Γράφει ο
Δημήτριος Νικολαΐδης

Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης τόνισε ότι εάν εκλεγεί, θα επιδιώξει να δημιουργήσει Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας (ΣΕΑ). Τώρα φαίνεται προχωρεί με την εκπλήρωση αυτής της υπόσχεσης, αντιμετωπίζοντας ωστόσο πυρά πολιτικών κομμάτων και σχολιαστών γύρω από το θέμα αυτό. Έχει έτσι προκληθεί μια ευρύτερη συζήτηση σχετικά με την ανάγκη δημιουργίας ΣΕΑ με πολλούς να ισχυρίζονται ότι ένα τέτοιο συμβούλιο είναι περιττό και ότι πρόκειται απλώς να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο για να ανταμειφθούν  ορισμένοι για πολιτική υποστήριξη που του παρείχαν. Θέση του άρθρου αυτού είναι ότι δεν πρέπει ένεκα της συζήτησης αυτής να αποκλεισθεί η δημιουργία ΣΕΑ στην Κύπρο, γιατί όπως θα αναλυθεί πιο κάτω,  ένα τέτοιο όργανο - ακόμη και αν ο επικεφαλής του διορίζεται λόγω πολιτικής υποστήριξης, δεδομένου ότι έχει τα προσόντα -  μπορεί να έχει πολλά θετικά αποτελέσματα για τη νήσο. 

Τι είναι το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας και τι κάνει; 

Ένα Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας στελεχώνεται συνήθως από τον αρχηγό του κράτους (πρόεδρος ή πρωθυπουργός) και αποτελείται είτε από τον Υπουργό Άμυνας και / ή τον Υπουργό Εξωτερικών, μαζί με άλλους στρατιωτικούς και συμβούλους εξωτερικών υποθέσεων, όπως τον επικεφαλή του Στρατού, αρχηγό της Αστυνομίας, επικεφαλή της «Αντιτρομοκρατικής» και άλλους. Όσον αφορά τις λειτουργίες του, το ΣΕΑ κατά κανόνα εξετάζει και εντοπίζει τα κοινωνικά, περιβαλλοντικά, πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά θέματα τα οποία εκτιμά ότι είναι μεγάλης εθνικής σημασίας και  θέτουν σε κάποιο  βαθμό σε κίνδυνο – πραγματικό ή αντιληπτό -  τη συνεχή επιβίωση του κράτους. Όταν το ΣΕΑ εντοπίσει ένα πραγματικό ή αντιληπτό ζήτημα εθνικής ασφάλειας, θα διερευνήσει, αναπτύξει και υλοποιήσει στρατηγικές οι οποίες είτε θα επιλύσουν εξ ολοκλήρου το θέμα της απειλής ή θα μετριάσουν τις πιθανές ζημιές. Η λειτουργία ΣΕΑ μπορεί να συγχέεται ή να παρερμηνεύεται με τα καθήκοντα και τις αρμοδιότητες των Υπουργείων Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων. Παρόλο που μερικά πεδία των δραστηριοτήτων τους μπορεί όντως να συμπίπτουν, ωστόσο το ΣΕΑ επικεντρώνεται περισσότερο στο να συμβάλει στην εξασφάλιση των συμφερόντων της εθνικής ασφάλειας ενός κράτους. Ουσιαστικά το ΣΕΑ αξιολογεί, αναπτύσσει και εκτελεί την Πολιτική Εθνικής Ασφάλειας ενός κράτους. Το Υπουργείο Εξωτερικών αναλαμβάνει τα ίδια καθήκοντα σε σχέση με την εξωτερική πολιτική και το Υπουργείου Άμυνας όσον αφορά την πολιτική άμυνας. Η αμυντική πολιτική ενός κράτους διερευνά τους τρόπους με τους οποίους το κράτος θα υπερασπιστεί τον εαυτό του από τις συμβατικές και μη συμβατικές στρατιωτικές επιθέσεις. Στο πλαίσιο αυτό, ο Υπουργός θα εξασφαλίσει ότι το κράτος διαθέτει επαρκείς στρατιωτικές δυνάμεις και μια κατάλληλη στρατηγική άμυνας. Η εξωτερική πολιτική ενός κράτους περιγράφει πώς το κράτος θα συναναστραφεί με άλλες χώρες και άλλους διεθνείς παράγοντες. Φυσικά, οι πτυχές της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής ενός κράτους καθοδηγούνται από την πολιτική εθνικής ασφάλειας της κυβέρνησης. Στην Κύπρο όμως η πολιτική εθνικής ασφάλειας έχει ασαφή ορισμό και δεν κυβερνάται ή προσδιορίζεται από μια κεντρική αρχή. 

