Παρασκευή
19 Απριλίου 2024
19 Απριλίου 2024
Ημερήσια ηλεκτρονική εφημερίδα, Αρ. φύλλου 4961
Επιτέλους ανάπτυξη
Δεν ξέρω κατά πόσο απασχόλησε τις περισσότερες και περισσότερους από εσάς και το κυριότερο, τι σας είπε; Όμως για τον Λόη, η ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ, ότι το τρίτο τρίμηνο της φετινής χρονιάς η οικονομία αναπτύχθηκε με ετήσιο ρυθμό 1,7%, μετά από 6 χρόνια ύφεσης, είναι ό,τι πιο ευχάριστο έχει ακούσει, ακόμα, ακόμα και από το τέλος των Μνημονίων και την οριστική αποχώρηση της Τρόικας.
Ναι, μην σας φαίνεται παράξενο αυτό που λέει ο Λόης, γιατί η ανάκαμψη δείχνει να είναι πλέον εδώ, κάτι που πριν από μερικούς μήνες το απέρριπταν και οι πιο αισιόδοξοι. Εάν σ’ αυτό προσθέσετε, πως ο ρυθμός της Ελληνικής ανάπτυξης είναι ο ταχύτερος σ’ ολόκληρη την Ευρωζώνη, τότε μπορούμε πια να κοιτάζουμε προς τα εμπρός από τη χαραμάδα της αισιοδοξίας και να μην έχουμε συνεχώς μπροστά μας θεόκλειστα πορτοπαράθυρα, όπως γίνεται από το 2008, μέχρι προσφάτως.
Θα χρειασθούμε λιγότερα χρήματα
Βέβαια, η ανάκαμψη που παρατηρήθηκε το Γ΄ τρίμηνο του έτους, δε σημαίνει –κιόλας- πως τέρμα τα βάσανα. Και ο Λόης θέλει εδώ να τονίσει, πως όποιος υποστηρίζει κάτι τέτοιο ή που είναι άσχετος ή που θέλει να παραστήσει τον αβανταδόρο της κυβέρνησης, για δικούς του ιδιοτελείς σκοπούς. Όμως αποτελεί μια σαφή αφετηρία προς τα εμπρός, αφού συμποσούμενη και συνυπολογιζόμενη με την μικρή αύξηση που κατεγράφη και στο Β΄ τρίμηνο του έτους, αυτομάτως αλλάζει το κλίμα και το επενδυτικό ενδιαφέρον, αφού η Ελλάδα γίνεται πιο ελκυστική σε επενδύσεις. Και οι επενδύσεις σημαίνουν δύο βασικά πράγματα: Αφ’ ενός, την αύξηση των θέσεων εργασίας, δηλαδή τη μείωση της ανεργίας που αποτελεί το κυρίαρχο κοινωνικό μας πρόβλημα και αφ’ ετέρου την αύξηση των δημοσίων εσόδων, που μέρος τους μπορεί να αφαιρεθεί από τις πλάτες των μικρομεσαίων στρωμάτων που σήμερα γονατίζουν από το φοροδοτικό βάρος.
Πέραν όμως αυτών, μεγάλη σημασία έχει και η πορεία του Δ΄ τριμήνου, καθώς εάν κινηθεί και αυτό σε παραπλήσια του 1,7% επίπεδα, τότε μεσοσταθμικά θα έχουμε ετήσια ανάπτυξη γύρω στο 1%, γεγονός που θα μειώσει κατά πολύ τις δανειακές ανάγκες της χώρας για το 2015, που σημαίνει ότι θα χρειασθεί να δανεισθούμε λιγότερα χρήματα από τις αγορές. Κι αυτό –με τη σειρά του- σημαίνει, μικρότερα τοκοχρεολύσια, αλλά και πτώση των spreads, που αποτελούν των μόνιμο βραχνά των χωρών που καταφεύγουν στην υπερδανειοδότηση.
Παριστάνοντας τους μπαταχτσήδες
Κι επειδή στην οικονομία υπάρχει αλληλουχία, απ’ τη στιγμή που η Ελλάς θα κατορθώσει να μειώσει τις δανειακές της ανάγκες και να ‘’απολαύσει’’ ευνοϊκά spreads, αυτομάτως θα χαλαρώσει σε πρώτη φάση και θα εξανεμισθεί σε μια δεύτερη η επιτήρηση από τους πιστωτές μας και τότε -και μόνο τότε- θα μπορούμε να πούμε πως ελευθερωθήκαμε από τα δεσμά των μνημονίων και της εποπτείας.
Εν ολίγοις και για να μην το κουράζουμε, η ανάπτυξη και μόνο η ανάπτυξη, είναι αυτή που μπορεί να μας βγάλει από τα Μνημόνια και τις Τρόικες, γι’ αυτό ο Λόης λέει και επιμένει σε κάθε ευκαιρία και δεν θα πάψει να το λέει, μέχρι να βάλουν μερικοί, μερικοί μυαλό, πως αυτοί, που χαμένοι στις ιδεοληψίες τους ή οι άλλοι που ορέγονται την εξουσία τάζοντας φούρνους-καρβέλια, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να σώσουν τη χώρα ‘’σκίζοντας Μνημόνια’’ και παριστάνοντας τους μπαταχτσήδες.
Στο σημείο της έσχατης παράκρουσης
Το ‘’δεν πληρώνω-δεν πληρώνω’’ μπορεί να είναι ένα ευχάριστο έργο του αριστερού θεατρικού συγγραφέα Ντάριο Φο και να οικονόμησαν –δικαίως- με τις πάνω από 1500 παραστάσεις τους ο Ληναίος με την Φωτίου, αλλά αυτά γίνονται μόνο στο θεατρικό σανίδι. Στην σκληρή πραγματικότητα δεν υπάρχει ‘’δεν πληρώνω’’, γιατί έρχονται κάποιοι πιο μάγκες από εσένα και σε αναγκάζουν όχι μόνο να πληρώσεις, αλλά να πεις κι ένα τραγούδι, κατά βάση… λυπητερό για να μην πω: μοιρολόι...
Γι’ αυτό ο Λόης πετάει φλύκταινες άμα ακούει τους κούφιους και χωρίς αντίκρισμα λεονταρισμούς, γιατί γνωρίζει πολύ καλά, πως αν οι ‘’λιονταρήδες’’ έχουν την ευκαιρία να κυβερνήσουν και αποτολμήσουν να εφαρμόσουν τα …ανεφάρμοστα, τότε, το μόνο που θα επιτύχουν, θα είναι να βάλουν τη χώρα σε χειρότερες από σήμερα περιπέτειες κι εμάς να μας φέρουν σε τέτοιο σημείο ένδειας, που θα φθάσουμε στο σημείο της έσχατης παράκρουσης, να αναπολούμε με νοσταλγία την …’’Χρυσή εποχή’’ των Μνημονίων.
