Παρασκευή
26 Απριλίου 2024
26 Απριλίου 2024
Ημερήσια ηλεκτρονική εφημερίδα, Αρ. φύλλου 4967
ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΟΦΕΙΛΕΣ: Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΧΡΕΟΣ 95 ΔΙΣ ΔΟΛΑΡΙΩΝΟι μπακάλικοι υπολογισμοί της Ντι Βελτ
Η γερμανική εφημερίδα, με αφορμή την συζήτηση για πιθανή χρεοκοπία της Ελλάδας, σε εκτεταμένο ρεπορτάζ αναφέρεται στα ελληνικά επιχειρήματα που σχετίζονται με την καταστροφή που επέφερε στην Ελλάδα το ναζιστικό καθεστώς στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Όπως αναφέρει – μεταφέροντας πάντα τα ελληνικά επιχειρήματα - «το υψηλό κόστος της κατοχής (από τα ναζιστικά στρατεύματα) επιβάρυνε την κατεχόμενη χώρα και η ελληνική οικονομία λεηλατήθηκε μέσω εξαναγκαστικών εξαγωγών».
Ειδική αναφορά γίνεται και στο κατοχικό δάνειο, γράφοντας πως «το Τρίτο Ράιχ ανάγκασε την Τράπεζα της Ελλάδος να δανείσει στη Γερμανία του Χίτλερ 476 εκατ. μάρκα χωρίς τόκο».
Το δημοσίευμα επισημαίνει ότι η Ελλάδα απαίτησε να λάβει 10 εκ. δολάρια σε αποζημιώσεις στην Διάσκεψη των Παρισίων, το 1945.
«Τα δεινά τα οποία υπέστησαν οι Έλληνες εξαιτίας των Ναζί είναι αδιαμφισβήτητα. Ωστόσο την ίδια στιγμή, ο ανθρώπινος πόνος δεν μπορεί να μετρηθεί. Ανεξάρτητοι ιστορικοί συμφωνούν ομόφωνα ότι το σύνολο των καταστροφών που υπέστη η Ελλάδα λόγω της γερμανικής κατοχής και οι οποίες μπορούν να μετρηθούν με οικονομικούς όρους, σε απόλυτους αριθμούς και αναλογικά με τον πληθυσμό της χώρας, τοποθετούν την Ελλάδα στην τέταρτη θέση μετά την Πολωνία, τη Σοβιετική Ένωση και τη Γιουγκοσλαβία», αναφέρει η γερμανική εφημερίδα.
Τελικά, όπως επισημαίνει η Die Welt, στη συνέλευση για τις αποζημιώσεις αποφασίστηκε 4,5% σε υλικές αποζημιώσεις και 2,7% σε άλλες μορφές. Πρακτικά, αυτό σήμαινε ότι η Ελλάδα έλαβε κυρίως υλικά αγαθά, όπως μηχανήματα, αξίας περίπου 25 εκατ. δολ. που αντιστοιχούν σε 2,7 δις. δολ. σε σημερινές τιμές. (σ.σ. χωρίς να αναφέρει συγκεκριμένα από πού προκύπτει αυτό).
Ωστόσο, οι ΗΠΑ ήταν αντίθετες στην επιβολή αυστηρών οικονομικών κυρώσεων, καθώς «οι Αμερικανοί ηγέτες θυμούνταν τι συνέβη μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η πρώτη δημοκρατία της Γερμανίας, η Δημοκρατία της Βαϊμάρης, εξαντλήθηκε οικονομικά λόγω της αποπληρωμής αποζημιώσεων. Μία από τις επιπτώσεις αυτής της πολιτικής ήταν η άνοδος του Χίτλερ», δίνει την δική της εξήγηση για την μη καταβολή των αποζημιώσεων εκ μέρους της Γερμανίας η εφημερίδα.
Έτσι η αποπληρωμή των αποζημιώσεων αναβλήθηκε μέχρι την υπογραφή ειρηνευτικής συνθήκης, υπογραμμίζει η εφημερίδα. Τελικά το 1990 αποφασίστηκε ότι η Γερμανία δεν χρειάζεται να πληρώσει άλλες αποζημιώσεις.