Επί του παρόντος, η πολιτική ασφάλεια της Κύπρου συνδέεται κυρίως με τις προκλήσεις που προβάλλουν από τη συνεχή και ανεπίλυτη διαμάχη στο Κυπριακό. Έτσι, είναι προσανατολισμένη σε μεγάλο βαθμό γύρω από τις στρατιωτικές και πολιτικές πτυχές της ασφάλειας, η οποία είναι ανεπαρκής στο σημερινό παγκοσμιοποιημένο κόσμο. Πρόσθετες μορφές ασφάλειας, όπως η οικονομική, περιβαλλοντική και διαδικτυακή γίνονται όλο και πιο σημαντικές όσο και οι πιο παραδοσιακές μορφές ασφάλειας. Η ικανότητα ενός κράτους να διεξάγει και να κερδίζει τον πόλεμο δεν είναι πλέον ο πιο σημαντικός παράγοντας για την επιβίωση του. Με τον πολλαπλασιασμό των μη κρατικών φορέων και τη παγκόσμια αλληλεξάρτηση, άλλες μορφές ασφάλειας απέκτησαν ζωτική σημασία. Η δημιουργία ΣΕΑ θα συμβάλει στη διαμόρφωση μιας πιο ολοκληρωμένης εθνικής πολιτικής ασφαλείας που θα επιτρέψει τελικά την ανάπτυξη και τη συντήρηση ενός ισχυρότερου κράτους. 

Ποιες είναι οι απειλές για την εθνική ασφάλεια της Κύπρου;

Η Κύπρος αντιμετωπίζει μια σειρά από απειλές από εγχώριες και διεθνείς κοινωνικές, στρατιωτικές, οικονομικές και πολιτικές κατευθύνσεις  οι οποίες όλες απαιτούν μεγάλη προσοχή. Στο παρελθόν, αυτές οι απειλές και προκλήσεις είχαν αντιμετωπιστεί πολλές φορές με αντιδραστικό τρόπο, σε μια προσπάθεια να μετριαστούν οι αρνητικές συνέπειες ενός γεγονότος αφού είχε συμβεί. Η δημιουργία ΣΕΑ θα καταστήσει δυνατή μεγαλύτερη προνοητικότητα στο θέμα αυτό κάνοντας έτσι εφικτή τη λήψη προληπτικών μέτρων για τον περιορισμό των δυνητικών απειλών της εθνικής ασφάλειας, πριν αυτές συμβούν. 

Ενώ θα μπορούσαμε να δελεαστούμε να θεωρήσουμε τους κινδύνους για την εθνική ασφάλεια της Κύπρου, ως ασήμαντους ή αβάσιμους, δεν έχουμε παρά να εξετάσουμε την ιστορία του νησιού, όπου θα βρούμε συνεχείς προκλήσεις για την εθνική ασφάλεια, την ύπαρξη και την επιβίωση της.  Είναι ίσως σχεδόν σίγουρο ότι λόγω της στρατηγικής γεωγραφικής θέσης του νησιού, η οποία λειτουργεί ως δίκοπο μαχαίρι, η Κύπρος θα συνεχίσει να αντιμετωπίζει προκλήσεις για την εθνική της ασφάλεια στο προσεχές μέλλον. Ένα ΣΕΑ θα επιτρέψει στο κράτος να αναλύσει τις ενδεχόμενες μελλοντικές προκλήσεις και να αναπτύξει αποτρεπτικές στρατηγικές για την αντιμετώπιση αυτών των απειλών, πριν γίνουν πραγματικότητα. Με την αύξηση της περιφερειακής αποσταθεροποίησης, κυρίως λόγω της «Αραβικής Άνοιξης» και του συνεχιζόμενου εμφυλίου πολέμου στη Συρία, σε συνδυασμό με την ενίσχυση της συνεργασίας μας με το Ισραήλ και την υφιστάμενη «στρατηγική» συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Κύπρος ενδεχομένως να δεχτεί νέες απειλές . Ίσως κάποια «μαχητική»  ομάδα να μην θέλει να βλάψει άμεσα την Κύπρο, αλλά να στοχεύσει τις βρετανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις ή αμερικανικούς στόχους στο νησί. Η ιστορία μας σχετικά με τις ξένες επεμβάσεις, μπορεί να αλλάξει μόνο με την ενίσχυση της εσωτερικής συνεργασίας και το συντονισμό για να αναγνωριστούν  πιθανές απειλές και να τύχουν του απαιτούμενου χειρισμού. Ακριβώς όπως κάθε σύγχρονο κράτος, η Κύπρος πρέπει να ανησυχεί και να δίνει την πρέπουσα προσοχή σε όλες τις μορφές απειλών για την εθνική ασφάλεια, συμπεριλαμβανομένων όλων των κοινωνικών, πολιτικών, στρατιωτικών, περιβαλλοντικών, διαδικτυακών και οικονομικών απειλών.

