Γράφει ο
Θανάσης Παπανδρόπουλος

Δεν γνωρίζουμε από πού προκύπτουν κάποια στοιχεία που οδηγούν ορισμένους μελετητές να βλέπουν με αισιοδοξία την πορεία της ελληνικής οικονομίας, ωστόσο η πραγματικότητα διαψεύδει τις όποιες προβλέψεις τους. Η πραγματική οικονομία, έτσι όπως την βιώνουν οι πραγματικές επιχειρήσεις, βρίσκεται σε φάση καταρρεύσεως.

Μικρές, μεσαίες και μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν σοβαρότατα προβλήματα ρευστότητας, ταλαιπωρούνται από την εγκληματική αβεβαιότητα που δημιουργεί η κυβέρνηση, υποφέρουν από την κάμψη της ζητήσεως και, βέβαια, δεν γνωρίζουν τί θα ξημερώσει αύριο από φορολογικής πλευράς. Έτσι, όχι μόνον οι επενδύσεις αποτελούν πλέον μακρινό όνειρο, αλλά αρκετές είναι και οι επιχειρήσεις που ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους.

Πραγματοποιείται έτσι μία τραγική παραγωγική απίσχναση της χώρας, για την οποία ουδείς ενδιαφέρεται. Και όσο η αδιαφορία αυτή συνεχίζεται, στελέχη της αγοράς επισημαίνουν με έμφαση ότι τους τελευταίους μήνες, και ειδικότερα μετά το καλοκαίρι του 2014, επιταχύνεται η φυγή παραγωγικών επιχειρήσεων προς την Βουλγαρία, την Αυστρία και την Ολλανδία, όπου η δημόσια διοίκηση και τα φορολογικά καθεστώτα είναι φιλικά προς το επιχειρείν.

«Η ελληνική οικονομία υφίσταται παραγωγική κατάρρευση», μάς είπε ο οικονομολόγος κ. Χρίστος Α. Ιωάννου, βοηθός συνήγορος του πολίτη, τονίζοντας ότι το ποσοστό συμμετοχής της μεταποιήσεως στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) έχει πέσει κάτω από το 11%, όταν δέκα χρόνια πριν ήταν στο 19%.

«Υπό παρόμοιες συνθήκες», υποστηρίζει ο κ. Νίκος Καραγεωργίου, πρόεδρος του Ελληνικού Συνδέσμου Βιομηχανικών Επωνύμων Προϊόντων (ΕΣΒΕΠ), «το να περιμένει κανείς τόνωση της εξωστρέφειας και ουσιαστική άνοδο των εξαγωγών είναι ματαιοπονία. Η χώρα περιθωριοποιείται παραγωγικά και σε περίπτωση ατυχήματος η κατάστασή της θα γίνει δραματική –από το γεγονός και μόνον ότι θα είναι αδύνατες οι εισαγωγές πρώτων υλών, τόσο απαραίτητων στην παραγωγική διαδικασία».

Η διαδικασία της καταρρεύσεως, όμως, δεν σταματά στα επίπεδα που περιγράψαμε. Όπως τονίζουν παράγοντες της αγοράς, επιχειρήσεις κλείνουν και για λόγους ασυνέπειας του Δημοσίου στην αποπληρωμή υποχρεώσεών του. Το φαινόμενο αυτό παίρνει δραματικές διαστάσεις κάθε μέρα που περνά και πνίγει κυριολεκτικά την πραγματική οικονομία.

Κορυφαίο παράδειγμα ο αναπτυξιακός-επενδυτικός νόμος, όπου εκκρεμούν πληρωμές από το 2011, με αποτέλεσμα να στραγγαλίζονται ακόμα και υγιείς εταιρείες που περίμεναν τα συγκεκριμένα κεφάλαια χωρίς ποτέ να τα λάβουν. Με αποφάσεις προηγούμενων ηγεσιών του υπουργείου Οικονομίας (Ανάπτυξης) έχουν λάβει τις κρατικές ενισχύσεις κάποιες επιλεγμένες επιχειρήσεις, αλλά στις σχετικές υπηρεσίες φτάνουν πλέον επιστολές με εκκλήσεις από επιχειρηματίες που δηλώνουν ότι βρίσκονται στα πρόθυρα της καταστροφής.