«Η Ελλάδα αποδέχθηκε τη συνθήκη, αν και είναι σαφές ότι δεν είχε πολλές επιλογές. Μετά από δεκαετίες συνεργασίας με τη Γερμανία, θα ήταν πολιτικά δύσκολο να ζητήσει μεγάλες αποζημιώσεις αν και το ζήτημα των αποζημιώσεων επανερχόταν περιστασιακά στο προσκήνιο από Έλληνες πολιτικούς, κυρίως για να κερδίσουν πόντους στην εσωτερική πολιτική», είναι η εκτίμηση της Ντι Βελτ.
Η εφημερίδα υποστηρίζει ότι μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια από το 1949 πληρώθηκαν σε διάφορες περιστάσεις αποζημιώσεις, οι οποίες εκτιμάται ότι ανέρχονται σε 41 δις δολάρια (κάτι που επίσης δεν προκύπτει από συγκεκριμένα στοιχεία).
Επισημαίνεται ακόμα ότι η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας πλήρωσε αποζημιώσεις σε θύματα ναζιστικών εγκλημάτων. Στις 18 Μαρτίου 1960 υπεγράφη συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Δυτικής Γερμανίας για την πληρωμή 115 εκατ. γερμανικών μάρκων στους Έλληνες θύματα της ναζιστικής κατοχής. Η συμφωνία είχε ως προϋπόθεση ότι δεν θα απαιτηθούν περαιτέρω αποζημιώσεις σε ατομικό επίπεδο, αναφέρει το δημοσίευμα.
«Ωστόσο, απόγονοι των θυμάτων συνέχισαν να ζητούν αποζημιώσεις. Η πιο γνωστή υπόθεση αφορά στα παιδιά των κατοίκων ενός χωριού που λέγεται Δίστομο οι οποίοι σκοτώθηκαν στις 10 Ιουνίου του 1944 σε μία επίθεση που οι Γερμανοί αποκάλεσαν "αντίποινα". To 1997 εκδικάστηκαν αποζημιώσεις ύψους 37,5 εκατ. Μετά από πολλές νομικές διαμάχες, η υπόθεση βρίσκεται τώρα ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου στη Χάγη» - που σημαίνει ότι η Γερμανία αρνείται να πληρώσει.
Επίσης έχει επανέλθει το θέμα του δανείου των 476 εκατ. μάρκων από την Τράπεζα της Ελλάδος. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, «αν αυτά θεωρούνται μορφή ζημιάς που επήλθε λόγω του πολέμου τότε θα πρέπει να επιστραφεί με τη μορφή αποζημιώσεων, ωστόσο η συμφωνία του 1990 προβλέπει ότι η Γερμανία δεν πρέπει να την πληρώσει. Αν τα χρήματα όμως θεωρηθούν κανονικό δάνειο, τότε η Ελλάδα δικαιούται να τα λάβει».
«Χωρίς τόκους, το ποσό σε σημερινές τιμές αντιστοιχεί σε 14 δις. δολ. Με τόκο 3% μέσα σε 66 χρόνια, ανέρχεται σε τουλάχιστον 95 δισ. δολ.», αναγνωρίζει το δημοσίευμα.
«Το πρόβλημα ωστόσο είναι το εξής: Ακόμα και η μερική αναγνώριση ενός τέτοιου χρέους θα δημιουργούσε προηγούμενο που θα μπορούσε να οδηγήσει σε τεράστιες απαιτήσεις», καταλήγει η εφημερίδα.
Βέβαια, αυτό είναι πρόβλημα της Γερμανίας, ενώ κάθε άλλο παρά σωστοί είναι οι υπολογισμοί της γερμανικής εφημερίδας.
Το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο ήταν 3,5 δις δολάρια (αξίας 1938), οι επανορθώσεις που έχουν επιδικαστεί για τις ζημιές που οι ναζί προκάλεσαν στην Ελλάδα είναι 7,1 δις δολάρια (αξίας επίσης 1938), ενώ η Γερμανία ουδέποτε επέστρεψε τους αρχαιολογικούς θησαυρούς που λεηλάτησαν τα στρατεύματά της και από τα οποία όλα αυτά τα χρόνια κερδίζει χρήματα, κόβοντας εισιτήρια στα μουσεία της.
