Πολιτική του μέλλοντος είναι ο πολιτισμόςΣκοτεινοί οι καιροί που ζούμε, καιροί που θα επιδεινωθούν ακόμα περισσότερο, εποχές που σε πολλά σημεία θα μοιάσουν με εκείνη της 400ης σκλαβιάς! Μόνο που τότε μεσουρανούσε ο Θούριος του Ρήγα, ο λόγος του… αγράμματου Μακρυγιάννη που μόνο σοφά λόγια έλεγε…  «για να φκιάξωμεν χωρίον, πρέπει να φύγουμε από το εγώ και να πάμε στο εμείς» καθώς και άλλοι επώνυμοι καπεταναίοι που έδωσαν το αίμα τους για τη λευτεριά. Ο αφέντης Λόγος ήταν αυτός που πρυτάνευε τότε στους ραγιάδες, που τους εμψύχωνε και τους όπλιζε με ό, τι καλλίτερο οπλισμό είχε· τα ιδανικά!

Σήμερα, μέσα από την ματεριαλιστική κοινωνία, την εγκλωβισμένη ασφυκτικά από την κακώς ασκούμενη τεχνολογία και επιστήμη, μια κοινωνία, ένας λαός μέσα απ’ την πολύχρονη και απάνθρωπη κομματική αιθαλομίχλη, έχει απολέσει κάθε ιδανικό και έχει αποκτήσει τον τίτλο του σύγχρονου σκλάβου.

Το 21 όσο και η Εθνική Αντίσταση, ακούγονται πλέον σαν ένας μακρινός απόηχος, κούφιος, χωρίς νόημα και αξία, όσο και αν το θεαθήναι, η υποκρισία και η πονηριά-λαμογιά των «ελλήνων» «ηγετών» προσπαθούν να δώσουν αλλιώτικη εικόνα. Ο αέναος και όναγρος κομματικός εμπαιγμός, ο οποίος μέσα από τις γελο-ίες αποπροσανατολιστικές αντιπαραθέσεις των κομμάτων παίχτηκε και παίζεται με προδοτικό τρόπο σε βάρος των Πολιτών, ήταν αυτός που δεκαετίες πρωτοστά-τησε.

Ο χώρος της Παιδείας, που αποτελεί ένα από τα πιο βασικά κύτταρα της ελληνικής κοινωνίας έχει αιμορραγήσει και αιμορραγεί εντός της Ελλάδας και πολύ πε-ρισσότερο στο χώρο της ξένης. Κι αυτά, ιδιαίτερα, ο απόδημος ελληνισμός, πρεσ-βευτές και δραγάτες του ελληνικού Πολιτισμού, τα γνωρίζει και τα έχει στο πετσί του. Οι… φίλοι μας ευρωάτλαντες μέσω αχυράνθρωπων «πολιτικών», που δυστυ-χώς, οι Πολίτες επέλεγαν, ανέκαθεν μας ήθελαν σαν χώρα και σαν λαό απολίτιστο κι αυτό σε μεγάλο βαθμό το πέτυχαν.

Κρατώντας μια πατινή θέλουμε να πιστεύουμε και το ευχόμαστε να αφυπνιστεί ο αφέντης λόγος και, όπως παλιά έτσι και τώρα, να πρυτανεύσει. Δυστυχώς, η εποχή είναι εδώ· και προσφέρεται. 

«Το Κάλος του Λόγου αντικαθίστανται απ’ τη «μοντέρνα» εποχή. Σε πολλές πε-ριπτώσεις γίνεται χρήση του λόγου με τρόπο  άγριο, πρόστυχο και επιπόλαιο, έτσι που η παγίδευση του αναγνωστικού κοινού σε συμπληγάδες αντικοινωνικών α-ποπροσανατολισμών, συν τις ατέρμονες πολιτικές των πολιτειών που αποτελούν και τον κύριο μοχλό, μοιραία οδηγούν την λογοτεχνία καθώς και την ποίηση στους τάφους τους και το αναγνωστικό κοινό στη μεθοδευμένη απομάκρυνση. (Τάδε έφη Απρίλης 03. 2001 «Η Λογοτεχνία και οι Έλληνες Συγγραφείς της Διασποράς».