Η στρατιωτική ασφάλεια είναι μία από τις πρώτες μορφές εθνικής ασφάλειας, που ορίζει ότι η ικανότητα ενός κράτους να υπερασπιστεί τον εαυτό του από ξένη επιθετικότητα είναι υψίστης σημασίας για τη συνέχιση της ύπαρξης του. Η αντοχή ενός κράτους όσον αφορά τη στρατιωτική ασφάλεια του καθορίζεται κυρίως από την ικανότητά του  να κάνει χρήση της στρατιωτικής βίας. Αυτός είναι ο κύριος τομέας που ενδιαφέρει την Εθνική Φρουρά και τον Υπουργό Άμυνας. Είναι υπεύθυνοι για τον εντοπισμό δυνητικών απειλών για τη στρατιωτική ασφάλεια, την εκπόνηση των στρατηγικών σχεδίων για την επίλυση των υφιστάμενων και εκλαμβανόμενων στρατιωτικών απειλών. Φυσικά, η κύρια απειλή για την στρατιωτική ασφάλεια της Κύπρου προέρχεται από τη συνεχιζόμενη μη επίλυση του Κυπριακού προβλήματος και την παρουσία περίπου 40.000 τουρκικών δυνάμεων στο νησί. Λόγω της παρατεταμένης διάρκειας της κυπριακής διαμάχης, οι απειλές για την στρατιωτική μας ασφάλεια είναι πολύ γνωστές και τα σχέδια για την αντιμετώπιση των φαίνεται να έχουν αναπτυχθεί καλά. Σε αυτό βέβαια λαμβάνεται υπόψη η στρατιωτική ισχύς και  ικανότητα μας σε σύγκριση με μια άλλη στρατιωτική δύναμη – στην προκειμένη περίπτωση την Τουρκία.

Η πολιτική ή η κοινωνική ασφάλεια ασχολείται κυρίως με τη διατήρηση της κοινωνικής τάξης και τα ζητήματα που μπορούν να απειλήσουν την κυριαρχία. Αυτό αντιπροσωπεύει τις πιο σύγχρονες αντιλήψεις για την εθνική ασφάλεια, διότι προσδιορίζει τη σημασία και το ενδιαφέρον των μη κρατικών φορέων, οι οποίοι μπορούν να αμφισβητήσουν την εθνική ασφάλεια και δεν μπορούν να επιλυθούν μέσω των παραδοσιακών στρατιωτικών μέσων. Αυτές οι απειλές στην εθνική μας κυριαρχία μπορεί ακόμη να προέρχονται και από διεθνείς οργανισμούς όπως τα Ηνωμένα Έθνη και η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι οποίοι, σε κάποιο βαθμό, διαβρώνουν την εθνική κυριαρχία των κρατών μελών. Στην Κύπρο, οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ή άλλων διεθνών συμβάσεων που μπορεί να επηρεάσουν την ευνοϊκή επανένωση της Κύπρου  θεωρούνται συχνά θέμα εθνικής ασφάλειας. 

Η Κύπρος δίνει μεγάλη σημασία στην πολιτική της ασφάλεια, καθώς συνειδητοποιεί ότι η στρατιωτική  της ασφάλεια είναι ανεπαρκής για να διατηρήσει αποκλειστικά τη συνεχή ύπαρξη του κράτους. Είναι με αυτήν την προϋπόθεση με την οποία διαδοχικές κυπριακές κυβερνήσεις έχουν προσπαθήσει να εξασφαλίσουν  τη μη αναγνώριση της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου» («ΤΔΒΚ») και τη μη προσχώρησή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Με το να είναι μέλος μεγάλων διεθνών οργανισμών και πιέζοντας άλλα κράτη να μην αναγνωρίσουν την «ΤΔΒΚ», η πολιτική επιβίωση της Δημοκρατίας μπορεί να διαφυλαχθεί. Προφανώς ήταν κατά κύριο λόγο με βάση αυτό το δεδομένο που ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Τάσσος Παπαδόπουλος απέρριψε το Σχέδιο Ανάν το 2004. Παρόλο που αυτό αποτελούσε στο παρελθόν σημαντικό θέμα η συνεχιζόμενη  διαμάχη έδωσε τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να ενισχύσει το  βαθμό της πολιτικής της   ασφάλειας. Η Κύπρος ως πλήρες μέλος της ΕΕ, υποψήφιο μέλος του προγράμματος του ΝΑΤΟ «Σύμπραξη για την Ειρήνη», και έχοντας υπόψη τις πρόσφατες δηλώσεις του Αντιπροέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγνωρίζουν μόνο τη Δημοκρατία της Κύπρου, έχει ενισχυμένο το στοιχείο της πολιτικής της ασφάλειας. 

