Γράφει ο
Κώστας Παδουβάς

Η σημερινή ζοφερή κατάσταση (όχι μόνο οικονομική) στην Ελλάδα έχει εισέλθει σε κατασκότεινους δρόμους-χώρους. Πουθενά δε φαίνεται  η αρχαιοπρεπής  «ανταυγία»  (=μικρότερος φωτισμός από την αυγή) για πραγματική ανάπτυξη-καλυτέρευση και όχι μόνο. Λείπουν από τον Έλληνα τα κύρια ενθουσιώδη συναισθήματα (ένθεα ή θεϊκά, σχετικά με το Θεό), όπως ελπίδα, αισιοδοξία, ικανοποίηση, αποφασιστικότητα κ.ά. παρόμοια. Αντί αυτών οι Έλληνες πολίτες κυριεύονται από δισταγμούς, ενδοιασμούς, αμφιβολίες, αιφνιδιασμούς, φόβους, καχυποψίες  κ. ά αρνητικά συναισθήματα που γεννούν θλίψεις , πλήξεις, τρόμους και τα παρόμοιά τους.

Κανένας  Έλληνας (περιλαμβάνεται και η Ελληνίδα) δε διανοείται να συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση στον τόπο τους μακροχρόνια. Φορτίζοντας πολύ δυνατά τις σκέψεις τους (οι Έλληνες και Ελληνίδες) αναζητούν την κατάλληλη πολιτική ηγεσία τους, ώστε με έξυπνο, επιδέξιο και γρήγορο αποτελεσματικό τρόπο να οδηγηθεί αυτό το «σαραβαλιασμένο» καράβι «Ελλάδα» σε πρόσφορα και ήρεμα πελάγη ευφορίας, χαράς και ψυχικής υγείας. Αναζητούν κάποιον(α)  ξεχωριστό(ή) κατάλληλο(η} για το «καλό» του τόπου, που να είναι υγιής-ισχυρός(ή)-δυνατός (ή), πρόσφορος- επιδέξιος(α)-επιτήδειος(α), κοφτερός, καπάτσος καταφερτζής, αποτελεσματικός(ή)-αδίστακτος(η)-επαρκής, με δυο λέξεις «ουκ ολίγος(η)»…

Αναζητούν, δηλονότι, την πολιτική ηγεσία η οποία μπορεί και καθόλου δε διστάζει να πολιτεύεται με τη μέγιστη  δυνατή  πληρότητα, μέσα και έξω από τα συνηθισμένα σημερινά (επιτυχημένα είτε αποτυχημένα) γνωστά και άγνωστα «πολιτικά τερτίπια», ώστε να επιτυγχάνει νέους πολύ  υψηλούς και  αναγκαίους στόχους (τον ένα κατόπιν του άλλου χωρίς διακοπές), διατηρώντας ταυτόχρονα την πλειοψηφική  εμπιστοσύνη των πολιτών. Να είναι σε θέση να υπηρετήσει την ηγετική θητεία χωρίς συνταγματικές παρεκτροπές και λάθη, έλκοντας τις ιαχές-προτροπές των ικανοποιημένων και δυναμικών πολιτών «μπράβο!», «προχώρα!», «είμαστε μαζί σου!», « ο Θεός μαζί σου !..» και άλλα παρόμοια.

Ακόμη, η πολιτική ηγεσία χωρίς ιδιαίτερες επιδιώξεις αλλά με Αριστοτελική φρόνηση (ταύτιση της ευδαιμονίας του πολίτη με εκείνη της πολιτείας), να σοφίζεται τρόπους σε κάθε περίπτωση, να προσθέτει αυτό «το κάτι» που φέρνει αποτέλεσμα, να διαλύει τα αδιέξοδα, να οδηγεί σε ανεκτές λύσεις και προπαντός να αποδεικνύεται ότι χωρίς αυτό (το «κάτι») δε θα μπορούσε να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα. Πάντοτε, βέβαια, ενεργώντας με δυναμικότητα, δεξιότητα, σύνεση, επάρκεια  και μετριοπάθεια.

Με άλλους λόγους, διερωτώνται (οι σκεπτόμενοι  Έλληνες πολίτες) ποιος(α) θα είναι αυτός (ή) ικανός(ή) ηγέτης  τους (στην κοινή επικοινωνιακή παγκόσμια Αγγλική γλώσσα περιγράφεται από τις λέξεις: sufficient, capable, able,skillful, potential), που θα φέρει την πραγματική αλλαγή στον τόπο τους, για την επαναφορά των κατοίκων στην ηρεμία και γαλήνη (να ζουν απλά και γαλήνια, χωρίς εκνευρισμούς και βασικές  στερήσεις), διατηρώντας την εκτίμηση όλων των συμπολιτών ταυτόχρονα και όχι μόνο. Να φέρει στη χώρα «τυχερότατα στοιχεία επικοινωνίας» σε αφθονία , που την ευνοούν  να προβάλλεται σφαιρικά και αβίαστα στον υπόλοιπο κόσμο σύμφωνα με την μακραίωνα ιστορία και τα κάθε είδους παραδοσιακά πατριωτικά και άλλα «πιστεύω» της.