Χωρίς γκατζετάκια
Σας το έχει πει πολλές φορές ο Λόης και θα επιμείνει σ’ αυτό: Εάν –λέμε τώρα- έβγαινε αυτή ή μια άλλη κυβέρνηση κι έλεγε στον Ελληνικό λαό: Παιδιά, τα σπάμε με τους δανειστές μας, πάμε από αύριο στη δραχμή και ξεκινάμε την χώρα και την οικονομία της από την αρχή, ο Λόης που αρέσκεται σε ανατροπές και θα ήθελε και θέλει να δει –επιτέλους- μια νέα Ελλάδα, δεν θα χαλιόταν να ζήσει κι αυτήν την περιπέτεια. Ναι, δεν θα χαλιόταν, παρόλο που γνωρίζει τι σημαίνει κάτι τέτοιο, αφού θα έπρεπε να γυρίσουμε και να βιώσουμε την εποχή των …’’παγετώνων’’. Κι αυτό, γιατί ο Λόης που δεν είναι πλούσιος, μπορεί να ζήσει χωρίς καινούργιο αυτοκίνητο, χωρίς κανούργια μηχανή, χωρίς τάμπλετ, χωρίς P.C, χωρίς I-Phone, χωρίς γκατζετάκια, χωρίς εισαγόμενες φίρμες για να ντυθεί, χωρίς εισαγόμενα τσιγάρα, χωρίς εισαγόμενα φάρμακα, χωρίς εισαγόμενα κρέατα, γάλατα, βούτυρα, ψάρια, τυριά, τομάτες, σκόρδα, μαϊντανούς, φρούτα, τιπς και ότι άλλο περιλαμβάνει η λίστα αυτών που καταναλώνουμε, τα οποία –για να μην πολυλογούμε, αποτελούν το 72% της καθημερινής μας διαβίωσης!
Στον Άλφα του Κενταύρου
Αυτοί, όμως, που γαυριάζουν και ζητάνε να τραβήξουμε το σκοινί μέχρι να κοπεί, μπορούν να ζήσουν έτσι; Να σα το πω λοιπόν, μετά πλήρους γνώσεως και χωρίς πολλά-πολλά: Ο-Χ-Ι.
Όχι, δε μπορούν να ζήσουν έτσι, σε συνθήκες Αλβανίας του Εμβέρ Χότζα, ούτε μια εβδομάδα, γιατί το να παριστάνεις το μάγκα, μέχρι το να είσαι μάγκας, η απόσταση είναι τεράστια. Σα να λέμε, από εδώ, στον Άλφα του Κενταύρου, που αν και είναι το πλησιέστερο αστρικό σύστημα προς τον Ήλιο, απέχει 4,22 έτη φωτός, δηλαδή 39,9 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Το οποίο σημαίνει ότι για να πας εκεί, θέλεις …μόλις 76.000 χρόνια. Ναι, τόσο απέχει το ‘’παριστάνω τον μάγκα’’, από το ‘’είμαι μάγκας’’ και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
Θα πάω το γιόμα
Θα πάνε στο χωράφι να πάρουν τον κασμά ή το ξινάρι για να φυτέψουν από δέντρα μέχρι λαχανικά; Θα καθαρίσουν μαντριά και κοτέτσια; Θα σηκωθούν αχάραγα να αρμέξουν και να βγάλουν τα πρόβατα για βοσκή; Θα μαζέψουν ελιές; Θα τα κάνουν αυτά, για να έχουν μια στοιχειώδη αυτάρκεια; Όχι, δεν θα τα κάνουν.
Κι εδώ δε μιλάω γι’ αυτούς που μένουν στο ρημαδοδιαμέρισμα της Κυψέλης, του Παγκρατίου, της Κοκκινιάς, που μήτε βασιλικός δεν προκόβει στη γλάστρα, μιλάω γι’ αυτούς που είναι από χωριά και παριστάνουν τους πρωτευουσιάνους ή κάποιους –και είναι πολλοί- που μένουν σε χωριά και σου λένε παίζοντας πρέφα στο καφενείο ή ρουφώντας την φραπεδιά στην καφετέρια: ‘’Αγρότης είμαι, αλλά δε βγαίνει ρε αδερφέ’’. Και όταν τον ρωτάς: ‘’Αφού είσαι αγρότης, τι κάνεις τέτοια ώρα στο καφενείο;’’ εκείνος σου απαντάει: ‘’Έχω στο λιοστάσι τους Αλβανούς, θα πάω το γιόμα να τους μαζέψω’’.
Κι επειδή θα μου πείτε: ‘’Για κάτσε ρε φίλε, λες για τους άλλους, εσύ που γεννήθηκες και μεγάλωσες σ’ ένα Μαρούσι κατά το ήμισυ αγροτικό, τα κάνεις αυτά, που λες πως δεν τα κάνουν οι άλλοι;’’
Θέλετε απάντηση; Ε ναι, τα έχω κάνει στο παρελθόν και συνεχίζω να τα κάνω και σήμερα. Γι’ αυτό φωνάζω, γιατί εάν δεν τα έκανα θα το ‘ραβα και δεν θα έβγαζα άχνα. ‘’Μπρακ λακριντί’’ που λένε οι Τούρκοι, ‘’πουσό’’ που λένε οι Αρβανίτες.
Πιο κλειστές κι από το Φορτ Νοξ
Έτσι είναι. Ακούω διάφορους ‘’επαναστάτες του καναπέ’’ να λένε ‘’να σκίσουμε τα μνημόνια’’, ‘’να αλλάξουμε μονομερώς τις δανειακές’’, να ‘’κηρύξουμε επαχθές το χρέος’’, ‘’να πληρώσουμε μόνο το κεφάλαιο και να διαγράψουμε μονομερώς τους τόκους’’, ‘’να γυρίσουμε στη δραχμή’’ και άλλα τέτοια ‘’κουλά’’ και μου σηκώνεται η τρίχα σαν τις βελόνες του σκαντζόχοιρου. Τι λέτε ρε νούμερα; Που ζείτε; Εάν βρεθεί ένας τρελός να κάνει ένα, το πιο ανώδυνο απ’ αυτά που τσαμπουνάτε και φουσκώνετε τα μυαλά του αποπροσανατολισμένου από την απελπισία Έλληνα, ξέρετε τι μας περιμένει; Το απόλυτο χάος.