Η έννοια της οικονομικής ασφάλειας είναι γνωστή και παραδοσιακά αντιμετωπίζεται κυρίως με τον έλεγχο και την εκμετάλλευση από το κράτος των φυσικών πόρων που είναι αναγκαίοι για την οικονομική δραστηριότητα της χώρας. Στη σημερινή παγκοσμιοποιημένη και σύγχρονη κοινωνία, οι αντιλήψεις της οικονομικής ασφάλειας αλλάζουν σε παγκόσμιο επίπεδο διότι τα κράτη γίνονται όλο και πιο αλληλοεξαρτώμενα. Για την Κύπρο, αυτό γίνεται ένας όλο και πιο σημαντικός τομέας ενδιαφέροντος, ιδιαίτερα λόγω της τρέχουσας οικονομικής κατάστασης. Ιστορικά όμως, η Κύπρος δεν έχει χρειαστεί να προσέξει ιδιαίτερα την οικονομική της ασφάλεια διότι το νησί αναπτύχθηκε αρκετά καλά λόγω του ότι είναι  ελκυστικός τουριστικός προορισμός. Ωστόσο, με την πρόσφατη οικονομική κατάρρευση, χρειάζεται μεγαλύτερη φροντίδα και προσοχή. Η παραλίγο ολοκληρωτική κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος έχει οδηγήσει σε βαθιά ύφεση και αύξηση της ανεργίας. Η διασφάλιση μιας ισχυρής, βιώσιμης και αειφόρου οικονομίας δεν είναι απλώς ένα θέμα ανησυχίας για τον Υπουργό Οικονομικών, αλλά αφορά τη διασφάλιση της επιβίωσης του κράτους και της κοινωνίας. Ένα ΣΕΑ έχει τη δυνατότητα να εντοπίσει πιθανές απειλές για την οικονομική μας ασφάλεια, όπως μια ενδεχόμενη κατάρρευση του τραπεζικού τομέα και να λάβει διορθωτικά μέτρα για να αποτρέψει μια τέτοια κατάρρευση ή να αμβλύνει τις αρνητικές επιπτώσεις όσο το δυνατόν περισσότερο. Επιπλέον, με την πρόσφατη ανακάλυψη φυσικού αερίου, πρέπει να λαμβάνονται κατάλληλα μέτρα για να εξασφαλιστεί η προστασία του όπως επίσης και η αξιοποίηση του με τρόπο σύμφωνο με την εθνική ασφάλεια. 