Με όλα αυτά, που δεν είναι παρά κόκκοι, ολέθριο αποτέλεσμα και όχι τυχαίο είναι ότι τα νέα παιδιά (που αποτελούν το μέλλον κάθε Χώρας)στο σύνολό τους, «ενσωματωμένα» (εγκλωβισμένα) στη «σύγχρονη» εποχή αδιαφορούν, ιδιαίτερα για το ιστορικό και πολιτιστικό παρελθόν της πατρίδας τους, επιδεινώνοντας έτσι ακόμα περισσότερο την πορεία της Χώρας αλλά και των παιδιών τους. Ο λόγος αυτής της αδιαφορίας για πολλούς είναι γνωστός και ασφαλώς δεν είναι τυχαίος.

Ο απόηχος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου δεν έσβησε ακόμα και ιδιαίτερα στον πολιτιστικό χώρο κάποια του «επιτεύγματα» έχουν διαχρονικό χαρακτήρα. Για τους απληροφόρητους θα επικαλεστούμε αποσπάσματα προγενεστέρων και μεταγενεστέρων ξένων πολιτικών, οι οποίοι έλεγαν και εξακολουθούν να λένε. Το 1945, οι Τσόρτσιλ και Ντάλες, ανάμεσα σε άλλα έλεγαν και τούτα:

«Θα τελειώσει ο πόλεμος, όλα θα τακτοποιηθούν. Κι εμείς θα ρίξουμε όλες τις δυ-νάμεις που έχουμε, όλα τα μέσα που διαθέτουμε, τα πάντα για να παραπλανήσουμε τους ανθρώπους… Από τη λογοτεχνία και την τέχνη, θα βγάλουμε την κοινωνική ουσία, θα ξεμάθουμε και θα αναγκάσουμε τους καλλιτέχνες να μην παρουσιάζουν την αλήθεια, την πραγματικότητα. Η λογοτεχνία, το θέατρο, ο κινηματογράφος θα δοξάζουν τα πιο χαμηλά ανθρώπινα συναισθήματα. Εμείς θα υποστηρίξουμε τους καλλιτέχνες, που θα εμφυτεύουν στη νεολαία τη λατρεία του σεξ, της βίας, του σαδισμού, της προδοσίας, της ανηθικότητας… Το βασικό στήριγμά μας θα είναι η νεολαία, την οποία θα διαφθείρουμε, θα τη χαλάσουμε, θα την κακοσυνηθίσουμε. Εμείς μέσα από τους νέους, θα κάνουμε κατασκόπους, κοσμοπολίτες. Ναι αυτά θα τα κάνουμε όλα εμείς…» «Το χρονικό της άλωσης του υπαρκτού σοσιαλισμού» (Λάμπρος Μάλαμας).

Παρεμπιπτόντως, εμείς, η τρίτη γενιά, όπως μας λένε, (ηλικίες από 6ο και πάνω) ό, τι είχαμε να δώσουμε το δώσαμε. Η δική μας γενιά μας οδήγησε εκεί που μας οδήγησε. Η δική μας γενιά κυβερνά σήμερα τη Χώρα. Τα βάρβαρα και ανήθικα κόμματα εγκλημάτησαν έχοντας συνεργούς και μεγάλο μέρος «πιστών» Πολιτών της ρεμούλας των. Συνεργοί στο ξεχαρβάλωμα της Χώρας υπήρξαν και άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, τους οποίους η ιστορία τους έχει ήδη καταγράψει στα κατάστιχά της με μελανά γράμματα… 

«Η αφαίμαξη-απορρόφηση της πλατύτερης ελληνικής διανόησης από τα κόμματα εξουσίας και η μετατροπή τους σε όργανα εξουσίας έδειξε την επιφανειακή κουλτούρα τους και την επαγγελματική τους «μόρφωση», πολλών ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών. Έτσι στην ουσία αυτός χτυπήθηκε, ο πολιτισμός μας, εξού και τα πισωγυρίσματα του λαού μας σε μεσαιωνικές καταστάσεις. (26-10-2011 «επαναπατριζόμενος»)

Ξεκινώντας με τα σημερινά δρώμενα της χρεοκοπημένης Ελλάδας, φορείς, όπως η Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών Συγγραφέων των Πέντε Ηπείρων, οφεί-λουν να καταδικάσουν με τον πιο έντονο τρόπο όχι μόνο τα ελληνικά λαμόγια και όλους τους διεθνείς αρπάχτρες τοκογλύφους αλλά και την άρνησή της να πληρώσει λογαριασμούς ληστών και κλεφτών και ταυ-τόχρονα να υπερασπιστεί την πολιτιστική μας παρακαταθήκη, την αξι-οπρέπειά μας, την εθνική μας κυριαρχία και ανεξαρτησία, τη γλώσσα μας που συνεχώς κούροι τροχίζουν τα ψαλίδια τους.

Ο Παγκόσμιος Συγγραφέας, ο απανταχού απόδημος έλληνας και ταυτόχρονα ο γηγενής, μέσα από τον πλούτο της Ελληνικής Λογοτεχνίας και γενικότερα της Τέχνης, μπορεί να προσφέρουν μέγα πολιτιστικό έργο και μάλιστα πλουραλιστικό! Αν λάβει κανείς υπόψη την από δεκαετίες παραμονή τους σε Χώρες της Υφηλίου, αν μη τι άλλο, θα διαπιστώσει ότι ταυτίζεται με την αέναη τριβή στις μυλόπετρες άλλων πολιτισμών.

Σκοπός μιας Χώρας, σαν τη δική μας, που η ραχοκοκαλιά της αποτελείται από δημιουργική σύνθεση ποιότητας και από τεράστια πολιτιστική κληρονομιά, μπορεί να σπάσει τα δεσμά του άρματος της «Παγκοσμιοποίησης» και όχι μόνο τα δικά της αλλά να παρασύρει και άλλες Χώρες στον απεγκλωβισμό της καθεστηκυίας τάξης.

Εάν και εφόσον επιστρατευθεί ο Λόγος και όσοι ασχολούνται μαζί του μιμηθούν τους Ποιητές και Λογοτέχνες της σκλαβωμένης Ελλάδας, τότε και μόνο τότε μπο-ρεί να ανοίξουν οι δρόμοι και να μας βγάλουν απ’ τα σκοτάδια. Διότι η σύγχρονη σκλαβιά δεν έχει ορίζοντες απελευθέρωσης. Η «Παγκόσμια» κυβέρνηση των καπιταλιστών βρίσκεται προ των πυλών.

Τελειώνοντας, όσο και αν η εποχή μας, για πολλούς, δεν ωφελεί προς αυτή την κατεύθυνση, για εκείνους που θέλουν να είναι Απόστολοι και Πρεσβευτές του Λόγου, μέσα από τους καπνούς των Πολέμων, της φτώχειας, της δυστυχίας και της κοινωνικής-πολιτιστικής αποσύνθεσης, θεωρείται πρόσφορη! Η Ιστορία είναι με το μέρος μας. Φτάνει να την αδράξουμε με αγάπη, δέος και σεβασμό.

Θα κλείσουμε με ένα απόσπασμα του Σούτσου, διαχρονικό και  επίκαιρο από κάθε άποψη, εξού και ο δικός μας λόγος περί μίμησης. 

«Και μέ ρύγχος χιχιχίζον κάθε μία τόν αρπάζει,
Με τοιαύτην τώρα έριν, με τοιαύτην τώρα ζέσιν
Κυνηγούσι καί μεγάλοι καί μικροί τη κάθε θέσιν
Την διαφθοράν των ψήφων διά των υπουργημάτων.
Αυτούς όμως, απλέ όχλε, σέβεσαι τους δημοκόπους
Εις τους πονηρούς πιστεύουν και απατηλούς των τρόπους.
Σήμερον εκ του Θησείου έβλεπα εις χοίρου πλάτην
Κόρακα ενθρονισμένον με φιλίαν στενωτάτην
Έτρεχε ο χοίρος τρώγων μακρύ έντερον προβάτου
Και τόν έξυεν ο κόραξ μέ τόν μαύρον όνυχά του
Έως ότου του επήρε τήν βοράν και ανελήφθη
Τό δέ κτήνος λυπημένον εις τόν βόρβορον ερρίφθη…»


Λοιπόν, στους γηγενείς, στους απόδημους και επαναπατριζόμενους, εύχομαι-αν και δε φαίνεται- καλό χειμώνα λέγοντας πως:  

«Όσο όμορφη κι αν είναι η ζωή μας,
τόσο άσχημη είναι η κοινωνία μας!
Κοίτα να δεις το μεγάλο θαύμα του Σύμπαντος!
Και κοίτα να δεις και την κοινωνική ασχήμια,
που μένει «ανεξερεύνητη» ως θανατηφόρα αρρώστια..!» 18.02.2001

Αυτά από τον επαναπατριζόμενο Τρικαλινό Βάιο Φασούλα

pelasgos@fasoulas.de  
www.fasoulas.de