Πού θα βρείτε μετά λεφτά να κινήσετε αυτό το ρημαδοκράτος; Από πού θα πληρώσετε μισθούς και συντάξεις; Θα κόβετε σοβάδες απ’ τους τοίχους; Τι θα φάει ο Έλληνας, που χρόνια τώρα έχει εγκαταλείψει την παραγωγή για να γίνει δημόσιος υπάλληλος και εισάγει –σχεδόν- τα πάντα; Και βέβαια, ποιος θα σας δανείσει; Οι αγορές, που οι πόρτες τους θα είναι πιο κλειστές κι απ’ αυτή του θησαυροφυλακίου του Φορτ Νοξ στο Κεντάκυ και που ζυγίζει 20 τόνους; Ή μήπως η Ρωσία, που ακόμα και την ‘’κολλητή’’ της την Κύπρο, την άφησε να γίνει φύλλο και φτερό στα χέρια των δανειστών της ΕΕ;
Η έξοδος από το αδιέξοδο
Λοιπόν, για να τελειώνουμε. Εδώ που έχουμε φθάσει και με τα δεδομένα που επικρατούν, ο δρόμος ώστε κάποια στιγμή να ανασάνουμε και να πάψουμε να είμαστε το άβουλο άθυρμα στα χέρια της κάθε Τρόικας, είναι η ανάπτυξη. Και η ανάπτυξη δεν περνάει μέσα από τον κρατισμό (δεκάδες παγκοσμίως τα παραδείγματα), αλλά μέσω της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Ναι, αυτής που βάλλεται ένθεν-κακείθεν, για διαφορετικούς λόγους βέβαια, αλλά που δεν παύει να είναι η έξοδος από το σημερινό μας αδιέξοδο.
Ας βάζουν το κεφάλι τους στην άμμο
Επειδή κάποιοι φίλοι μου λένε: ‘’Ρε συ, κάνε λίγο κράτει. Έτσι όπως τα γράφεις και τα λες χύμα, υπάρχουν άνθρωποι που τους δυσαρεστείς’’ ο Λόης θα τους πει –έστω κι αν τους στενοχωρεί- πως επειδή είναι από ξεσκέπαστο καλύβι, δεν θα πάψει να τα λέει και το κυριότερο να τα γράφει, μέχρι ο ήλιος να βγάλει κέρατα.
Ο Λόης λοιπόν, θα γράφει αυτά που πιστεύει και όσοι θέλουν να βάζουν το κεφάλι τους στην άμμο, ας συνεχίζουν να το βάζουν. Γούστο τους καπέλο τους και καουμποϊλίκι τους, αλλά και κακό του κεφαλιού τους. Μόνο, που –δυστυχώς- το κακό κτυπά και εμάς τους υπόλοιπους, που στο κάτω-κάτω δε χρωστάμε τίποτα, να πληρώνουμε τις αβανιές τους.
Άνθρωποι-‘’στρουθοκάμηλοι’’
Όμως επειδή υπάρχουν –ευτυχώς- Έλληνες που έχουν μάτια, αυτιά και μυαλά ορθάνοικτα, μ’ αυτούς ‘’θα κάνει παιχνίδι’’ ο Λόης, γιατί μ’ αυτούς μπορεί να συνεννοηθεί. Τους ρέστους, τις ανθρώπινες ‘’στρουθοκαμήλους’’ δηλαδή, τους αφήνει για τους λογής-λογής κρατιστές, που ακόμα και σήμερα, που η Ελλάδα είναι στην κατηγορία ‘’τράβα το πόδι να κλείσει η κάσα’’, ούτε τώρα μπορούν να αντιληφθούν, πως η χώρα αυτή χρειάζεται να κατεβάσει ρολά, να ‘’μην υπάρχει’’ για κάνα εξάμηνο και όταν ξανασηκωθούν τα ρολά, να ξεκινήσει από την αρχή, με άλλους όρους, άλλες συνθήκες, άλλες νοοτροπίες, άλλα μυαλά κι άλλους ανθρώπους στις καίριες –όποιες κι αν είναι αυτές- θέσεις.
Άντε να το πω: ‘’υποαπασχολείται’’
Κι επειδή θα μου πείτε: ‘’Ρε συ, τι σ’ έπιασε τώρα και πλάκωσες τον ‘’αναβαλλόμενο’’, όπως λέει και το Δοξαστικό των Αποστίχων του Εσπερινού της Μ. Παρασκευής, που σημειωτέον, δεν είναι και τόσο Εσπερινός, αφού τελείται το πρωί;’’ Ο Λόης θα σας πει, πως αφορμή για τον ‘’αναβαλλόμενο’’ του έδωσε η αποστροφή μιας τελευταίας ομιλίας του Χαρδούβελη, που είπε και ξεσήκωσε πολλούς, πως από τους Δημοσίους υπαλλήλους, μόνο το 30% εργάζεται πραγματικά και το άλλο 70% -δεν θα το πω: κωλοβαράει- αλλά θα το πω: υποαπασχολείται, ώστε να ακούγεται πιο σικ στα ώτα των πλέον ευαισθήτων εξ υμών, εις τας βωμολόχας* εκφράσεις…
*‘’Βωμολόχος και ‘’βωμολοχία’’
Σ.Σ. Επειδή σήμερα έχω όρεξη, άντε λοιπόν να εξηγήσω, σ’ αυτούς που πιθανόν να μη το γνωρίζουν τι σημαίνει η λέξη ‘’βωμολόχος’’ για να ξέρουμε γιατί πράγμα μιλάμε και από που μας έρχεται η λέξη:
Η λέξη ‘’βωμολόχος’’ είναι σύνθετη και παράγεται από το ‘’βωμός’’ και ‘’λόχος’’. Βωμός –ως γνωστόν- είναι το θυσιαστήριο και ‘’λόχος’’ σημαίνει την ενέδρα, το παραφύλαγμα γα να το πούμε πιο απλά. Εξ ου και το ρήμα ’’ελλοχεύω’’ (ελλοχάω-ώ στα αρχαία), που σημαίνει: παραμονεύω.
Όταν –που λέτε- οι αρχαίοι Έλληνες τελούσαν θυσίες, πλησίον του βωμού την έστηναν οι βωμολόχοι δηλαδή (οι επαίτες που ελλόχευαν –παραμόνευαν- περί τον βωμόν), οι οποίοι περίμεναν να πάρουν κάνα κομμάτι κρέας μετά την τέλεση της θυσίας. Εδώ να πούμε, ότι οι αρχαίοι μας πρόγονοι δεν ήσαν κοροϊοδάρες για να κάψουν όλο το κρέας για λογαριασμό των θεών, αφού γι’ αυτούς χαλάλιζαν τα εντόσθια, τα κόκκαλα και τους κατιμάδες και κρατούσαν για πάρτη τους τα φιλέτα, τα ψαρονέφρια, τις μπριζόλες τα νουά, τα μπούτια και ό,τι άλλο –τέλος πάντων- ήταν εκλεκτό.