Ίσως να μην αποδίδεται η ίδια σημασία στην περιβαλλοντική ασφάλεια όσο στις πιο πάνω μορφές ασφάλειας. Εξάλλου ένα περιβαλλοντικό ζήτημα σπάνια περιγράφεται ως θέμα εθνικής ασφάλειας. Ωστόσο, για μικρότερα κράτη, όπως η Κύπρος, αυτό μπορεί να έχει μεγαλύτερη σημασία. H αλήθεια είναι ότι η πρόσβαση σε πόσιμο νερό είναι μια σημαντική περιβαλλοντική πρόκληση για την Κύπρο, η οποία έχει αναγκαστεί να επιβάλει περιστασιακά περικοπές για να εξασφαλίσει τη συνεχή ροή  πόσιμου νερού. Η περιορισμένη ποσότητα πόσιμου νερού μπορεί να επηρεάσει διάφορους παράγοντες οι οποίοι ίσως να έχουν πιο σημαντικές επιπτώσεις. Η μειωμένη πρόσβαση σε φρέσκο νερό θα μπορούσε να επηρεάσει, πρώτα απ 'όλα, τη γεωργία και τη καλλιέργεια κάτι το οποίο φυσικά επιδρά αρνητικά στην παραγωγή τροφίμων. Επιπλέον, μπορεί να επηρεάσει βασικές υπηρεσίες όπως την αποκομιδή σκουπιδιών εξαπλώνοντας ενδεχομένως ασθένειες που μπορούν να προκαλέσουν άλλες επιπλοκές. Ένας συνδυασμός όλων των παραπάνω παραγόντων είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα επηρέαζε αρνητικά τον τουρισμό και την επιχειρηματική δραστηριότητα από το εξωτερικό. Το Έργο Ύδρευσης της κατεχόμενης βόρειας Κύπρου έχει σχεδιαστεί για την παροχή φρέσκου νερού για σκοπούς ύδρευσης και άρδευσης από την Τουρκία προς τη βόρεια Κύπρο μέσω ενός αγωγού κάτω από τη Μεσόγειο Θάλασσα. Ο αγωγός έχει ως στόχο να παρέχει στην κατεχόμενη Κύπρο επαρκή φρέσκο νερό για μία περίοδο 50 ετών. Το 2008, λόγω των εξαιρετικά χαμηλών βροχοπτώσεων και εν αναμονή ενός καυτού καλοκαιριού, η Κυπριακή Δημοκρατία εξασφάλισε μια σύμβαση με την Ελληνική Εταιρεία «Ocean Tankers», να προμηθεύσει την Κύπρο με 50.000 κυβικά μέτρα νερού ημερησίως για μια περίοδο 160 ημερών. Επίσης, τον Αύγουστο του 2013, η Κύπρος υπέγραψε συμφωνία με το Ισραήλ να συνεργαστούν μεταξύ άλλων και για την ύδρευση και την επεξεργασία των λυμάτων. 

Οφέλη και μειονεκτήματα; 

Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι η δημιουργία ενός ΣΕΑ δεν πρέπει να θεωρηθεί απλώς ως μια προσπάθεια του προέδρου Αναστασιάδη να διορίσει πολιτικούς του φίλους στην κυβέρνηση, αλλά μάλλον αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της γενικότερης πολιτικής  του για επαναπροσδιορισμό τόσο της εξωτερικής πολιτικής όσο και αμυντικής πολιτικής του. Με την έναρξη της προεδρίας του, ο Κύπριος Πρόεδρος ανέφερε ότι αυτό θα αποτελούσε προτεραιότητα για την κυβέρνησή του, με σκοπό να δείξει στη  «Δύση», ότι η Κύπρος είναι ένας αξιόπιστος εταίρος σε μια ασταθή περιοχή. Ο κ. Αναστασιάδης ανάφερε ότι η Κύπρος θα επιδιώξει να ενταχθεί στη «Σύμπραξη για την Ειρήνη» του  ΝΑΤΟ και να συνεργαστεί στενότερα με τους Ευρωπαίους εταίρους της Κύπρου στον τομέα της πολιτικής ασφάλειας και άμυνας. Η φιλοαμερικάνικη και φιλοευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική του, έλαβε μια ευπρόσδεκτη ώθηση όταν ο Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν επισκέφθηκε την Κύπρο και περιέγραψε τη σχέση με την Κύπρο ως «στρατηγική». Αυτή είναι μια σημαντική διαφοροποίηση από την εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας της προηγούμενης κυβέρνησης, η οποία προσπαθούσε να διατηρήσει φιλικές σχέσεις με τη Συρία και επέκρινε τις φεντεραλιστικές επιδιώξεις  της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έχοντας ένα ΣΕΑ δεν σημαίνει ότι η Κύπρος θα καταστεί περισσότερο ευθυγραμμισμένη με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις Ευρωπαϊκές δυνάμεις. Αλλά όταν αυτό αποφασίζεται  στο πλαίσιο του επαναπροσδιορισμού  της κυπριακής εξωτερικής πολιτικής και άμυνας του προέδρου της Δημοκρατίας,  προσφέρει πράγματι, ένα πιο σύγχρονο και κριτικό τρόπο εξέτασης, κατανοώντας και αντιμετωπίζοντας απειλές κατά της εθνικής ασφάλειας. 

