Ανθρώπινα ή απάνθρωπα δικαιώματα;Εισαγωγικά, για όσους  δεν το γνωρίζουν, τα ανθρώπινα δικαιώματα σαν έννοια κοινωνική αναπτύχθηκαν εκατοντάδες χρόνια π. Χ. στην Κίνα, στις Ινδίες και  στην Ελλάδα, όπου για πρώτη φορά συναντάμε την αναζήτηση από φιλοσόφους, σαν δικαίωμα, των εννοιών της ελευθερίας, της αλήθειας, της απουσίας φόβου κ.λπ. Χαρακτηριστικό ορόσημο αποτελεί η ομιλία του Μεγαλέξανδρου στην Ωπη το 324 π. Χ. (το κείμενο αυτούσιο αμφισβητείται και θεωρείται συρραφή ιδεών του Μ. Αλέξανδρου, αλλά έτσι κι’ αλλιώς τις ιδέες αυτές τις απέδειξε στην πράξη) όπου αναφέρεται σε πρωτόγνωρες για την εποχή εκείνη έννοιες όπως η παγκόσμια ειρήνη και αδερφοσύνη, η κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων, η αξιοκρατία, κ.ά. που τον καθιστούν πρόδρομο του Χριστιανισμού και των αρχών του ΟΗΕ και της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου {ΟΔΔΑ}. Επίσης στην Κίνα ο φιλόσοφος Μένσιους, πριν περίπου δυο χιλιάδες τριακόσια  χρόνια, αναφέρθηκε στα ανθρώπινα δικαιώματα λέγοντας χαρακτηριστικά: «όταν ένας ηγέτης μεταχειρίζεται τους υπηκόους του σαν χόρτο και σκουπίδι, τότε και οι υπήκοοί του πρέπει να τον μεταχειρίζονται σαν ληστή και εχθρό».  

Στη σύγχρονη εποχή στα πλαίσια διεθνών οργανισμών μόνον ο ΟΗΕ ασχολήθηκε συστηματικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η ΚτΕ περιορίσθηκε σε ελάχιστους τομείς των Α.Δ. Η παγκόσμια κοινότητα δεν είχε ωριμάσει ακόμη όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η αποικιοκρατία καλά κρατούσε, καθώς και ο ρατσισμός, κ.ά. απάνθρωπες πρακτικές. Η τραγωδία του Β΄ ΠΠ καθώς και η πρόοδος της δημοκρατίας συντέλεσαν στην προαγωγή και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και φθάνουμε στο σημαντικότατο ιστορικό ορόσημο:  Στις 10 Δεκεμβρίου 1948 η ΓΣ του ΟΗΕ  υιοθέτησε την ΟΔΔΑ όπου στα 30 άρθρα της καλύπτει το ευρύτερο δυνατό φάσμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πρωταγωνιστής ήταν ο Γάλλος νομομαθής Ρενέ Κασσέν. Επίσης, σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε και η σύζυγος του αείμνηστου Αμερικανού Προέδρου Φ. Ρούζβελτ, Ελεανόρ.   Πρέπει δε να επισημανθεί ότι για τη σύνταξη της Διακήρυξης πρωτοστάτησαν ΜΚΟς  κι αυτό αναδεικνύει την αξία και σημασία των πρωτοβουλιών των ενεργών και υπεύθυνων πολιτών. Επίσης ότι οι αρχές της Γαλλικής Επανάστασης, εμπνευσμένες από την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, είναι διάχυτες στην ΟΔΔΑ, η οποία χαρακτηρίσθηκε από τον ΟΗΕ ως «κοινό πρότυπο επιτεύγματος για όλους τους λαούς». Γεγονός είναι ότι η Οικουμενική Διακήρυξη του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου αποτελεί ένα σύγχρονο πανανθρώπινο πολιτικό και κοινωνικό ευαγγέλιο, που εμπνέει και χαράσσει την ορθή γραμμή πλεύσης της πολιτισμένης ανθρωπότητας.