Εκφράσεις βαριές και χυδαίες
Με το που τελείωνε η θυσία, έπαιρναν οι ιεροφάντες και οι θυσιάζοντες τα κομμάτια τους και το υπόλοιπο κρέας το μοίραζαν στους επαίτες, που πλακωνόντουσαν για το ποιος θα πρωτοπάρει. Εκεί λοιπόν, επάνω στο ‘’πλάκωμα’’ για τη …βουταρία, οι επαίτες άρχιζαν το βρισίδι, τόσο μεταξύ τους, όσο και προς αυτόν που τους μοίραζε τα κρέατα της θυσίας. Κι εδώ, δε μιλάμε για βρισίδι ό,τι κι ό,τι, αλλά για τέτοιο, που όμοιό του, ίσως να μην υπάρχει σήμερα. Οι εκφράσεις τους δε, ήσαν τόσο βαριές και χυδαίες, που πέρασαν στη ιστορία σαν ‘’βωμολοχίες’’, αυτό που χυδαϊστί θα το λέγαμε ‘’μπινελίκωμα’’. Από εκεί, για να τελειώνουμε, προέρχονται οι λέξεις ‘’βωμολόχος’’ και ‘’βωμολοχία’’. Τα είπα και ουφ, ησύχασα!
Τα ‘’λυγκόρνια’’
Έτσι είπε ο Χαρδούβελης –για να ξαναγυρίσουμε στο θέμα μας-και κατά το: ‘’ντροπιάστηκε η γύφτισσα που μουτζουρώθηκε η μύτη της’’, κάποιοι εξανέστησαν, λες κι εμείς οι άλλοι που δεν πειραχτήκαμε, ζούμε σε άλλη χώρα και δεν ξέρουμε τι συμβαίνει γύρω μας. Ο Λόης βέβαια, δε μπορεί να ξέρει εάν δουλεύει μουσαντένια, το 70 ή το 80 ή το 50 ή το 20% των δημοσίων υπαλλήλων, γιατί δεν τους έχει βάλει τεμπελομέτρο για να ξέρει τα πραγματικά ποσοστά. Ξέρει όμως κάτι άλλο. Πως η Ελλάδα με τους δημοσίους υπαλλήλους που είχε στο παρελθόν και –ίσως- και σήμερα, είναι η μόνη καπιταλιστική-κομμουνιστική χώρα.
Κι αυτό δεν σας το λέει ‘’αέρα-πατέρα’’, αλλά πείτε μου εσείς μια καπιταλιστική χώρα με τόσο τεράστιο δημόσιο τομέα και με την ιδιωτική πρωτοβουλία να θεωρείται κάτι σαν αμάρτημα ή και προθάλαμος της κλεψιάς κι αυτός, ο Λόης δηλαδή, όχι μόνο θα πάρει πίσω αυτά που λέει, αλλά θα βγει να βροντοφωνάξει: ‘’Ζήτω του λεβέντη του Στρατούλη’’, που ονειρεύεται μια χώρα με σταχανοβίτες προλετάριους…
Κι επειδή εδώ, τα λέμε όλα, όταν λέει ο Λόης: ‘’ιδιωτική πρωτοβουλία’’, δεν εννοεί τα ‘’λυγκόρνια’’ που με την ανοχή και τις ευλογίες ακόμη, των εκάστοτε κυβερνόντων κατασπάραξαν ένα μεγάλο μέρος του παραγωγικού ή και του εκ δανείων, πλούτου της χώρας, αλλά τον μέσο επενδυτή, επιχειρηματία, μαγαζάτορα, που το κράτος τον θεωρεί εν δυνάμει απατεώνα, κλέφτη και φοροφυγά.
Αριθμοί που ανατριχιάζουν
Ναι, η Ελλάς είναι η μοναδική καπιταλιστική-κομμουνιστική χώρα με ένα δημόσιο τομέα, ‘’τἐρας’’, που επί δεκαετίες συντηρείται από τους ίδιους πάντα ανθρώπους, αυτούς που σαν κοροϊδάρες πληρώνουν φόρους και βέβαια- με δανεικά.
Αλήθεια, όταν ξέσπασε η κρίση, ξέρετε πόσοι ήσαν οι κρατικοδίαιτοι υπάλληλοι; Ορίστε; Δεν ξέρετε; Ε λοιπόν, πάρτε χαρτί και μολύβι και γράψτε για να μάθετε:
Στον στενό δημόσιο τομέα: 518.031 νοματαίοι. Άλλοι 217.659 στα ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ ή άλλους δημόσιους οργανισμούς . Στους ΟΤΑ και τις Δημοτικές Επιχειρήσεις: 136.263. Στις ΔΕΚΟ: 64.223. Στις κρατικές τράπεζες: 32.493. Σε επιχειρήσεις που τις ήλεγχε το Δημόσιο: 36.756 Κοντά σ’ αυτούς, βάλτε και 8.622 κληρικούς και τώρα κάντε τη σούμα:
Τρεις έντεκα, τρεις δώδεκα, τρεις δεκαπέντε κι έντεκα, κάνουμε την άθροιση και μας λέει: 1.013.784, η ’’μαυρομύτα’’. (Εδώ είπα να κοτσάρω κάμποσα θαυμαστικά, αλλά πόσα να βάλω ο καψερός, που έτσι και πω να βάλω, θα πρέπει γεμίσει η σελίδα;)
Και μια λεπτομέρεια, που καλό είναι να τη δουλέψετε λίγο στο μυαλό σας για να ξέρετε όταν σας πιάνει η ανάγκη να επιρρίψετε ευθύνες, να ξέρετε που να τις κατευθύνετε και κατά που να φασκελώνετε:
Το 75% του 1.013.784 κρατικοδιαίτων, το 2010, ήταν ηλικίας 40-50 ετών, που σημαίνει ότι ‘’τσίμπησαν’’ τη θεσούλα τη δεκαετία: 1980-1990. Αλήθεια, σας λέει κάτι αυτό; Ε, σας λέει;
Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;
Όμως εδώ έχουμε και κάτι ακόμα να παρατηρήσουμε: Πως η αναλογία των Ελλήνων πολιτών προς τους δημοσίους υπαλλήλους, ήταν 1 υπάλληλος προς 10,8 πολίτες. Ναι. Τέτοια συνέβαιναν στην… πλούσια Ελλάδα των 11 εκατομμυρίων κατοίκων, όταν την ίδια στιγμή στη… φτωχή Γερμανία των 81 εκατομμυρίων κατοίκων, η αναλογία ήταν: 1 δημόσιος υπάλληλος ανά 50 πολίτες…
Αυτά λοιπόν, τα νούμερα, εάν τα αναλύσουμε, ξέρετε τι μας λένε;
Πως κατ’ αντιστοιχία προς τη Γερμανία, θα έπρεπε να είχαμε -μόλις- 220.000 υπαλλήλους. Κι όμως εμείς, είχαμε 4,6 φορές περισσότερους, απ’ αυτούς που είχε η χώρα ανάγκη.
