Χαραλαμποπούλου

Πολύς  λόγος τελευταία για την –επιτέλους- εφαρμογή του αντικαπνιστικού Νόμου.

Από τη μία οι λογικοί-φυσιολογικοί άνθρωποι που συμφωνούν και επικροτούν την εφαρμογή του Νόμου, είτε είναι καπνιστές οι ίδιοι, είτε όχι. Βεβαίως και υπάρχουν πάρα πολλοί καπνιστές που συμφωνούν και  τον εφαρμόζουν πιστά.

Από την άλλη οι ελληναράδες  που σε μόνιμη βάση αμφισβητούν και θεωρούν μαγκιά τους μάλιστα την παραβίαση των Νόμων του κράτους και των κανόνων εύρυθμης, ειρηνικής και πολιτισμένης  κοινωνικής συνύπαρξης.

<<Άς λύσουν πρώτα τα άλλα προβλήματα>>

<<Θα μου κόψουν εμένα το κάπνισμα, τη μοναδική μου απόλαυση>>  ή 

<<έχω τόσα προβλήματα>>  και τόσα άλλα παρόμοια.

Όχι φίλτατε, κανείς δεν ασχολείται με το αν εσύ θα καπνίσεις ή όχι, αν το κάπνισμά σου  δεν ενοχλεί τους γύρω σου (εκτός ίσως αυτών  που σε αγαπάνε και σε νοιάζονται πραγματικά-για άλλους λόγους όμως).

Επίσης,  μια χαρά τα καταφέρνει μια κυβέρνηση, αν έχει πραγματικά τη βούληση, να λύνει πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους προβλήματα συγχρόνως και παράλληλα.

Προφάσεις εν αμαρτία λοιπόν και φτηνές δικαιολογίες. Άρνηση για την άρνηση….

Θα μου πεις: εδώ πρώην Υφυπουργός Υγείας και γιατρός ο άλλος, όχι μόνο αρνείται με κάθε τρόπο να συμμορφωθεί, αλλά προκαλεί το κοινό αίσθημα και προτρέπει όχι μόνο στην παράβαση του αντικαπνιστικού Νόμου, αλλά   συγχρόνως  και στην διάπραξη άλλων παραβατικών-εγκληματικών πράξεων, όπως η δωροδοκία των ελεγκτικών οργάνων. Και μη μου πει κανείς πως πρόκειται για αστείο. Παίζει ΄΄εν ου παικτοίς΄΄. Ο θεσμικός ρόλος του υφυπουργού Υγείας που κατείχε τότε και του βουλευτή τώρα,  η ιδιότητα του λειτουργού υγείας και η σοβαρότητα του θέματος, αποτελούν  πολύ σοβαρούς λόγους ποινικής έγκλησής του.

Δεν είναι λίγοι λοιπόν οι συνέλληνες, που θεωρούν  μαγκιά τους και αναφαίρετο δικαίωμά τους να συμπεριφέρονται όπως και όπου εκείνοι θέλουν. Κι όχι μόνο σχετικά με το κάπνισμα, αλλά με κάθε ευκαιρία και σε κάθε πλευρά της κοινωνικής συμβίωσης.

Είναι αυτός που γράφει τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας στα παλιά του υποδήματα, που πετάει τα σκουπίδια του οπουδήποτε εκτός από τους κάδους, που αγνοεί την έννοια κοινή ησυχία, σεβασμός στο διπλανό-κυρίως στον ανάπηρο κλπ.  κλπ.

Και πολύ συχνά, στην συζήτηση γιά το εύλογο, το δίκαιο και ίσως πιό αποτελεσματικό βήμα της  αποτρεπτικής σύστασης  που πρέπει να γίνει στους  απειθαρχους καπνιστές, ακούς απ΄αυτούς, αλλά και από εκείνους που  τους ΄΄φοβούνται΄΄: <<εγώ ρουφιάνος δεν γίνομαι>>…Ο κατ΄εξοχήν φίλος της πραγματικής  ρουφιανιάς, (ο δικομανής  για αστείους έως ανύπαρκτους λόγους, ο διαπρύσιος  διεκδικητής προνομίων που δεν δικαιούται….) δεν γίνεται ρουφιάνος!!!

Σίγουρα όμως,  αυτός ο ίδιος,  όταν βρεθεί σε οποιαδήποτε χώρα του εξωτερικού, ασυζητητί θα  προσαρμοστεί και θα εφαρμόσει τον αντίστοιχο Νόμο ή κανόνα που ισχύει εκεί.

Το να ενστερνίζεται τη λογική και την αναγκαιότητα τους, απλά και μόνο  επειδή άλλαξε γεωγραφικό χώρο, δεν το νομίζω. Απλά συνειδητοποιεί πως η μαγκιά του ευδοκιμεί μόνο στην Ελλάδα και είναι εύλογο να πληρώσει το όποιο τίμημα, γι΄αυτό την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενος, συμπεριφέρεται ως κανονικός, πολιτισμένος άνθρωπος-πολίτης του κόσμου.