Ας προσπαθήσουμε, όμως, επιγραμματικά, στα περιορισμένα χρονικά πλαίσια της σημερινής εκδήλωσης, να αξιολογήσουμε τα δικαιώματα που περιλαμβάνονται στην Οικουμενική Διακήρυξη  κι ας αναλογισθούμε κατά πόσον ισχύουν στην πράξη, καθώς και την πρόοδο που έχει επιτευχθεί, αν έχει:

Το άρθρο 1 αναφέρει ότι όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδερφοσύνης.  
Το άρθρο 2 καταργεί τις πολιτικές, θρησκευτικές, κοινωνικές, φυλετικές κ.λπ. διακρίσεις.
Το άρθρο 3 κατοχυρώνει το δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την προσωπική ασφάλεια.
Τα άρθρα 4 και 5 καταργούν τη δουλεία, το δουλεμπόριο, τα βασανιστήρια και τη σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική μεταχείριση. Άλλα άρθρα απαγορεύουν την αυθαίρετη σύλληψη, κράτηση, εξορία, επέμβαση στην ιδιωτική ζωή, οικογένεια, κατοικία κ.λπ., για να περιορισθούμε στα πιο σημαντικά.
Το άρθρο 19 αναγνωρίζει το δικαίωμα της ελευθερίας γνώμης και έκφρασης χωρίς δυσμενείς επιπτώσεις.
Το άρθρο 22 αναγνωρίζει το δικαίωμα κάθε ατόμου σε κοινωνική ασφάλιση ώστε με εθνική πρωτοβουλία και διεθνή συνεργασία ν’ απολαμβάνει τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτισμικά δικαιώματα που είναι απαραίτητα για την αξιοπρέπειά του και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.

Αυτά βέβαια ισχύουν στη θεωρία, γιατί αν μελετήσουμε προσεκτικά και χωρίς  εθελοτυφλισμό ή παρωπίδες τα όσα συμβαίνουν στην παγκόσμια κοινωνία, θα διαπιστώσουμε την αντίφαση μεταξύ θεωρίας και πράξης. Οι αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί και αμείλικτοι σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ και θυμίζουν εκπυρσοκροτήσεις όπλων εκτελεστικού αποσπάσματος :

-Οι πολεμικές συγκρούσεις μετά το 1945 έως σήμερα, εμφύλιες και μη, έχουν προκαλέσει περισσότερα από 30 εκατομμύρια νεκρούς, ξέχωρα τους ανάπηρους, αυτόχειρες και ναρκομανείς εξαιτίας   των τραγικών συνθηκών που αντιμετώπισαν, και τις τρομερές οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις.   
- Περιοχές ανεξάρτητων κρατών, μελών του ΟΗΕ, εξακολουθούν να βρίσκονται  υπό  ξένη στρατιωτική κατοχή. Χαρακτηριστική η περίπτωση της Κύπρου, μέλους και της Ε.Ε., που παρά  τις δεκάδες αποφάσεις του ΟΗΕ και οι δυο κοινότητες υποφέρουν και δεν απολαμβάνουν τα αγαθά που προβλέπει η Διακήρυξη. Το ίδιο ισχύει και για την Μέση Ανατολή, όπου σχεδόν κάθε ημέρα σκοτώνονται αθώοι ΄Αραβες και Ισραηλινοί. Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες περιοχές του Πλανήτη. Επίσης το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των  Αρμενίων και Κούρδων που ακόμη ταλαιπωρούνται, καθώς και η άρνηση αναγνώρισης  της  γενοκτονίας εναντίον των Αρμενίων, Κούρδων και Ποντίων. Ακόμη, εκκρεμεί μετά τόσες δεκαετίες η πολεμική  αποζημίωση της Γερμανίας προς την Ελλάδα που είχε εκατοντάδες χιλιάδες θύματα  καθώς και τεράστιες καταστροφές  που προκάλεσαν οι νέο-βάρβαροι Ναζί, οι οποίοι κατάστρεψαν και τη δική τους  ωραία χώρα.

