Η σημασία του παιχνιδιού και ο ρόλος της παιδικής χαράςΠοιός είναι ο ρόλος της παιδικής χαράς, αλήθεια, στην ζωή των παιδιών μας αλλά και στην δική μας; Πόσο μεγάλη σημασία έχει το παιχνίδι στην ζωή των παιδιών;
Το παιχνίδι είναι συνυφασμένο με το φυσικό περιβάλλον και φυσικά επειδή ζούμε στην πόλη αναγκαζόμαστε να αρκεστούμε στη λύση της παιδικής χαράς. Το παιχνίδι, λοιπόν, σύμφωνα με τους ειδικούς είναι ένδειξη ψυχικής υγείας και ανάπτυξης, καθώς το παιδί αναπτύσσει τη σκέψη του, μαθαίνει να ανταπεξέρχεται σε δυσκολίες, οξύνεται η κρίση του, εξερευνά τον κόσμο, ζει σε φανταστικούς κόσμους που τους κατασκευάζει όπως θέλει, εκφράζει όλων των ειδών τα συναισθήματα. Οι παραπάνω λειτουργίες του παιχνιδιού είναι ενδεικτικές καθώς υπάρχουν αμέτρητες ευεργετικές λειτουργίες.
Υπάρχουν 6 τύποι παιχνιδιού:

- Ενεργητικό παιχνίδι: είναι το κινητικό παιχνίδι που το παιδί μπορεί να υλοποιήσει κυρίως εκτός σπιτιού, στη γειτονιά, στην παιδική χαρά ή τον παιδότοπο. Είναι το πιο βασικό παιχνίδι καθώς είναι το πρώτο είδος που αναπτύσσεται και το τελευταίο που χάνεται.

- Διερευνητικό παιχνίδι: είναι το παιχνίδι που αναπτύσσεται σταδιακά με το μεγάλωμα του παιδιού. Ο μικρός επιστήμονας ξυπνάει μέσα του και μπορεί να εξερευνήσει τα πάντα.

- Μιμητικό παιχνίδι: το σημαντικό σημείο του παιχνιδιού καθώς αντιλαμβανόμαστε τα συναισθήματα και τις σκέψεις του παιδιού. Η μίμηση δείχνει τι μαθαίνει το παιδί από το περιβάλλον του και το αναπαράγει στο παιχνίδι.

- Δημιουργικό παιχνίδι: είναι το παιχνίδι κατασκευών και φαντασίας. Εξελίσσεται σε κλειστούς αλλά και ανοιχτούς χώρους.

- Φανταστικό παιχνίδι: είναι το απαλλαγμένο από κανόνες παιχνίδι που χωράει κυρίως το ίδιο το παιδί μας. Είναι το παιχνίδι που «γεννάει» φανταστικούς» φίλους και καταστάσεις.

- Παιχνίδι με κανόνες: το παιχνίδι της ομάδας το οποίο εξελίσσεται στο κρυφτό, το κυνηγητό, το παιχνίδι στους εξωτερικούς χώρους με άλλα λόγια, αλλά και το παιχνίδι στον κλειστό χώρο, για παιχνίδια στρατηγικής.

Θα μπορούσαμε, βέβαια, να πούμε ότι η παιδική χαρά είναι μια μικρή ανοιχτή κοινωνία όπου συνυπάρχουν όλων των ειδών οι γονείς. Κάποιοι είναι υπερπροστατευτικοί, άλλοι πάλι υπερβολικά χαλαροί, ήσυχοι ή θορυβώδεις, ευγενικοί ή αγενείς. Άλλοι αδιαφορούν σε στιγμές που θα έπρεπε να επέμβουν ή αντιδρούν με υπερβολικό τρόπο.

Όσο για τα παιδιά; Το καθένα έχει το δικό του ταμπεραμέντο. Ένα παιδί μπορεί να σας φαίνεται πολύ ζωηρό ή ατίθασο σε σύγκριση με το δικό σας, μπορεί όμως να ισχύει και το αντίθετο. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι οι υπαίθριοι χώροι, όπως οι παιδικές χαρές και τα πάρκα, δίνουν στα παιδιά μας την ευκαιρία να αποκτήσουν πολύτιμες κοινωνικές δεξιότητες όπως να μοιράζονται, να περιμένουν τη σειρά τους, να έχουν καλούς τρόπους, να διεκδικούν αλλά και να σέβονται.

Το πιο σημαντικό, όμως, είναι το εξής, φίλοι μου. Το παιχνίδι στην παιδική χαρά δεν είναι μία δομημένη δραστηριότητα αλλά είναι ένας χώρος όπου τα παιδιά μπορούν να παίξουν ελεύθερα χωρίς «πρέπει» και χωρίς «μη» και αυτό είναι για την προσωπικότητά τους πολύ πιο σημαντικό από όσο φανταζόμαστε, καθώς τους δίνει τη δυνατότητα να αναπτύξουν τη δημιουργικότητά τους και τη φαντασία τους ελεύθερα, ενώ παράλληλα κοινωνικοποιούνται.

Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι τα παιδιά έχουν ανάγκη και από το ομαδικό παιχνίδι για να αναπτυχθούν σωστά. Μέσω του ομαδικού παιχνιδιού μαθαίνουν πράγματα για τον εαυτό τους και για τον κόσμο, μαθαίνουν να συναναστρέφονται με τους άλλους και να αναπτύσσουν σχέσεις, να επικοινωνούν, να τσακώνονται και να γίνονται πάλι φίλοι, χωρίς να παρεμβαίνουν οι γονείς τους για να τους λύνουν τις διαφορές.

Με άλλα λόγια, μαθαίνουν να αλληλεπιδρούν με τους άλλους και να προετοιμάζονται για το σχολείο και για τη μετέπειτα ζωή τους και μαθαίνουν να γίνονται πιο ανεξάρτητα, ενισχύοντας παράλληλα την αυτοεκτίμησή τους.


-Η συγγραφέας κ. Ηλιάνα Βολονάκη είναι ζωγράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός