Γράφει ο
Παναγιώτης Καραφωτιάς

Στοχάστηκα του σύμπαντος τους ουρανούς,
τις θάλασσες και τους ωκεανούς,
όλα τ’ άψυχα και ζωντανά,
τα ταπεινά και τα τρανά,
πετούμενα και πλεούμενα,
του οίστρου τα ζητούμενα,
ανθρώπινες σκέψεις και ποιήματα,
επάρσεις της ψυχής  κι άρρητα ρήματα, 
μήπως του Θεού το πρόσωπο  θωρήσω,
τη θεσπέσια  εικόνα Του αντικρίσω!
Πάσχισα με μύριες  ιδέες, εικόνες και χρώματα,
στ’ άπειρου τ’ άγνωστα στερεώματα,
και, τελικά, το πρόσωπό Του αντίκρισα,
και δάκρυσα και σκίρτησα.
Ήταν σαν άπειρο, λυτρωτικό φως,
αδύνατο να περιγράψω πως.
Διακτίνιζε στο σύμπαν μια λέξη μόνο,
κορώνα στου Θεού το θρόνο.
Μια λέξη που τα πάντα εκφράζει,
λυτρώνει και καθαγιάζει:
ΑΓΑΠΗ! 

(Ελλήγενης)