Γράφει ο
Κώστας Δημ. Χρονόπουλος

- Κοιτάς μπροστά και βλέπεις … πίσω,

καρκινοβατείς , γι’ αυτό δεν προχωράς.

Πως τάχα να σε αφυπνίσω, να σε πείσω,

Ότι θα πρέπει, κάποτε, να αντιδράς.

- Σε’ χουν μπλέξει στα γρανάζια τους τα κομματικά.

Διανοητικά και ηθικά σ’ ευνούχισαν.

Σε παρασύρουν με ψέματα παραπλανητικά,

σου πήραν το βιός, σε ξεζούμισαν, σε εξαθλίωσαν.

- Σου φτιάξανε ένα (φερόμενο ως) Κράτος αχταρμά.

Χωρίς αρχές, άδικο, διεφθαρμένο, της συμφοράς.

Σε μετατρέψανε σε μάζα, χυλό, κιμά.

Άθυρμα τους ο κάθε άβουλος, μαλθακός φουκαράς.

- Σαν τη μαϊμού σε σεργιανούν,

φούμαρα και υποσχέσεις – οι υποκριτές – σε ταΐζουν.

Στα εκλογικά τους πανηγύρια σε περιγελούν,

οι μυκτηριστές πολιτικάντηδες, ξεδιάντροπα, σε μυκτηρίζουν.

- Σαν  το γαϊδούρι, αλύπητα σε χτυπούν,

σανό από ΑΛΛΑΓΟΚΟΥΤΟΧΟΡΤΟ σου χορηγούνε.

Όταν πεινάς και οι οπλές κάτω βαρούν,

«Δημοκρατική Νομή» σαλπίζουν, για να σε ηρεμούνε.

- Θα υψώσεις οσφυοκάμπτη άραγε το ανάστημά σου;

Θα κόψεις – οριστικά – τον κομματικό ομφάλιο λώρο;

Θα πάρεις την τύχη σου, στα χέρια σου;

Ή θα συνεχίσεις γονατιστός, όπως ξέρεις, και ξέρω;

Υ.Γ Κάποτε – στην Τουρκοκρατία – είχαμε τον Ραγιά,

      τώρα – στην Κομματοκρατία – τον ΚΟΜΜΑΤΟΡΑΓΙΑ.

       Μακάρι να  φωτίσει η Παναγιά

                  ώστε να απαλλαγεί από τον (κομματικό) Αγά!........