Η εικόνα απόλυτης ασφυξίας και αδιαφορίας για την τύχη του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας αποτυπώνεται και στα στοιχεία για τα κόκκινα δάνεια, τα οποία το 2015 αυξάνονται με ρυθμό περί το 1 δισεκατομμύριο ευρώ τον μήνα. Στο πρώτο τρίμηνο του έτους διαμορφώθηκαν κοντά στα 3 δισεκατ. ευρώ, ποσό ρεκόρ για τα μεγέθη της ελληνικής οικονομίας. Κανείς δε δεν θέλει να αντιληφθεί ότι, όσο καταρρέει ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας, τόσο απομακρύνονται και οι προοπτικές απορροφήσεως μέρους της ανεργίας, η οποία –ακόμη χειρότερα– δείχνει να σταθεροποιείται σε υψηλά διψήφια επίπεδα.

Η καταστροφή, όμως, του ιδιωτικού τομέα έχει και μια άλλη προκλητική διάσταση, την οποία τα πραγματικά θύματα της σημερινής κυβερνήσεως δεν θα αργήσουν να αντιληφθούν.

«Την ίδια στιγμή που προωθείται σειρά ρυθμίσεων για την επαναπρόσληψη δημοσίων υπαλλήλων, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και προνομιούχες κατηγορίες προσωπικού, ουδείς ασχολείται με την επιδείνωση των συνθηκών στην αγορά που οδηγεί σε περαιτέρω αύξηση της ανεργίας», υποστηρίζει ο επικεφαλής μικρής ελληνικής εταιρείας. Όπως λέει, «το υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης επικεντρώνεται εσχάτως στην διαμάχη με τους εργαζόμενους στα μεταλλεία Κασσάνδρας, ενώ επικεφαλής της επιτροπής για την μείωση του ενεργειακού κόστους στην βιομηχανία είναι ο γενικός γραμματέας Γιάννης Τόλιος, ο οποίος αρθρογραφεί για την επέκταση των ΔΕΚΟ, δηλαδή την κρατικοποίηση βιομηχανικών ομίλων και την επανακρατικοποίηση εταιρειών όπως ο ΟΤΕ».

Είναι έτσι εκτυφλωτική η αδιαφορία απέναντι στον άνεργο του ιδιωτικού τομέα, τον οποίο η παρούσα κυβέρνηση ωθεί προς την παραοικονομία και την αδήλωτη εργασία. Την ίδια στιγμή, επιτρέποντας την μεταναστευτική ασυδοσία, οι μαθητευόμενοι μάγοι του φαιοκόκκινου κυβερνητικού συνασπισμού δημιουργούν και το πλέον κατάλληλο έδαφος για την ανάπτυξη της οικονομικής εγκληματικότητας σε χρόνους ρεκόρ.

Είναι ξεκάθαρο ότι οι προοπτικές μιας δειλής ανακάμψεως το 2015 γίνονται ιδιαιτέρως χλωμές και η διαρθρωτική αυτή αδυναμία θα έχει σαφέστατες μακροοικονομικές επιπτώσεις. Με απλά λόγια, δηλαδή, μέσα σε λίγους μήνες η Ελλάδα θα χάσει όλα τα μακροοικονομικά πλεονεκτήματα που με χίλια βάσανα δημιούργησε τα τελευταία έξι χρόνια. Δυστυχώς δε, την ζοφερή αυτή πρόβλεψη κάνουν και δύο σημαντικά ιδρύματα που λειτουργούν στις Βρυξέλλες –τα οποία προβλέπουν ότι, στην προσπάθειά της να αποφύγει σοβαρές δομικές μεταρρυθμίσεις, η Ελλάδα έχει από μόνη της πλέον επιλέξει τον δρόμο της εξόδου από την ευρωζώνη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την οικονομία της.

Μία οικονομία που χαρακτηρίζεται παρασιτική και μη ανταγωνιστική και με υψηλά ποσοστά διαφθοράς, τα οποία αφ’ εαυτά έχουν αντιαναπτυξιακό χαρακτήρα.

Τέλος, αν λάβουμε υπ’ όψιν μας και την καταστροφή της ελληνικής εκπαιδεύσεως, που γυρίζει τριάντα χρόνια πίσω, ο κύκλος της επερχόμενης καταρρεύσεως κλείνει –με τυχερούς όσους έχουν προλάβει να δραπετεύσουν από αυτόν.