Σε εξέγερση τα «σπλάχνα από τα σπλάχνα»Υπαρξιακό πρόβλημα οι βουλευτές, πρόβλημα ύπαρξης η χώρα Μια πολύ σοβαρή και βίαιη αλλαγή στις εργασιακές σχέσεις έχει εξελιχθεί σε εσωτερική υπόθεση του ΠΑΣΟΚ. Η χθεσινή θυελλώδης συνεδρίαση των βουλευτών-μελών των Κοινοβουλευτικών Τομέων Οικονομικών και Εργασίας προβλήθηκε ως εάν αυτή να ήταν η είδηση και όχι αυτή καθεαυτή η αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων και η πιστή εφαρμογή του Μνημονίου.

Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται μεν αντιμέτωπο με τα «σπλάχνα από τα σπλάχνα του», αλλά το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα είναι πολύ σοβαρότερο από το υπαρξιακό πρόβλημα των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ. Πολύ περισσότερο που οι ενστάσεις των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος θα αποκτήσουν κάποια αξία μόνο την στιγμή που κάποιοι από αυτούς θα καταψηφίσουν κάποιο από τα επίμαχα νομοσχέδια.

Αν απλώς φωνάζουν για να φωνάζουν – έχοντας και οι ίδιοι ευθύνη, αφού άλλα υπόσχονταν στις περιφέρειές τους προεκλογικά και άλλα συνέβησαν, χωρίς καθόλου να αντιδράσουν στις αποφάσεις του οικονομικού επιτελείου, ακόμη και σ’ αυτήν καθαυτήν την προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης – τότε απλώς λαμβάνουν μέρος σε ένα επικοινωνιακό παιχνίδι.

Μέχρι στιγμής πάντως, δεν έχει τεθεί θέμα κομματικής πειθαρχίας, παρά μόνο έμμεσα, δια της δήλωσης του κυβερνητικού εκπροσώπου ότι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ «διαθέτουν και κρίση και συνείδηση και το αποδεικνύουν με το δύσκολο έργο τους κάθε μέρα», αντιλαμβανόμενοι «τη μεγάλη κρισιμότητα των νομοσχεδίων που ψηφίζονται για τις μεγάλες αλλαγές, αλλά και τη διάσωση της χώρας».

Αναφερόταν φυσικά σε μια χώρα που μέχρι αυτή τη στιγμή που μιλάμε δεν μπορεί να διαχειριστεί τα σκουπίδια της, δεν έχει στείλει στο εδώλιο του κατηγορουμένου ούτε έναν υπεύθυνο για τα τεράστια και αναρίθμητα σκάνδαλα των τελευταίων δεκαπέντε έστω χρόνων, δεν έχει καταφέρει να μειώσει τα όρια της φτώχειας, παρά το άφθονο εθνικό και κοινοτικό χρήμα που έχει διαχειριστεί το πολιτικό της προσωπικό.

Και βέβαια, μιλάμε για μια χώρα που τριάντα χρόνια μετά την ένταξή της στην ΕΕ, εξακολουθεί να εμφανίζει μηδενική πραγματική σύγκλιση με την υπόλοιπη Ευρώπη, κυρίως όσον αφορά στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε Μονάδες Αγοραστικής Δύναμης.

Στο μεταξύ, η χώρα έχει παραλύσει πλήρως, ενώ, παρ’ όλα αυτά, ο λογαριασμός εξακολουθεί να μην βγαίνει και θεωρείται βέβαιο ότι θα χρειαστεί να ληφθούν και νέα μέτρα, τα οποία θα εφαρμοστούν πολύ ευκολότερα μετά την αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων και την επικράτηση των επιχειρησιακών συμβάσεων.

Αυτό που τελική θα προκληθεί μετά την σημερινή υπερψήφιση του νομοσχεδίου, θα είναι η επικράτηση ενός γενικευμένου φόβου. Και ως γνωστόν, όταν ένας λαός φοβάται, καθίσταται έτοιμος να δεχθεί τα πάντα.