Τα καίρια ερωτήματα  που εγείρονται είναι εάν και κατά πόσον υπάρχουν αυτά τα είδη  πολιτικής ηγεσίας στην Ελλάδα. Εάν, δηλαδή, έχουν ολοκληρώσει την απαραίτητη σφαιρική και ολιστική παιδεία τους (κάποιοι Έλληνες πολίτες-ηγέτες), για να ανταποκριθούν στις προσδοκίες –αναζητήσεις των Ελλήνων πολιτών τους και με ποιον τρόπο θα αποκαλυφθούν και αναδειχθούν μεταξύ όλων των Ελλήνων, ως  ικανές και χαρισματικές προσωπικότητες. Εάν θα προέλθουν από  τους ήδη πολιτικούς μας, από τους χώρους της λοιπής Ελληνικής δημόσιας είτε ιδιωτικής ζωής, εάν θα είναι αναγνωρίσιμοι ή μη (γνωστοί-άγνωστοι), είτε απλά και έγκαιρα ευλογημένοι από το Θεό.

Σε κάθε περίπτωση ένα είναι βέβαιο: Ότι τα χαρίσματα της μελλοντικής Ελληνικής ηγεσίας (από το DNA μέχρι τα επίκτητα) θα πρέπει να είναι εμφανώς ε ν ω τ ι κ ά για τους Έλληνες (δεξιούς, αριστερούς, κεντρώους και λοιπούς) και να πείθουν για την ιδέα της ανόρθωσης του αναστήματος του Έλληνα μέσα από την ιδέα της νοικοκυροσύνης, της ανάπτυξης και της κοινωνικότητας εμπλουτισμένης από ένα πληθωρικό ζεστό και σκληρό ταμπεραμέντο που πηγάζει από τη θετική προσωπική εικόνα της ηγετικής γοητείας. Από την πρώτη ματιά να αποπνέουν και να εμπνέουν  την εμπιστοσύνη στο δικό τους όραμα,  έχοντας μεγάλη αυτοπεποίθηση, ευγλωττία με συναισθηματική εκφραστικότητα, ανταποκρινόμενοι ισορροπημένα σε όλους τους άλλους (ημεδαπούς και αλλοδαπούς) με πλεόνασμα ειλικρίνειας (χωρίς υποκρισία), μεταδίδοντας παντού και πάντοτε τον πηγαίο ενθουσιασμό και την αισιοδοξία που έχουν εκ γενετής (δεν αποκτούνται μετέπειτα εάν δε γεννιούνται μαζί τους).

Ευεργετικά πλεονεκτήματα της μελλοντικής Ελληνικής πολιτικής ηγεσίας θα είναι και τα πηγαία χαρακτηριστικά ασυνείδητης προσαρμογής του δραστήριου κοινωνικού λόγου (προς ολόκληρη την κοινωνία) με τον ειδικό  δραστήριο ηγετικό λόγο ( γνήσιου της γλώσσας και του σώματος), δηλαδή, να μην είναι άτονη και γενικόλογη ηγεσία, αλλά να έχει τέλειο ειρμό σκέψεων και λόγων και ευγενείς τρόπους επικοινωνίας (εκφορά λόγου, ανταλλαγή νευμάτων, χαμόγελου, προσέγγιση για συναίνεση με τα κοινωνικά άτομα για αλλαγές στην αρνητική κουλτούρα κ.ά)  εμπλουτίζοντας την όλη καλή ηγετική εμφάνιση.

Από τα παραπάνω προκύπτουν οι ανεπιφύλακτες προδιαγραφές της ικανής και χαρισματικής μακρόβιας Ελληνικής πολιτικής ηγεσίας , που είναι συνδυασμός DNA και ολιστικής παιδείας στον υπέρτατο βαθμό, ώστε να αποκλείονται οι μη ανεκτές πολιτικές (από τους πολίτες), οι προσωπικές αδυναμίες των ηγετών και οι απώλειες χρόνου δραστηριοτήτων, που μειώνουν την καταλληλότητά τους.

Θα αποκαλυφθεί μια τέτοια ηγεσία σύντομα, άραγε; Ας το ελπίσουμε διότι την στερούμαστε καταφανώς σήμερα και την χρειαζόμαστε άμεσα!