Γράφει ο
Κώστας Παδουβάς

Οι Έλληνες της Ευρώπης διαχρονικά είναι εκείνοι που έδωσαν το όνομα της Ευρώπης και έστησαν τα αιώνια θεμέλια για να ανυψωθεί το Ευρωπαϊκό ιδεώδες στα ύψη και να διατηρείται τόσο στέρεο και αξεπέραστο, ώστε κανένα άλλο ιδεώδες να μπορεί να το ανταγωνιστεί σε οποιονδήποτε άλλο γήινο τόπο.

Πάνω σε αυτό το αξεπέραστο ιδεώδες οραματίστηκαν οι αρχικοί εμπνευστές¹ ίδρυσης της ομόσπονδης ΕΕ των χωρών της Ευρώπης, στον απόηχο των συνεπειών του ΙΙ Παγκοσμίου Πολέμου. Το δημοκρατικό εκείνο ιδεώδες  των αιώνιων θεμελιακών αρχών του δημοκρατικού πολιτεύματος, που είχαν αναπτυχθεί και εδραιωθεί στις ομόσπονδες πολιτείες στην Αρχαία Ελλάδα από τους Αρχαίους Έλληνες. Αυτό που εξασφάλισε στους λαούς εκείνους ευημερία, ειρήνη και σφαιρική πνευματική ανάπτυξη.

                Η Ευρώπη(ερυθρό χρώμα) στον κόσμο                                 

Εκείνοι, οι πρόγονοι των σημερινών Ελλήνων, δημιούργησαν για πρώτη φορά και εκ του μηδενός την Αθηναϊκή Δημοκρατία της Ισονομίας, της Ισοκρατίας, Η Ευρώπη(ερυθρό χρώμα) στον κόσμο                                                                                          

της Ισηγορίας και της Ισοπολιτείας, δηλαδή, ίσοι  όλοι έναντι των νόμων με ίση μεταχείριση από τη δικαιοσύνη,  η ψήφος όλων έχει την ίδια δύναμη και αξία, ο κάθε πολίτης δικαιούται ισότιμα δημόσιου βήματος λόγου και έκφρασης με κριτή το δημόσιο ακροατήριο (λαό) και μπορεί, εάν θέλει, να μεταφέρει τα πολιτικά του δικαιώματα από μια πολιτεία της ομοσπονδίας σε μια άλλη. Τα τέσσερα αυτά θεμελιώδη κριτήρια της Αθηναϊκής Δημοκρατίας είχαν υιοθετηθεί και εφαρμοστεί πλήρως στις ομόσπονδες πολιτείες της αρχαίας Ελλάδας ( Αιτωλική, Αχαϊκή κ.ά).

Αυτή τη Δημοκρατία αναζητούσαν οι  Έλληνες από τη νέα ευρύτερη ομοσπονδία των χωρών της Ευρώπης, ως γνήσιοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων αλλά και πολλοί άλλοι Ευρωπαϊκοί λαοί, όταν υπέγραφαν την οριστική ένταξη της Ελλάδας στις αρχικές εννέα ομόσπονδες χώρες της ΕΕ (28-5-1979, ύστερα από διαπραγματεύσεις από το 1976).

Επί πλέον τότε, ερμήνευσαν με ιδιαίτερη ικανοποίηση την ένωση των χωρών της Ευρώπης, της οποίας το όνομα δόθηκε από Έλληνες, σύμφωνα με τους αρχαίους μύθους²_.

Οι 4 σχεδόν δεκαετίες που πέρασαν από τότε απέδειξαν ότι στο επίπεδο της ΕΕ εφαρμόζεται ικανοποιητικά η Ισονομία (οι πολίτες των κρατών μελών έχουν τα ίδια νομικά δικαιώματα), αλλά τα λοιπά 3 κριτήρια χωλαίνουν. Ισοκρατεία εφαρμόζεται μόνο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ύστερα από εκλογές στα κράτη-μέλη, ενώ στα άλλα θεσμικά αξιώματα (Επίτροποι, Πρόεδροι Επιτροπών, κ.ά.) επιλέγονται χωρίς προσφυγή στις κάλπες. Η Ισηγορία (από τα ΜΜΕ)  υπόκειται στους οικείους κανόνες λειτουργίας των κάθε είδους κομματικών, εμπορικών και λοιπών δικαιουμένων ελέγχου των ΜΜΕ, ενώ δε γίνεται λόγος για Ισοπολιτεία (εξάσκηση πλήρων δικαιωμάτων των πολιτών σε οποιαδήποτε χώρα της ΕΕ). Με άλλους λόγους, οι Ευρωπαίοι πολίτες, παρά τις ενωτικές διακηρύξεις, δεν πείθονται ότι καλύπτονται εξ ολοκλήρου και από κάθε πλευρά από την ΕΕ και το αντίθετο. Δεν έχουν όλοι τις ίδιες υποχρεώσεις και δικαιώματα, όπως θα έπρεπε να έχουν.

Τα οδυνηρά αποτελέσματα των ανισοτήτων αυτών διαπιστώνονται συνεχώς, όπως στις αποτυχίες στους χειρισμούς του Μεταναστευτικού-Προσφυγικού Ευρωπαϊκού προβλήματος, στην ανεπαρκή δημόσια ευρωπαϊκή ασφάλεια για την καίρια αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, στις δημοσιοοικονομικές αστοχίες (χρέη, ανεργία, φτώχεια κ.λπ), στις ελλείψεις μηχανισμών αποτροπής της εξόδου κρατών-μελών από την ΕΕ κ.ά.