Πέραν από τα παραπάνω:  
 - Περίπου 20 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν ξεριζωθεί βίαια από τις πατρίδες  τους  και βρίσκονται πρόσφυγες σε ξένες πατρίδες. Και ο κατακερματισμός κρατών συνεχίζεται.
- Κάθε  χρόνο πεθαίνουν από την πείνα περίπου 10 εκατομμύρια μικρά παιδιά.
- Οι άνεργοι ξεπερνούν το 1 δις. και οι άστεγοι το μισό δις. Παράλληλα, δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν  έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό.  
- Πάνω από 100  εκατομμύρια παιδιά δεν πηγαίνουν σχολείο και περίπου 200-250 εκατομμύρια ανήλικα παιδιά αναγκάζονται να εργάζονται, θύματα στυγνής εκμετάλλευσης.  Στη Βραζιλία υπολογίζονται σε 45  εκατομμύρια ενώ στις ΗΠΑ περίπου 5, 5 εκατομμύρια.
- Τραγική είναι η περίπτωση της σεξουαλικής εκμετάλλευσης  εκατομμυρίων ανηλίκων  (σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία «Ε» 1,8 δις.), καθώς κι η τραγικότερη περίπτωση της  εμπορίας μελών σώματος για την οποίαν όμως δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία.
- Τέλος, σε 28  χώρες της Αφρικής εξακολουθεί ο ακρωτηριασμός των γεννητικών οργάνων κοριτσιών και επίσης, το φρικιαστικότερο, φορείς  του HIV στη Νότα Αφρική, πιστεύοντας, εξαιτίας κάποιας σατανικής προκατάληψης ή προπαγάνδας ότι αν  κοιμηθούν  με παρθένα θεραπεύονται, εκβιάζουν ή βιάζουν αγνά κορίτσια μεταδίδοντας την τρομερή ασθένεια και  δολοφονώντας χιλιάδες  αθώες  υπάρξεις.       

Όσον αφορά στα δικαιώματα που ανάγονται στην υγεία, υγιεινή, στην παιδεία, στην απασχόληση, αλλά και στη δικαιοσύνη και θρησκεία, η εικόνα γίνεται ακόμη πιο θολή ιδιαίτερα σε κάποιες  πολύ γνωστές περιπτώσεις, όπου κερδοσκοπικά συμπλέγματα υπονομεύουν τον δημόσιο τομέα και τους ίδιους τους θεσμούς.  Το ίδιο ισχύει όσον αφορά στα δικαιώματα που ανάγονται στις ατομικές ελευθερίες, όπως στα βασανιστήρια και άλλες εξευτελιστικές ταπεινωτικές πράξεις.Οι αποκαλύψεις περί Γκουατανάμο κ.ά., καθώς και τα φαντάσματα του Όργουελ με το καθεστώς φοβοκρατίας που πρυτανεύει είναι εύγλωττες. Από την άλλη, όμως, πλευρά, που θυμίζει το πορτρέτο του τραγικού Ντόριαν Γκρέη,  η εικόνα είναι προκλητικά αντιθετική, που οδηγεί σε προφανή συμπεράσματα για τον «πολιτισμένο» και «δημοκρατικό» κόσμο που ζούμε: Κάποιοι αριθμοί είναι τόσο εύγλωττοι:

-Η συνολική περιουσία των τριών πλουσιοτέρων ανθρώπων στον κόσμο ξεπερνά το άθροισμα του ΑΕΠ των 48 λιγότερο αναπτυγμένων χωρών.
-Η περιουσία των 32 πλουσιότερων ανθρώπων στον κόσμο ξεπερνά το ΑΕΠ της Ν. Αφρικής.
-Η περιουσία των 84 πλουσιότερων ανθρώπων στον κόσμο ξεπερνά το ΑΕΠ της Κίνας.
-Η περιουσία των 225 πλουσιότερων ανθρώπων στον κόσμο ξεπερνά το 1 τρις δολάρια! Όμως, λιγότερο από το 4 % του ποσού αυτού αρκεί για την παροχή βασικών κοινωνικών υπηρεσιών σε όλους τους ανθρώπους της Γης.
- Οι ετήσιες δαπάνες για διαφημίσεις παγκοσμίως έχουν αυξηθεί κατά περίπου 700 % από το 1950 έως σήμερα.
- Για τη βασική εκπαίδευση σε παγκόσμιο επίπεδο δαπανώνται ετησίως 6 δις δολάρια, ενώ για καλλυντικά μόνον στις ΗΠΑ 8 δις δολάρια.
-Για εγκαταστάσεις υγιεινής και άρδευσης στον κόσμο  9 δις  δολάρια, ενώ για παγωτά στην Ευρώπη 11 δις δολάρια.
-Για γυναικολογική υγιεινή στον κόσμο 12 δις δολάρια, ενώ για αρώματα στην Ευρώπη και ΗΠΑ 12 δις δολάρια.
-Για βασική υγειονομική περίθαλψη 13 δις  δολάρια, ενώ για τροφές κατοικιδίων ζώων στην Ευρώπη και ΗΠΑ 17 δις δολάρια.
-Για επαγγελματική διασκέδαση στην Ιαπωνία 35 δις δολάρια.
-Για τσιγάρα στην Ευρώπη 50 δις δολάρια.
-Για αλκοολούχα ποτά στον κόσμο 105 δις δολάρια.
-Για ναρκωτικά στον κόσμο  400 δις δολάρια.
-Τέλος, αν υπάρχει τέλος στη φρίκη που προκαλούν οι παραπάνω αριθμοί, για στρατιωτικές δαπάνες στον κόσμο περισσότερα από 1 τρις  δολάρια! Αραγε,  χρειάζονται σχόλια;