Έτσι είναι κι ύστερα αναρωτιόμαστε: Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;
Υ.Γ.21Η είδηση από τη Μόσχα λέει, πως περίπου 3.000 -περίπου- μέλη και υποστηρικτές του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσίας, παρέλασαν στις 8 Νοεμβρίου στο κέντρο της Μόσχας, κρατώντας σοβιετικές σημαίες και κόκκινα μπαλόνια, επ’ ευκαιρία της 97ης επετείου από την Επανάσταση των Μπολσεβίκων, το 1917.
Και λέει –τώρα- ο Λόης: Πσσσ, θαμπώθηκα από το φαινόμενο!
Λίγο το ‘χετε, σε μια πόλη 11.514.330 κατοίκων να παρελαύνει μια …κοσμοπλημμύρα 3 χιλιάδων ‘’απολιθωμάτων’’;
Υ.Γ.2: Μας είπε ο υποψήφιος με τον ΣυΡιζΑ, πρόεδρος της ΟΛΜΕΘ. Κοτσυφάκης -που πολύ θα ήθελα να ήξερα, από πότε έχει να δουλέψει, γιατί το συνδικαλιστιλίκι, μόνο για εργασία:
«Η εκπαιδευτική κοινότητα, μαθητές και εκπαιδευτικοί, δεν είναι κακό να κινητοποιούνται για τα προβλήματα, διότι είναι και μια άσκηση (για τους μαθητές) για να τους προετοιμάζει να γίνουν καλοί πολίτες, ενεργοί πολίτες».
Και λέει –τώρα-με τη σειρά του κι ο Λόης: Παιδιά, ανοίξτε τ’ αυτιά σας κι ακούστε τα ‘’σοφά’’ λόγια των λογής-λογής ‘’Κοτσυφάκηδων’’, που κάτι ξέρουν παραπάνω…
Γι’ αυτό: Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Αλέξης. Κι αυτός, από καταληψίας ξεκίνησε και τελικά, είδατε πόσο ψηλά έφθασε…
Υ.Γ. 3: Και μην ξεχνάτε:
‘’Δεν φοβάμαι τίποτα,
Δεν ελπίζω τίποτα,
Είμαι …παντρεμένος’’
Γράφει ο
Γιώργος Ρεκουνιώτης
Γιώργος Ρεκουνιώτης
Ναι, μην σας φαίνεται παράξενο αυτό που λέει ο Λόης, γιατί η ανάκαμψη δείχνει να είναι πλέον εδώ, κάτι που πριν από μερικούς μήνες το απέρριπταν και οι πιο αισιόδοξοι. Εάν σ’ αυτό προσθέσετε, πως ο ρυθμός της Ελληνικής ανάπτυξης είναι ο ταχύτερος σ’ ολόκληρη την Ευρωζώνη, τότε μπορούμε πια να κοιτάζουμε προς τα εμπρός από τη χαραμάδα της αισιοδοξίας και να μην έχουμε συνεχώς μπροστά μας θεόκλειστα πορτοπαράθυρα, όπως γίνεται από το 2008, μέχρι προσφάτως.
Θα χρειασθούμε λιγότερα χρήματα
Βέβαια, η ανάκαμψη που παρατηρήθηκε το Γ΄ τρίμηνο του έτους, δε σημαίνει –κιόλας- πως τέρμα τα βάσανα. Και ο Λόης θέλει εδώ να τονίσει, πως όποιος υποστηρίζει κάτι τέτοιο ή που είναι άσχετος ή που θέλει να παραστήσει τον αβανταδόρο της κυβέρνησης, για δικούς του ιδιοτελείς σκοπούς. Όμως αποτελεί μια σαφή αφετηρία προς τα εμπρός, αφού συμποσούμενη και συνυπολογιζόμενη με την μικρή αύξηση που κατεγράφη και στο Β΄ τρίμηνο του έτους, αυτομάτως αλλάζει το κλίμα και το επενδυτικό ενδιαφέρον, αφού η Ελλάδα γίνεται πιο ελκυστική σε επενδύσεις. Και οι επενδύσεις σημαίνουν δύο βασικά πράγματα: Αφ’ ενός, την αύξηση των θέσεων εργασίας, δηλαδή τη μείωση της ανεργίας που αποτελεί το κυρίαρχο κοινωνικό μας πρόβλημα και αφ’ ετέρου την αύξηση των δημοσίων εσόδων, που μέρος τους μπορεί να αφαιρεθεί από τις πλάτες των μικρομεσαίων στρωμάτων που σήμερα γονατίζουν από το φοροδοτικό βάρος.
Πέραν όμως αυτών, μεγάλη σημασία έχει και η πορεία του Δ΄ τριμήνου, καθώς εάν κινηθεί και αυτό σε παραπλήσια του 1,7% επίπεδα, τότε μεσοσταθμικά θα έχουμε ετήσια ανάπτυξη γύρω στο 1%, γεγονός που θα μειώσει κατά πολύ τις δανειακές ανάγκες της χώρας για το 2015, που σημαίνει ότι θα χρειασθεί να δανεισθούμε λιγότερα χρήματα από τις αγορές. Κι αυτό –με τη σειρά του- σημαίνει, μικρότερα τοκοχρεολύσια, αλλά και πτώση των spreads, που αποτελούν των μόνιμο βραχνά των χωρών που καταφεύγουν στην υπερδανειοδότηση.
Παριστάνοντας τους μπαταχτσήδες
Κι επειδή στην οικονομία υπάρχει αλληλουχία, απ’ τη στιγμή που η Ελλάς θα κατορθώσει να μειώσει τις δανειακές της ανάγκες και να ‘’απολαύσει’’ ευνοϊκά spreads, αυτομάτως θα χαλαρώσει σε πρώτη φάση και θα εξανεμισθεί σε μια δεύτερη η επιτήρηση από τους πιστωτές μας και τότε -και μόνο τότε- θα μπορούμε να πούμε πως ελευθερωθήκαμε από τα δεσμά των μνημονίων και της εποπτείας.
Εν ολίγοις και για να μην το κουράζουμε, η ανάπτυξη και μόνο η ανάπτυξη, είναι αυτή που μπορεί να μας βγάλει από τα Μνημόνια και τις Τρόικες, γι’ αυτό ο Λόης λέει και επιμένει σε κάθε ευκαιρία και δεν θα πάψει να το λέει, μέχρι να βάλουν μερικοί, μερικοί μυαλό, πως αυτοί, που χαμένοι στις ιδεοληψίες τους ή οι άλλοι που ορέγονται την εξουσία τάζοντας φούρνους-καρβέλια, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να σώσουν τη χώρα ‘’σκίζοντας Μνημόνια’’ και παριστάνοντας τους μπαταχτσήδες.
