Γράφει ο
Αθανάσιος Μπουρούνης

       Είναι γνωστό ότι οι καιροί είναι επικίνδυνοι για πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού του πλανήτη, ιδιαίτερα  μάλιστα επικίνδυνο και για εμάς τους Έλληνες λόγω των ελληνοτουρκικών και μεταναστευτικού.

       Ο νοήμων Έλληνας πολίτης δυσφορεί επειδή αλλάζει αναγκαστικά ο τρόπος ζωής του. Φοβάται για την ίδια του τη ζωή με την εξάπλωση του κορωνοϊού. Διαπιστώνει καθημερινά ότι μεγάλο τμήμα του πληθυσμού συνειδητά αδιαφορεί με την τήρηση των υγειονομικών μέτρων. Παρακολουθεί τον δημόσιο διάλογο να είναι εκτός λογικής.   

       Οι οδυνηρές μέρες που διανύουμε, αναδεύουν το βάθος των πραγμάτων και το φέρνουν μπροστά μας αλύπητα, άμορφα και συγκεχυμένο.

       Δίπλα στην αγωνία και το φόβο, η σύγχυση για το παρόν και το μέλλον της κοινής μας μοίρας, έχει εγκατασταθεί ως μόνιμη συνοδός βιωμάτων και γεγονότων.

       Έτσι όπως αλλάζουν καθημερινά οι αριθμοί των νεκρών, των διασωληνωμένων και των κρουσμάτων, το αποτύπωμα που αφήνουν είναι μεν βαθύτατο, αποδεικνύεται όμως σχετικά ρηχό σε σύγκριση με το αποτύπωμα των αμέσως επόμενων.

       Το γεγονός αυτό σχηματίζει πάνω στην ψυχή μας ένα δέρμα προληπτικής αναλγησίας.

       Το «ψυχολογικό όριο των χιλίων νεκρών» ακούγεται, δυστυχώς,  σαν ευφημισμός. Και όμως ο λογαριασμός δεν χάνεται ποτέ. Γιατί κάποιοι άνθρωποι πεθαίνουν. Γιατί κάποιοι άλλοι μένουν πίσω για να θρηνούν.

       Ωστόσο, όσο ποιο κοντά θα έρχονται ο εμβολιασμός και τα ανακουφιστικά φάρμακα για τον κορωνοϊό, όσο θα πλησιάζουμε προς τη λύση του προβλήματος, όσο κοντύτερα θα πλησιάζει το τέλος του φόβου και της ανασφάλειας, τόσο θα δυναμώνουν οι φωνές εκείνων που βρήκαν  τον κορωνοϊό ως ευκαιρία στην προσπάθειά τους να επανέλθουν στην εξουσία.

       Όποιο κόμμα αντέχει να φορτωθεί τις ευθύνες που του ανέθεσε με την ψήφο του ο ελληνικός λαός, δεν τις αποποιείται. Δεν αναζητεί μανιωδώς άλλοθι σπαταλώντας τις πολιτικές του δυνάμεις.

       Αλλά όταν μια ιδεολογία και ένα κόμμα παρακμάζει, είναι αδύνατο να πιστοποιήσει την παρακμή του.

       Πλάθει φαντασιώδεις επιτυχίες, σκαρφίζεται ανύπαρκτα κατορθώματα, πιστοποιεί επιρροή που δεν έχει.

       Οι ψευδαισθήσεις γεννιούνται πάντα από την παραλυτική αδυναμία, που είναι το τυπικό επακόλουθο της παρακμής.

        Είναι αλήθεια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση, εξακολουθεί να κυνηγάει τις σκιές ενός νεοφιλελευθερισμού.

       Όπως αποδεικνύεται καθημερινά στα τηλεοπτικά παράθυρα και στη Βουλή, η αξιωματική αντιπολίτευση έχει καταπατήσει βάναυσα το όριο που θα έπρεπε να χωρίζει την υγειονομική πολιτική από την πολιτική.

       Αντικειμενικά υποβιβάζει την κρίση Δημόσιας Υγείας,  σε ύλη της τρέχουσας κομματικής αντιπαράθεσης.

       Καθ’ όλη την διάρκεια της πανδημίας, η αξιωματική αντιπολίτευση «κρύβεται». Δεν παίρνει θέση για τα επίμαχα ζητήματα των ημερών.

       Με αυτήν τους τη στάση ετοιμάζουν τη μελλοντική  τους κριτική, αν η κατάσταση εξελιχθεί αρνητικά  με την οποιαδήποτε κυβερνητική απόφαση. Για παράδειγμα:

-       Μετά τη λήξη του πρώτου κύματος της πανδημίας, ποτέ δεν ζήτησε να προετοιμαστεί η χώρα για δεύτερο κύμα. Αντίθετα ο κ. Τσίπρας ζήτησε τα δισεκατομμύρια της οικονομικής ενίσχυσης να δοθούν εμπροσθοβαρώς.

-       Δεν ζήτησε να μην ανοίξει η τουριστική αγορά. Αντίθετα εγκαλούσαν την κυβέρνηση γιατί με τα προληπτικά μέτρα που ελάμβανε, προκαλούσε ταλαιπωρία  στους τουρίστες.

-       Στις αρχές Οκτωβρίου δεν ζήτησε από την κυβέρνηση να επιβάλει καθολική απαγόρευση. Αντίθετα μετά την επιβολή του lockdown μας ενημέρωσε … ότι όλοι οι επιστήμονες παγκοσμίως, μιλούσαν για δεύτερο και σκληρότερο κύμα.

       Όμως οι μεγάλοι πολιτικοί ηγέτες κρίνονται με αυτά που λένε και πράττουν την ώρα της κρίσης.

-Ο κ. Αθανάσιος Μπουρούνης είναι Επίτιμος Δ/ντής Σχολικής Μονάδας Δ.Ε.