22/09/2011
Τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, έξι το λαδόξιδο: Κάπως έτσι κάνει τους υπολογισμούς για τις γερμανικές οφειλές η «Ντι Βελτ».Η γερμανική εφημερίδα, με αφορμή την συζήτηση για πιθανή χρεοκοπία της Ελλάδας, σε εκτεταμένο ρεπορτάζ αναφέρεται στα ελληνικά επιχειρήματα που σχετίζονται με την καταστροφή που επέφερε στην Ελλάδα το ναζιστικό καθεστώς στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Όπως αναφέρει – μεταφέροντας πάντα τα ελληνικά επιχειρήματα - «το υψηλό κόστος της κατοχής (από τα ναζιστικά στρατεύματα) επιβάρυνε την κατεχόμενη χώρα και η ελληνική οικονομία λεηλατήθηκε μέσω εξαναγκαστικών εξαγωγών».
Ειδική αναφορά γίνεται και στο κατοχικό δάνειο, γράφοντας πως «το Τρίτο Ράιχ ανάγκασε την Τράπεζα της Ελλάδος να δανείσει στη Γερμανία του Χίτλερ 476 εκατ. μάρκα χωρίς τόκο».
Το δημοσίευμα επισημαίνει ότι η Ελλάδα απαίτησε να λάβει 10 εκ. δολάρια σε αποζημιώσεις στην Διάσκεψη των Παρισίων, το 1945.
«Τα δεινά τα οποία υπέστησαν οι Έλληνες εξαιτίας των Ναζί είναι αδιαμφισβήτητα. Ωστόσο την ίδια στιγμή, ο ανθρώπινος πόνος δεν μπορεί να μετρηθεί. Ανεξάρτητοι ιστορικοί συμφωνούν ομόφωνα ότι το σύνολο των καταστροφών που υπέστη η Ελλάδα λόγω της γερμανικής κατοχής και οι οποίες μπορούν να μετρηθούν με οικονομικούς όρους, σε απόλυτους αριθμούς και αναλογικά με τον πληθυσμό της χώρας, τοποθετούν την Ελλάδα στην τέταρτη θέση μετά την Πολωνία, τη Σοβιετική Ένωση και τη Γιουγκοσλαβία», αναφέρει η γερμανική εφημερίδα.
Τελικά, όπως επισημαίνει η Die Welt, στη συνέλευση για τις αποζημιώσεις αποφασίστηκε 4,5% σε υλικές αποζημιώσεις και 2,7% σε άλλες μορφές. Πρακτικά, αυτό σήμαινε ότι η Ελλάδα έλαβε κυρίως υλικά αγαθά, όπως μηχανήματα, αξίας περίπου 25 εκατ. δολ. που αντιστοιχούν σε 2,7 δις. δολ. σε σημερινές τιμές. (σ.σ. χωρίς να αναφέρει συγκεκριμένα από πού προκύπτει αυτό).
Ωστόσο, οι ΗΠΑ ήταν αντίθετες στην επιβολή αυστηρών οικονομικών κυρώσεων, καθώς «οι Αμερικανοί ηγέτες θυμούνταν τι συνέβη μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η πρώτη δημοκρατία της Γερμανίας, η Δημοκρατία της Βαϊμάρης, εξαντλήθηκε οικονομικά λόγω της αποπληρωμής αποζημιώσεων. Μία από τις επιπτώσεις αυτής της πολιτικής ήταν η άνοδος του Χίτλερ», δίνει την δική της εξήγηση για την μη καταβολή των αποζημιώσεων εκ μέρους της Γερμανίας η εφημερίδα.
Έτσι η αποπληρωμή των αποζημιώσεων αναβλήθηκε μέχρι την υπογραφή ειρηνευτικής συνθήκης, υπογραμμίζει η εφημερίδα. Τελικά το 1990 αποφασίστηκε ότι η Γερμανία δεν χρειάζεται να πληρώσει άλλες αποζημιώσεις.