Στο σημείο της έσχατης παράκρουσης
Το ‘’δεν πληρώνω-δεν πληρώνω’’ μπορεί να είναι ένα ευχάριστο έργο του αριστερού θεατρικού συγγραφέα Ντάριο Φο και να οικονόμησαν –δικαίως- με τις πάνω από 1500 παραστάσεις τους ο Ληναίος με την Φωτίου, αλλά αυτά γίνονται μόνο στο θεατρικό σανίδι. Στην σκληρή πραγματικότητα δεν υπάρχει ‘’δεν πληρώνω’’, γιατί έρχονται κάποιοι πιο μάγκες από εσένα και σε αναγκάζουν όχι μόνο να πληρώσεις, αλλά να πεις κι ένα τραγούδι, κατά βάση… λυπητερό για να μην πω: μοιρολόι...
Γι’ αυτό ο Λόης πετάει φλύκταινες άμα ακούει τους κούφιους και χωρίς αντίκρισμα λεονταρισμούς, γιατί γνωρίζει πολύ καλά, πως αν οι ‘’λιονταρήδες’’ έχουν την ευκαιρία να κυβερνήσουν και αποτολμήσουν να εφαρμόσουν τα …ανεφάρμοστα, τότε, το μόνο που θα επιτύχουν, θα είναι να βάλουν τη χώρα σε χειρότερες από σήμερα περιπέτειες κι εμάς να μας φέρουν σε τέτοιο σημείο ένδειας, που θα φθάσουμε στο σημείο της έσχατης παράκρουσης, να αναπολούμε με νοσταλγία την …’’Χρυσή εποχή’’ των Μνημονίων.
Χωρίς γκατζετάκια
Σας το έχει πει πολλές φορές ο Λόης και θα επιμείνει σ’ αυτό: Εάν –λέμε τώρα- έβγαινε αυτή ή μια άλλη κυβέρνηση κι έλεγε στον Ελληνικό λαό: Παιδιά, τα σπάμε με τους δανειστές μας, πάμε από αύριο στη δραχμή και ξεκινάμε την χώρα και την οικονομία της από την αρχή, ο Λόης που αρέσκεται σε ανατροπές και θα ήθελε και θέλει να δει –επιτέλους- μια νέα Ελλάδα, δεν θα χαλιόταν να ζήσει κι αυτήν την περιπέτεια. Ναι, δεν θα χαλιόταν, παρόλο που γνωρίζει τι σημαίνει κάτι τέτοιο, αφού θα έπρεπε να γυρίσουμε και να βιώσουμε την εποχή των …’’παγετώνων’’. Κι αυτό, γιατί ο Λόης που δεν είναι πλούσιος, μπορεί να ζήσει χωρίς καινούργιο αυτοκίνητο, χωρίς κανούργια μηχανή, χωρίς τάμπλετ, χωρίς P.C, χωρίς I-Phone, χωρίς γκατζετάκια, χωρίς εισαγόμενες φίρμες για να ντυθεί, χωρίς εισαγόμενα τσιγάρα, χωρίς εισαγόμενα φάρμακα, χωρίς εισαγόμενα κρέατα, γάλατα, βούτυρα, ψάρια, τυριά, τομάτες, σκόρδα, μαϊντανούς, φρούτα, τιπς και ότι άλλο περιλαμβάνει η λίστα αυτών που καταναλώνουμε, τα οποία –για να μην πολυλογούμε, αποτελούν το 72% της καθημερινής μας διαβίωσης!
Στον Άλφα του Κενταύρου
Αυτοί, όμως, που γαυριάζουν και ζητάνε να τραβήξουμε το σκοινί μέχρι να κοπεί, μπορούν να ζήσουν έτσι; Να σα το πω λοιπόν, μετά πλήρους γνώσεως και χωρίς πολλά-πολλά: Ο-Χ-Ι.
Όχι, δε μπορούν να ζήσουν έτσι, σε συνθήκες Αλβανίας του Εμβέρ Χότζα, ούτε μια εβδομάδα, γιατί το να παριστάνεις το μάγκα, μέχρι το να είσαι μάγκας, η απόσταση είναι τεράστια. Σα να λέμε, από εδώ, στον Άλφα του Κενταύρου, που αν και είναι το πλησιέστερο αστρικό σύστημα προς τον Ήλιο, απέχει 4,22 έτη φωτός, δηλαδή 39,9 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Το οποίο σημαίνει ότι για να πας εκεί, θέλεις …μόλις 76.000 χρόνια. Ναι, τόσο απέχει το ‘’παριστάνω τον μάγκα’’, από το ‘’είμαι μάγκας’’ και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
Θα πάω το γιόμα
Θα πάνε στο χωράφι να πάρουν τον κασμά ή το ξινάρι για να φυτέψουν από δέντρα μέχρι λαχανικά; Θα καθαρίσουν μαντριά και κοτέτσια; Θα σηκωθούν αχάραγα να αρμέξουν και να βγάλουν τα πρόβατα για βοσκή; Θα μαζέψουν ελιές; Θα τα κάνουν αυτά, για να έχουν μια στοιχειώδη αυτάρκεια; Όχι, δεν θα τα κάνουν.
Κι εδώ δε μιλάω γι’ αυτούς που μένουν στο ρημαδοδιαμέρισμα της Κυψέλης, του Παγκρατίου, της Κοκκινιάς, που μήτε βασιλικός δεν προκόβει στη γλάστρα, μιλάω γι’ αυτούς που είναι από χωριά και παριστάνουν τους πρωτευουσιάνους ή κάποιους –και είναι πολλοί- που μένουν σε χωριά και σου λένε παίζοντας πρέφα στο καφενείο ή ρουφώντας την φραπεδιά στην καφετέρια: ‘’Αγρότης είμαι, αλλά δε βγαίνει ρε αδερφέ’’. Και όταν τον ρωτάς: ‘’Αφού είσαι αγρότης, τι κάνεις τέτοια ώρα στο καφενείο;’’ εκείνος σου απαντάει: ‘’Έχω στο λιοστάσι τους Αλβανούς, θα πάω το γιόμα να τους μαζέψω’’.
Κι επειδή θα μου πείτε: ‘’Για κάτσε ρε φίλε, λες για τους άλλους, εσύ που γεννήθηκες και μεγάλωσες σ’ ένα Μαρούσι κατά το ήμισυ αγροτικό, τα κάνεις αυτά, που λες πως δεν τα κάνουν οι άλλοι;’’
Θέλετε απάντηση; Ε ναι, τα έχω κάνει στο παρελθόν και συνεχίζω να τα κάνω και σήμερα. Γι’ αυτό φωνάζω, γιατί εάν δεν τα έκανα θα το ‘ραβα και δεν θα έβγαζα άχνα. ‘’Μπρακ λακριντί’’ που λένε οι Τούρκοι, ‘’πουσό’’ που λένε οι Αρβανίτες.