Εύλογο, συνεπώς, και αυθόρμητο το δραματικό ερώτημα: Μπορούμε, έχουμε το δικαίωμα να μιλάμε για ανθρώπινα δικαιώματα, ή, μήπως, για απάνθρωπα δικαιώματα;

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι ζούμε σε μια παραφυσική, νοθευμένη-σε μεγάλο βαθμό- κοινωνία όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως και άλλα ιδανικά, έχουν μπεί στο χρηματιστήριο της διεθνούς εξουσιομανίας και κερδομανίας και αποκτώνται και απολαμβάνονται επιλεκτικά, στα πλαίσια στυγνού κοινωνικού αποκλεισμού, που επιβάλλουν οι κατά το Δημοσθένη «παραξίαν ευτυχούντες», σε βάρος της μεγάλης πλειοψηφίας των ανθρώπων που χρησιμοποιούνται  απάνθρωπα για πολεμικούς σκοπούς, καταναλωτικά εργαλεία, εμπόριο όπλων, ναρκωτικών και μελών σώματος, για εγκλήματα και όσα άλλα περιέχει το  φοβερό σύγχρονο κουτί της Πανδώρας όπου και η ελπίδα έχει εισαχθεί στο χρηματιστήριο!         

Ομως, τα ανθρώπινα  δικαιώματα δεν περιορίζονται στην κοινωνία, αλλά και στο φυσικό περιβάλλον της, που όταν αυτό βιάζεται και πάσχει, βιάζεται και πάσχει και η ανθρωπότητα. Και είναι πλέον ηλίου φαεινότερον ότι ο πλανήτης Γη έχει σοβαρά παρακμάσει και καταστρέφεται   συμπαρασύροντας στην τραγική αυτή και παράλογη πορεία το ανθρώπινο γένος, εκτός αν κάποιοι παράνθρωποι προγραμματίζουν στους εξωσωματικούς σωλήνες της διαφθοράς και παραφροσύνης,  ως  νέοι φρικτοί Μέγκελε, τη μετάλλαξη των ανθρώπων σε βρικόλακες,  γιατί μόνον αυτό το είδος θα μπορεί να ευδοκιμεί στη Γη μετά από χρόνια αν δεν υπάρξει έγκαιρη και αποτελεσματική πρόληψη, αντίσταση και δράση. Όμως, λησμόνησα. Οι ίδιοι κερδοσκόποι προγραμματίζουν, αφού καταστρέψουν τη Γη, τον εποικισμό άλλων πλανητών. Πρόκειται για μια άκρως αντικοινωνική παράκρουση. Με το στυγνό σύστημα που επικρατεί του ασύδοτου ανταγωνισμού για ανταγωνισμό, όπου οι ανθρώπινες δραστηριότητες και τα φυσικά αγαθά νοθεύονται από στυγνούς κερδοσκόπους, στην ουσία ψυχοπαθείς, η ανθρωπότητα  μεταλλάσσεται σ’ ένα απέραντο ΑΝΘΡΩΠΟΡΥΧΕΙΟ, όπου κάποια αντικοινωνικά κυκλώματα  εξορύσσουν αντί για άνθρακες ανθρώπους και τους εκμεταλλεύονται {γι αυτό δεν επιλύουν και το σοβαρό δημογραφικό πρόβλημα της Γης}, ή σε ένα τεράστιο ανταγωνιστικό κύκλωμα γραφείων  τελετών  για τους άλλους χωρίς να λογαριάζουν τη δική τους σειρά. Προφανώς, η αλαζονεία της εξουσίας και η υποκουλτούρα της βίας και του αμοραλισμού, που καταλήγουν ή σε επιθετικότητα και αντικοινωνικότητα ή σε απάθεια, αποχαύνωση και δουλεία, οδηγούν την ανθρωπότητα σε άμεση ή έμμεση δολοφονία  και γενοκτονία ή αυτοχειρία. Τι φταίει, πρακτικά; Η μη εφαρμογή των προνοιών της Διακήρυξης.