Ένα άλλο σημαντικό πλεονέκτημα του ΣΕΑ είναι ότι μπορεί να βοηθήσει στην ανάλυση  και αξιολόγηση τοπικών και διεθνών εξελίξεων πιο εποικοδομητικά, παρά μέσα από το φακό της κυπριακής διαμάχης. Μέρος του προβλήματος, που έχει οδηγήσει στη σημερινή κατάσταση των πραγμάτων στην Κύπρο, κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά, είναι η κυριαρχία του Κυπριακού ως το κύριο μέσο της εξωτερικής πολιτικής, άμυνας και ασφάλειας. Ένα ΣΕΑ μπορεί όντως να βοηθήσει στην ευρύτερη κατανόηση των απειλών που δέχεται η Κύπρος και την μεγαλύτερη διερεύνηση των πραγματικών και πρακτικών προκλήσεων που αντιμετωπίζει. Λαμβάνοντας εποικοδομητικά υπόψη  τις προκλήσεις του φρέσκου νερού, της   παραγωγής τροφίμων και την οικονομική ασφάλεια -  πέραν της χρησιμοποίησης του κυπριακού προβλήματος ως κυρίαρχης κινητήριας δύναμης στον καθορισμό της εξωτερικής  πολιτικής -  το περιεχόμενο της άμυνας και της ασφάλειας μπορεί  να διευρυνθεί, ανοίγοντας έτσι το δρόμο σε πιο σύγχρονες ερμηνείες.

Ωστόσο, είναι επίσης σημαντικό να εξερευνήσουμε μερικές από τις πιθανές αρνητικές συνέπειες ενός ΣΕΑ. Αντί να εργαζόμαστε για να υποβαθμίσουμε τη σημασία  του κυπριακού προβλήματος ως του κυριότερου παράγοντα  της εξωτερικής μας πολιτικής, άμυνας και ασφάλειας, ένα ΣΕΑ εμπνευσμένο από μια εθνικιστική ατζέντα, μπορεί να καταφέρει  ακριβώς το αντίθετο. Επομένως, μπορεί να διευρυνθεί περαιτέρω ο βαθμός στον οποίο το Κυπριακό πρόβλημα κυριαρχεί στη λήψη πολιτικών αποφάσεων. Με αυτό τον τρόπο, η κυπριακή πολιτική ασφάλεια μπορεί να διαμορφωθεί εξ ολοκλήρου μέσα από το φακό του Κυπριακού. Αυτό θα εξασφαλίσει την εστίαση σε πιο παραδοσιακές πτυχές της ασφάλειας και να κάνει το ΣΕΑ ένα μολυσματικό και γραφειοκρατικό όργανο. Ένα ορθά συγκροτημένο ΣΕΑ θα βοηθήσει το κράτος να επικεντρωθεί σε εναλλακτικές προκλήσεις για την ασφάλειά του και να συγκρατήσει πιθανές τρομοκρατικές απειλές, αναπτύσσοντας έτσι μια περισσότερο στρατηγική εταιρική σχέση με τη «Δύση» και το Ισραήλ, ενισχύοντας την οικονομία και αναπτύσσοντας ένα πιο βιώσιμο και ισχυρότερο μέλλον. Η αλήθεια είναι ότι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα μας είναι η ανικανότητά μας να εργαστούμε από κοινού και να επικεντρωθούμε στις προκλήσεις στο κράτος και την κοινωνία μας. Σε όλη την ιστορία, η Κύπρος έχει κατακτηθεί από ξένους στρατούς και εσωτερικά κάποιοι από εμάς έχουμε ωφεληθεί εις βάρος των γειτόνων μας. Εργαζόμενοι από κοινού και αναγνωρίζοντας κοινές απειλές σε θέματα εθνικής ασφάλειας, μπορούμε να δημιουργήσουμε μια ισχυρότερη κοινωνία που θα μας επιτρέψει να ζήσουμε με ειρήνη και ευημερία. Επιπλέον, σε περίπτωση επανένωσης, ένα ΣΕΑ θα λειτουργήσει ως ένα ζωτικό μέσο συμφιλίωσης και επανένταξης. Μια επιτυχής επανένωση αναμφίβολα θα περιλαμβάνει τον επαναπροσδιορισμό της κυπριακής πολιτικής ασφάλειας, την οποία ένα εδραιωμένο ΣΕΑ θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει. Μια δικοινοτική πολιτική ασφάλειας μπορεί να βοηθήσει να φέρει τις δύο κοινότητες πιο κοντά για τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση κοινών απειλών. Αυτό θα συμβάλει στην ανάπτυξη μιας ισχυρότερης πίστης στο νέο δικοινοτικό κράτος καθώς θα προσπαθεί να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις τόσο κατά των Ελληνοκυπρίων όσο και των Τουρκοκυπρίων, υποσχόμενη ένα πιο ασφαλές και ειρηνικό μέλλον.


http://strategy-cy.com