Πιο κλειστές κι από το Φορτ Νοξ
Έτσι είναι. Ακούω διάφορους ‘’επαναστάτες του καναπέ’’ να λένε ‘’να σκίσουμε τα μνημόνια’’, ‘’να αλλάξουμε μονομερώς τις δανειακές’’, να ‘’κηρύξουμε επαχθές το χρέος’’, ‘’να πληρώσουμε μόνο το κεφάλαιο και να διαγράψουμε μονομερώς τους τόκους’’, ‘’να γυρίσουμε στη δραχμή’’ και άλλα τέτοια ‘’κουλά’’ και μου σηκώνεται η τρίχα σαν τις βελόνες του σκαντζόχοιρου. Τι λέτε ρε νούμερα; Που ζείτε; Εάν βρεθεί ένας τρελός να κάνει ένα, το πιο ανώδυνο απ’ αυτά που τσαμπουνάτε και φουσκώνετε τα μυαλά του αποπροσανατολισμένου από την απελπισία Έλληνα, ξέρετε τι μας περιμένει; Το απόλυτο χάος.
Πού θα βρείτε μετά λεφτά να κινήσετε αυτό το ρημαδοκράτος; Από πού θα πληρώσετε μισθούς και συντάξεις; Θα κόβετε σοβάδες απ’ τους τοίχους; Τι θα φάει ο Έλληνας, που χρόνια τώρα έχει εγκαταλείψει την παραγωγή για να γίνει δημόσιος υπάλληλος και εισάγει –σχεδόν- τα πάντα; Και βέβαια, ποιος θα σας δανείσει; Οι αγορές, που οι πόρτες τους θα είναι πιο κλειστές κι απ’ αυτή του θησαυροφυλακίου του Φορτ Νοξ στο Κεντάκυ και που ζυγίζει 20 τόνους; Ή μήπως η Ρωσία, που ακόμα και την ‘’κολλητή’’ της την Κύπρο, την άφησε να γίνει φύλλο και φτερό στα χέρια των δανειστών της ΕΕ;
Η έξοδος από το αδιέξοδο
Λοιπόν, για να τελειώνουμε. Εδώ που έχουμε φθάσει και με τα δεδομένα που επικρατούν, ο δρόμος ώστε κάποια στιγμή να ανασάνουμε και να πάψουμε να είμαστε το άβουλο άθυρμα στα χέρια της κάθε Τρόικας, είναι η ανάπτυξη. Και η ανάπτυξη δεν περνάει μέσα από τον κρατισμό (δεκάδες παγκοσμίως τα παραδείγματα), αλλά μέσω της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Ναι, αυτής που βάλλεται ένθεν-κακείθεν, για διαφορετικούς λόγους βέβαια, αλλά που δεν παύει να είναι η έξοδος από το σημερινό μας αδιέξοδο.
Ας βάζουν το κεφάλι τους στην άμμο
Επειδή κάποιοι φίλοι μου λένε: ‘’Ρε συ, κάνε λίγο κράτει. Έτσι όπως τα γράφεις και τα λες χύμα, υπάρχουν άνθρωποι που τους δυσαρεστείς’’ ο Λόης θα τους πει –έστω κι αν τους στενοχωρεί- πως επειδή είναι από ξεσκέπαστο καλύβι, δεν θα πάψει να τα λέει και το κυριότερο να τα γράφει, μέχρι ο ήλιος να βγάλει κέρατα.
Ο Λόης λοιπόν, θα γράφει αυτά που πιστεύει και όσοι θέλουν να βάζουν το κεφάλι τους στην άμμο, ας συνεχίζουν να το βάζουν. Γούστο τους καπέλο τους και καουμποϊλίκι τους, αλλά και κακό του κεφαλιού τους. Μόνο, που –δυστυχώς- το κακό κτυπά και εμάς τους υπόλοιπους, που στο κάτω-κάτω δε χρωστάμε τίποτα, να πληρώνουμε τις αβανιές τους.
Άνθρωποι-‘’στρουθοκάμηλοι’’
Όμως επειδή υπάρχουν –ευτυχώς- Έλληνες που έχουν μάτια, αυτιά και μυαλά ορθάνοικτα, μ’ αυτούς ‘’θα κάνει παιχνίδι’’ ο Λόης, γιατί μ’ αυτούς μπορεί να συνεννοηθεί. Τους ρέστους, τις ανθρώπινες ‘’στρουθοκαμήλους’’ δηλαδή, τους αφήνει για τους λογής-λογής κρατιστές, που ακόμα και σήμερα, που η Ελλάδα είναι στην κατηγορία ‘’τράβα το πόδι να κλείσει η κάσα’’, ούτε τώρα μπορούν να αντιληφθούν, πως η χώρα αυτή χρειάζεται να κατεβάσει ρολά, να ‘’μην υπάρχει’’ για κάνα εξάμηνο και όταν ξανασηκωθούν τα ρολά, να ξεκινήσει από την αρχή, με άλλους όρους, άλλες συνθήκες, άλλες νοοτροπίες, άλλα μυαλά κι άλλους ανθρώπους στις καίριες –όποιες κι αν είναι αυτές- θέσεις.
Άντε να το πω: ‘’υποαπασχολείται’’
Κι επειδή θα μου πείτε: ‘’Ρε συ, τι σ’ έπιασε τώρα και πλάκωσες τον ‘’αναβαλλόμενο’’, όπως λέει και το Δοξαστικό των Αποστίχων του Εσπερινού της Μ. Παρασκευής, που σημειωτέον, δεν είναι και τόσο Εσπερινός, αφού τελείται το πρωί;’’ Ο Λόης θα σας πει, πως αφορμή για τον ‘’αναβαλλόμενο’’ του έδωσε η αποστροφή μιας τελευταίας ομιλίας του Χαρδούβελη, που είπε και ξεσήκωσε πολλούς, πως από τους Δημοσίους υπαλλήλους, μόνο το 30% εργάζεται πραγματικά και το άλλο 70% -δεν θα το πω: κωλοβαράει- αλλά θα το πω: υποαπασχολείται, ώστε να ακούγεται πιο σικ στα ώτα των πλέον ευαισθήτων εξ υμών, εις τας βωμολόχας* εκφράσεις…
*‘’Βωμολόχος και ‘’βωμολοχία’’
Σ.Σ. Επειδή σήμερα έχω όρεξη, άντε λοιπόν να εξηγήσω, σ’ αυτούς που πιθανόν να μη το γνωρίζουν τι σημαίνει η λέξη ‘’βωμολόχος’’ για να ξέρουμε γιατί πράγμα μιλάμε και από που μας έρχεται η λέξη:
Η λέξη ‘’βωμολόχος’’ είναι σύνθετη και παράγεται από το ‘’βωμός’’ και ‘’λόχος’’. Βωμός –ως γνωστόν- είναι το θυσιαστήριο και ‘’λόχος’’ σημαίνει την ενέδρα, το παραφύλαγμα γα να το πούμε πιο απλά. Εξ ου και το ρήμα ’’ελλοχεύω’’ (ελλοχάω-ώ στα αρχαία), που σημαίνει: παραμονεύω.