Το θεωρητικό υπόβαθρο υπάρχει και είναι επαρκές, αλλά υπάρχει έλλειμμα σοβαρό στην υλοποίησή του, στην πρακτική του εφαρμογή. Όπως στην περίπτωση των νόμων, που ναι μεν  υπάρχουν, αλλά δεν εφαρμόζονται, οπόταν είναι δώρον άδωρο. Κι ακόμη, η θεωρία χρησιμοποιείται ως άλλοθι, ως πρόσχημα. Δημιουργείται εφησυχασμός ότι εφόσον υπάρχει το θεωρητικό πλαίσιο θα υπάρξει και εφαρμογή. Λάθος. Περίσσευμα υποκρισίας! Οι εχθροί του δικαίου, το αντικοινωνικό κατεστημένο, ιδιαίτερα τα κυκλώματα που έχουν εθισθεί στη βία και στην παρανομία, έχουν μεριμνήσει για τη δημιουργία βαλβίδων ασφαλείας  για την εξασφάλιση τών, συνήθως,  αδιαφανών συμφερόντων τους. Το ίδιο ισχύει και στα διεθνή συλλογικά όργανα όπως ο ΟΗΕ, που απαρτίζεται από κράτη. Το χάσμα  ανάμεσα στις πρόνοιες του Χάρτη, τις αποφάσεις των οργάνων του, και στην εφαρμογή τους συνεχίζεται.

Περίπου εκατό αποφάσεις έχουν εγκριθεί απο τη ΓΣ και το ΣΑ για το Κυπριακό, καθώς και άλλες πολλές για το Μεσανατολικό, αλλά καθώς γνωρίζετε δεν έχουν εφαρμοσθεί και οι παραβάτες-ταραχοποιοί δεν πτοούνται και συνεχίζουν το προκλητικό παιχνίδι τους σε βάρος της διεθνούς έννομης τάξης και ηθικής. Και δεν φτάνουν οι παραπάνω τραγωδίες, αλλά οι ίδιοι ανθρωποθύτες  προκαλούν {ακόμη και μέσα στον ΟΗΕ όπως με την προκλητική συμπεριφορά των Σκοπιανών} νέες δραματικές περιπέτειες όπου βρουν ή προκαλέσουν κενό ενότητας και ισχύος!  Τι χρειάζεται; Στο δια ταύτα:  Πρωταρχικά, παιδεία. Εξυπακούεται, βέβαια, η ύπαρξη άξιας, υπεύθυνης και κατάλληλης πολιτικής ηγεσίας για τη δημιουργία σωστής υποδομής για την παιδεία και για την με όποιο πρόσφορο τρόπο ουσιαστική και πραγματική εφαρμογή των προνοιών της ΟΔΔΑ και  την ενίσχυση του ΟΗΕ για να επιτελεί το πολύτιμο έργο του και στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ώστε όχι απλά να τηρούμε κάθε χρόνο την Ημέρα αυτή, αλλά να τη γιορτάζουμε με κάθε μεγαλοπρέπεια.