«Η Ελλάδα αποδέχθηκε τη συνθήκη, αν και είναι σαφές ότι δεν είχε πολλές επιλογές. Μετά από δεκαετίες συνεργασίας με τη Γερμανία, θα ήταν πολιτικά δύσκολο να ζητήσει μεγάλες αποζημιώσεις αν και το ζήτημα των αποζημιώσεων επανερχόταν περιστασιακά στο προσκήνιο από Έλληνες πολιτικούς, κυρίως για να κερδίσουν πόντους στην εσωτερική πολιτική», είναι η εκτίμηση της Ντι Βελτ.
Η εφημερίδα υποστηρίζει ότι μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια από το 1949 πληρώθηκαν σε διάφορες περιστάσεις αποζημιώσεις, οι οποίες εκτιμάται ότι ανέρχονται σε 41 δις δολάρια (κάτι που επίσης δεν προκύπτει από συγκεκριμένα στοιχεία).
Επισημαίνεται ακόμα ότι η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας πλήρωσε αποζημιώσεις σε θύματα ναζιστικών εγκλημάτων. Στις 18 Μαρτίου 1960 υπεγράφη συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Δυτικής Γερμανίας για την πληρωμή 115 εκατ. γερμανικών μάρκων στους Έλληνες θύματα της ναζιστικής κατοχής. Η συμφωνία είχε ως προϋπόθεση ότι δεν θα απαιτηθούν περαιτέρω αποζημιώσεις σε ατομικό επίπεδο, αναφέρει το δημοσίευμα.
«Ωστόσο, απόγονοι των θυμάτων συνέχισαν να ζητούν αποζημιώσεις. Η πιο γνωστή υπόθεση αφορά στα παιδιά των κατοίκων ενός χωριού που λέγεται Δίστομο οι οποίοι σκοτώθηκαν στις 10 Ιουνίου του 1944 σε μία επίθεση που οι Γερμανοί αποκάλεσαν "αντίποινα". To 1997 εκδικάστηκαν αποζημιώσεις ύψους 37,5 εκατ. Μετά από πολλές νομικές διαμάχες, η υπόθεση βρίσκεται τώρα ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου στη Χάγη» - που σημαίνει ότι η Γερμανία αρνείται να πληρώσει.
Επίσης έχει επανέλθει το θέμα του δανείου των 476 εκατ. μάρκων από την Τράπεζα της Ελλάδος. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, «αν αυτά θεωρούνται μορφή ζημιάς που επήλθε λόγω του πολέμου τότε θα πρέπει να επιστραφεί με τη μορφή αποζημιώσεων, ωστόσο η συμφωνία του 1990 προβλέπει ότι η Γερμανία δεν πρέπει να την πληρώσει. Αν τα χρήματα όμως θεωρηθούν κανονικό δάνειο, τότε η Ελλάδα δικαιούται να τα λάβει».
«Χωρίς τόκους, το ποσό σε σημερινές τιμές αντιστοιχεί σε 14 δις. δολ. Με τόκο 3% μέσα σε 66 χρόνια, ανέρχεται σε τουλάχιστον 95 δισ. δολ.», αναγνωρίζει το δημοσίευμα.
«Το πρόβλημα ωστόσο είναι το εξής: Ακόμα και η μερική αναγνώριση ενός τέτοιου χρέους θα δημιουργούσε προηγούμενο που θα μπορούσε να οδηγήσει σε τεράστιες απαιτήσεις», καταλήγει η εφημερίδα.
Βέβαια, αυτό είναι πρόβλημα της Γερμανίας, ενώ κάθε άλλο παρά σωστοί είναι οι υπολογισμοί της γερμανικής εφημερίδας.
Το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο ήταν 3,5 δις δολάρια (αξίας 1938), οι επανορθώσεις που έχουν επιδικαστεί για τις ζημιές που οι ναζί προκάλεσαν στην Ελλάδα είναι 7,1 δις δολάρια (αξίας επίσης 1938), ενώ η Γερμανία ουδέποτε επέστρεψε τους αρχαιολογικούς θησαυρούς που λεηλάτησαν τα στρατεύματά της και από τα οποία όλα αυτά τα χρόνια κερδίζει χρήματα, κόβοντας εισιτήρια στα μουσεία της.