Αυτονόητη είναι η μια και μοναδική διέξοδος από την παγιωμένη μειονεκτική λειτουργία της ΕΕ στις δεκαετίες που πέρασαν. Επιβάλλεται η άμεση ανασυγκρότηση της το ταχύτερο δυνατό με εφαλτήρια  δύο εύλογους βασικούς άξονες:

α. Πλήρης εφαρμογή των παραπάνω τεσσάρων κριτηρίων (Ισονομία, Ισοκρατεία, Ισηγορία, Ισοπολιτεία) σε μια καλύτερα μελετημένη  σύγχρονη ολιστική και αποτελεσματική Δημοκρατία σε όλο το εύρος της ΕΕ. Στους αποτελεσματικούς μεταβατικούς τρόπους και μεθόδους προσαρμογής της ΕΕ στη μελλοντική ανασυγκροτημένη μορφή της, υπάρχουν δόκιμα και απτά παραδείγματα μερικής ή ολικής αντιγραφής, από άλλες ομοσπονδίες, όπως της Ελβετίας, του Καναδά, των ΗΠΑ κ.ά.

β. Αναβάθμιση των τρόπων επικοινωνίας των πολιτών της ΕΕ σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μειωθούν οι δυσκολίες άμεσης και ολικής συνεννόησης μεταξύ τους, μη αποκλειόμενης ακόμη και της καθιέρωσης κοινής Ευρωπαϊκής γλώσσας, ως δεύτερης γλώσσας όλων των πολιτών της χάριν του οράματος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, ανεξάρτητα του εθνικού κράτους που ανήκουν.

Είναι εξαιρετικά βέβαιο, ότι εφόσον θα πραγματοποιηθεί η ανασυγκρότηση της ΕΕ με βάση τους δυο αυτούς άξονες η Ευρώπη και ολόκληρος ο υπόλοιπος κόσμος θα λαμπρυνθούν σε όλους τους τομείς (πολυπολιτισμικούς, επιστημονικούς, δημοσιοοικονομικούς κ.λπ) και θα εξαλειφθούν οι κοινωνικές ανισότητες των Ευρωπαίων πολιτών, θα αποκλεισθεί ο διευρυνόμενος συνεχώς ιστορικός αναθεωρητισμός της σύνθεσης του ευρωπαϊκού πληθυσμού, ενώ η ευνομία, η ευημερία και η ολιστική παιδεία των κατοίκων θα επιτρέψουν τη μέγιστη  αναβάθμιση της ποιότητας ζωής και του ανθρωπίνου πνεύματος για νέες κατακτήσεις μέσα και έξω από τον πλανήτη Γη.

1. Γερμανός Καγκελάριος   Κόνραντ  Αντενάουερ	2. Λουξεμβούργιος πολιτικός Γιόζεφ Μπεχ	3. Ολλανδός επιχειρηματίας Γιόχαν Βίλεμ Μπέγιεν	4. Βρετανός στρατιωτικός- πολιτικός- πρωθυπουργός Ουίνστον Τσόρτσιλ	5. Ιταλός υπουργός εξωτερικών Αλτσίντε ντε Γκάσπερι	6. Γερμανός υπουργός εξωτερικών Βάλτερ Χάλσταϊν

 

7. Ολλανδός αγρότης-πολιτικός Σίκο Μάνσχολτ	8. Γάλλος τραπεζίτης Ζαν Μον	9. Γάλλος πολιτικός- υπουργός εξωτερικών Ρομπέρ Σουμάν	10. Βέλγος πολιτικός Πωλ-Ανρί Σπάακ	11. Ιταλός πολιτικός Ατριέρο Σπινέλι

2. Σύμφωνα με μια εκδοχή του αρχαίου Ελληνικού μύθου (ο μύθος μεταφέρθηκε από τους Ησίοδο, Αισχύλο, Σιμωνίδη, Βακχυλίδη, Μόσχο, Οβίδιο, Νόννο και άλλους ποιητές),  Ευρώπη ονομαζόταν η πανέμορφη κόρη του Φοίνικα (γιου του Αγήνορα) και της Τηλέφασσας. Όταν την αντίκρισε ο θεός Δίας την ερωτεύθηκε κεραυνοβόλα και αμέσως κατάστρωσε σχέδιο απαγωγής της. Μεταμφιέστηκε σε γεροδεμένο ήσυχο γυαλιστερό (όμορφο) λευκό ταύρο, που βοσκούσε πλησίον της στους αγρούς της Τύρου ή Σιδώνας, όπου έπαιζε αμέριμνη. Μαγεμένη (η Ευρώπη) από τη δυναμική αύρα που εξέπεμπε το δυνατό και ήσυχο ζώο δε δίστασε να ιππεύσει επάνω του. Αυτό ακριβώς ήθελε και ο Δίας για να την απαγάγει. Γρήγορος σαν αστραπή (για να μην προλάβει να αφιππεύσει) την μετέφερε μέσα από τη θάλασσα στον Ψηλορείτη (Ιδαίον άντρο) και στη φημισμένη πόλη Γόρτυνα της  Κρήτης, όπου της φανέρωσε ποιος θεός ήταν. Εκείνη κοκκίνισε και χαμήλωσε το βλέμμα πριν από την συνεύρεση τους. Απέκτησαν 3 γιούς: Τον Μίνωα (θεϊκό βασιλιά της Κνωσού), τον Ραδάμανθυ (θεϊκό σοφό και δίκαιο κριτή της Ανατολικής Μεσόγειου), τον  Σαρπηδόνα (θεϊκό βασιλιά στη Μ.Ασία-Λυκία). Μετά το θάνατο της δόθηκε το όνομά της στην ευρωπαϊκή Ήπειρο από τους Έλληνες.