Όμως, ποια παιδεία μπορεί να πετύχει στην υψηλή αποστολή της όταν πρυτανεύει πνεύμα κοινωνικού αποκλεισμού, κοινωνικής αδικίας, κοινωνικών διακρίσεων. Ένα τέτοιο πνεύμα υπονομεύει και διαρρηγνύει τον κοινωνικό ιστό με δραματικά και τραγικά αποτελέσματα. Το προοίμιο της Διακήρυξης της ΟΥΝΕΣΚΟ πολύ σοφά αναφέρει ότι «εφόσον οι πόλεμοι γεννιούνται στη σκέψη των ανθρώπων, εκεί πρέπει να οικοδομήσουμε τις άμυνες της ειρήνης». Αυτό αναδεικνύει την αξία και σημασία της παιδείας. Το ίδιο ισχύει και σε όλους τους τομείς των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων. Συνεπώς η παιδεία, πρέπει να είναι θεμελιωμένη στις αρχές του Χάρτη του ΟΗΕ και της ΟΔΔΑ και να συμπεριλαμβάνει και τα ΜΜΕ. Μια παιδεία απαλλαγμένη από το στυγνό αντικοινωνικό ανταγωνισμό και τη σύγχρονη υποκουλτούρα που φθάνει στο σημείο να φαλκιδεύει την ιστορία για χάρη διεθνών πολεμοκάπηλων κερδοσκοπικών κυκλωμάτων και εθίζει την κοινωνία στη βία, στον αμοραλισμό, στον αθεϊσμό και την  υλιστική παραφροσύνη, μια παιδεία που να διδάσκει την αίσθηση του μέτρου και  ουσίας και όχι ανούσιες τυπολατρικές επιδείξεις, μια παιδεία με  αγωνιστική αισιοδοξία, εγρήγορση,  συναίσθηση ευθύνης. Τέλος, μια παιδεία που να διδάσκει δημοκρατική αντίσταση, αλληλεγγύη, κινητοποίηση και δράση, θεμελιωμένη στο ανεπανάληπτο «άπιτε» του Περικλή, γιατί, διαφορετικά, για τις τεκταινόμενες και επερχόμενες συμφορές του Πλανήτη μας, δεν θα φταίει η τρύπα του όζοντος, αλλά η «τρύπα» στη συνείδηση ιδιαίτερα των ισχυρών! Ο Λιβανέζος ποιητής Καχίλ Γκιμπράν γράφει ότι: «Όπως το φύλλο ενός δένδρου δεν μαραίνεται από μόνο του, αλλά με τη σιωπηρή γνώση ολόκληρου του δένδρου, έτσι κανένα κακό δεν συμβαίνει στον κόσμο χωρίς την κρυφή βούληση όλων».  Είμαστε, δηλαδή, όλοι, στο βαθμό που αναλογεί στον καθένα, συνυπεύθυνοι, συνεργοί στο «έγκλημα».

Ωστόσο, θα ήταν άδικο και παράλογο να μην αναγνωρίσουμε και κάποια επιτεύγματα που σχετίζονται με τη Διακήρυξη και την υλοποίηση προνοιών της, και να κλείσουμε την εκδήλωση με απαισιοδοξία. Το αντίθετο! Επιβάλλεται αισιοδοξία, αλλά όχι κενή ουσίας. Αισιοδοξία αγωνιστική. Αισιοδοξία δράσης! Πριν την ίδρυση του ΟΗΕ υπήρχαν πάνω από 300 εκατομμύρια λαών υπό αποικιοκρατικό  καθεστώς. Σήμερα ελάχιστες περιοχές δεν έχουν αποκτήσει την ανεξαρτησία τους για λόγους, κύρια, γεωστρατηγικούς. Επίσης, πολλά Συντάγματα χωρών έχουν ενσωματώσει πρόνοιες της Διακήρυξης και τις εφαρμόζουν βελτιώνοντας την εικόνα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ακόμη, υπάρχει πρόοδος στους τομείς των φυλετικών κ.λπ. διακρίσεων, καθώς και στη εξάλειψη της πείνας, της φτώχειας, του αναλφαβητισμού, της υγείας και υγιεινής κ.λπ. Όμως, επιβάλλεται, είναι αδήριτη ανάγκη, για να υπάρξει ικανοποιητική βελτίωση και πρόοδος, να υπάρξουν ριζικές αλλαγές στο παγκόσμιο διευθυντήριο, στον ΟΗΕ, ώστε να συμμορφωθούν ανάλογα και τα Κράτη-Μέλη του.

Και όπως είναι γνωστό, το σύστημα του ΟΗΕ απαρτίζεται από 30 οργανώσεις που μπορούν να επιλύουν πολλά προβλήματα που ταλανίζουν την ανθρωπότητα. Όμως, πρώτιστα, πρέπει να αναθεωρηθεί ο Χάρτης, να καταργηθεί το σκανδαλώδες προνόμιο του βέτο και-το σπουδαιότερο-να τεθεί εκτός νόμου ο πόλεμος, ο κάθε πόλεμος, ώστε τα τεράστια ποσά που δαπανώνται για ανθρωποκτονίες, να διατεθούν για την αντιμετώπιση της πείνας, της φτώχειας, των επιδημικών ασθενειών κ.λπ., και για την ανάπτυξη και ευημερία των λαών, σύμφωνα με το Χάρτη και την ΟΔΔΑ! Αυτό, όμως, σημαίνει πως οι εξουσιαστές, που επενδύουν στη βία, στο φόβο, στους πολέμους για να κερδοσκοπήσουν, αντί να επινοούν, προκαλούν εχθρούς- γιατί το κρατούν σύστημα στυγνού ανταγωνισμού δεν μπορεί να επιβιώσει δίχως αντιπάλους- να ενστερνισθούν  τις πρόνοιες του Χάρτη και της ΟΔΔΑ ώστε-επί τέλους-η ανθρωπότητα να δει ένα καλύτερο μέλλον! Εν κατακλειδι, και για ν’απαντήσουμε στο διαχρονικό ερώτημα αν χρειάζεται παγκόσμια διακυβέρνηση, ναι, υπάρχει ήδη στα πλαίσια του ΟΗΕ, αρκεί, όπως επισημάναμε,  να λειτουργεί με γνήσιο δημοκρατικό, υπεύθυνο, οικουμενικό πνεύμα, απαλλαγμένο από αγκυλώσεις αντικοινωνικού ανταγωνισμού, αλλά για το καλό όλων, χωρίς διακρίσεις, με ενότητα και αλληλλεγγύη, σύμφωνα με το Χάρτη!          

Νομίζω ότι ο προβληματισμός στα παραπάνω θ’ αποτελέσει ένα καλό τρόπο απότισης φόρου τιμής στην Ημέρα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και σε όσους πραγματικά και ειλικρινά αγωνίζονται γιαυτά. Και - το σπουδαιότερο - αν μπορούσε να φθάσει ο προβληματισμός αυτός  στους κυβερνώντες για να πράξουν - επιτέλους - χωρίς να υποκρίνονται, το ανθρώπινο καθήκον τους.     
                

(Την Τετάρτη, 10 Δεκεμβρίου 2014, το Κολλέγιο Νέας Υόρκης, μέλος του Οικουμενικού Συμφώνου {Global Compact}, με την ευκαιρία της Ημέρας για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, οργάνωσε ειδική εκδήλωση αφιερωμένη στην Ημέρα, με κύριο ομιλητή τον Καθηγητή και Διευθυντή των Διπλωματικών και Διεθνών Σπουδών του Κολλεγίου κ. Παναγιώτη Ι. Καραφωτιά, τ. Διευθύνοντα Σύμβουλο του Γραφείου του ΟΗΕ για Ελλάδα, Κύπρο και Ισραήλ. Στην εκδήλωση, πέραν των Καθηγητών και φοιτητών του Κολλεγίου, παρέστησαν πολλοί επίσημοι. Μεταξύ τους διακρίναμε την Βουλευτή κα Διονυσία-Θεοδώρα Αυγερινοπούλου, Πρόεδρο Επιτροπής του ΟΗΕ,  τον Πρόεδρο της ΓΙΟΥΝΙΣΕΦ  τ. Υπουργό κ. Λάμπρο Κανελλόπουλο, τον επ. Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου κ.Στέλιο Μοσχολέα, τον επ. Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Αθανάσιο Καφίρη, τη Δημοσιογράφο, Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Δικτύου Πληροφόρησης EURONEM {Γυναίκα της Ευρώπης} κα Νάσια Μιχαλοπούλου, τον Πρόεδρο της Παναρκαδικής Ομοσπονδίας Ελλάδας {ΠΟΕ} κ. Βασίλη Γιαννακάκο και μέλη του ΔΣ, τον τ. Πρόεδρο της ΠΟΕ κ.Τάσο Μπάρλα, τον τ.Γενικό Διευθυντή στον ΟΗΕ κ. Θεόδωρο Ζουπάνο  τον Καθηγητή των ΤΕΙ κ. Κώστα Λαφογιάννη. Τον ομιλητή, λόγω απουσίας του Προέδρου και του Αντιπροέδρου του Κολλεγίου, παρουσίασε ο Διευθυντής κ. Γιάννης Φήκας)