Όταν –που λέτε- οι αρχαίοι Έλληνες τελούσαν θυσίες, πλησίον του βωμού την έστηναν οι βωμολόχοι δηλαδή (οι επαίτες που ελλόχευαν –παραμόνευαν- περί τον βωμόν), οι οποίοι περίμεναν να πάρουν κάνα κομμάτι κρέας μετά την τέλεση της θυσίας. Εδώ να πούμε, ότι οι αρχαίοι μας πρόγονοι δεν ήσαν κοροϊοδάρες για να κάψουν όλο το κρέας για λογαριασμό των θεών, αφού γι’ αυτούς χαλάλιζαν τα εντόσθια, τα κόκκαλα και τους κατιμάδες και κρατούσαν για πάρτη τους τα φιλέτα, τα ψαρονέφρια, τις μπριζόλες τα νουά, τα μπούτια και ό,τι άλλο –τέλος πάντων- ήταν εκλεκτό.
Εκφράσεις βαριές και χυδαίες
Με το που τελείωνε η θυσία, έπαιρναν οι ιεροφάντες και οι θυσιάζοντες τα κομμάτια τους και το υπόλοιπο κρέας το μοίραζαν στους επαίτες, που πλακωνόντουσαν για το ποιος θα πρωτοπάρει. Εκεί λοιπόν, επάνω στο ‘’πλάκωμα’’ για τη …βουταρία, οι επαίτες άρχιζαν το βρισίδι, τόσο μεταξύ τους, όσο και προς αυτόν που τους μοίραζε τα κρέατα της θυσίας. Κι εδώ, δε μιλάμε για βρισίδι ό,τι κι ό,τι, αλλά για τέτοιο, που όμοιό του, ίσως να μην υπάρχει σήμερα. Οι εκφράσεις τους δε, ήσαν τόσο βαριές και χυδαίες, που πέρασαν στη ιστορία σαν ‘’βωμολοχίες’’, αυτό που χυδαϊστί θα το λέγαμε ‘’μπινελίκωμα’’. Από εκεί, για να τελειώνουμε, προέρχονται οι λέξεις ‘’βωμολόχος’’ και ‘’βωμολοχία’’. Τα είπα και ουφ, ησύχασα!
Τα ‘’λυγκόρνια’’
Έτσι είπε ο Χαρδούβελης –για να ξαναγυρίσουμε στο θέμα μας-και κατά το: ‘’ντροπιάστηκε η γύφτισσα που μουτζουρώθηκε η μύτη της’’, κάποιοι εξανέστησαν, λες κι εμείς οι άλλοι που δεν πειραχτήκαμε, ζούμε σε άλλη χώρα και δεν ξέρουμε τι συμβαίνει γύρω μας. Ο Λόης βέβαια, δε μπορεί να ξέρει εάν δουλεύει μουσαντένια, το 70 ή το 80 ή το 50 ή το 20% των δημοσίων υπαλλήλων, γιατί δεν τους έχει βάλει τεμπελομέτρο για να ξέρει τα πραγματικά ποσοστά. Ξέρει όμως κάτι άλλο. Πως η Ελλάδα με τους δημοσίους υπαλλήλους που είχε στο παρελθόν και –ίσως- και σήμερα, είναι η μόνη καπιταλιστική-κομμουνιστική χώρα.
Κι αυτό δεν σας το λέει ‘’αέρα-πατέρα’’, αλλά πείτε μου εσείς μια καπιταλιστική χώρα με τόσο τεράστιο δημόσιο τομέα και με την ιδιωτική πρωτοβουλία να θεωρείται κάτι σαν αμάρτημα ή και προθάλαμος της κλεψιάς κι αυτός, ο Λόης δηλαδή, όχι μόνο θα πάρει πίσω αυτά που λέει, αλλά θα βγει να βροντοφωνάξει: ‘’Ζήτω του λεβέντη του Στρατούλη’’, που ονειρεύεται μια χώρα με σταχανοβίτες προλετάριους…
Κι επειδή εδώ, τα λέμε όλα, όταν λέει ο Λόης: ‘’ιδιωτική πρωτοβουλία’’, δεν εννοεί τα ‘’λυγκόρνια’’ που με την ανοχή και τις ευλογίες ακόμη, των εκάστοτε κυβερνόντων κατασπάραξαν ένα μεγάλο μέρος του παραγωγικού ή και του εκ δανείων, πλούτου της χώρας, αλλά τον μέσο επενδυτή, επιχειρηματία, μαγαζάτορα, που το κράτος τον θεωρεί εν δυνάμει απατεώνα, κλέφτη και φοροφυγά.
Αριθμοί που ανατριχιάζουν
Ναι, η Ελλάς είναι η μοναδική καπιταλιστική-κομμουνιστική χώρα με ένα δημόσιο τομέα, ‘’τἐρας’’, που επί δεκαετίες συντηρείται από τους ίδιους πάντα ανθρώπους, αυτούς που σαν κοροϊδάρες πληρώνουν φόρους και βέβαια- με δανεικά.
Αλήθεια, όταν ξέσπασε η κρίση, ξέρετε πόσοι ήσαν οι κρατικοδίαιτοι υπάλληλοι; Ορίστε; Δεν ξέρετε; Ε λοιπόν, πάρτε χαρτί και μολύβι και γράψτε για να μάθετε:
Στον στενό δημόσιο τομέα: 518.031 νοματαίοι. Άλλοι 217.659 στα ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ ή άλλους δημόσιους οργανισμούς . Στους ΟΤΑ και τις Δημοτικές Επιχειρήσεις: 136.263. Στις ΔΕΚΟ: 64.223. Στις κρατικές τράπεζες: 32.493. Σε επιχειρήσεις που τις ήλεγχε το Δημόσιο: 36.756 Κοντά σ’ αυτούς, βάλτε και 8.622 κληρικούς και τώρα κάντε τη σούμα:
Τρεις έντεκα, τρεις δώδεκα, τρεις δεκαπέντε κι έντεκα, κάνουμε την άθροιση και μας λέει: 1.013.784, η ’’μαυρομύτα’’. (Εδώ είπα να κοτσάρω κάμποσα θαυμαστικά, αλλά πόσα να βάλω ο καψερός, που έτσι και πω να βάλω, θα πρέπει γεμίσει η σελίδα;)
Και μια λεπτομέρεια, που καλό είναι να τη δουλέψετε λίγο στο μυαλό σας για να ξέρετε όταν σας πιάνει η ανάγκη να επιρρίψετε ευθύνες, να ξέρετε που να τις κατευθύνετε και κατά που να φασκελώνετε:
Το 75% του 1.013.784 κρατικοδιαίτων, το 2010, ήταν ηλικίας 40-50 ετών, που σημαίνει ότι ‘’τσίμπησαν’’ τη θεσούλα τη δεκαετία: 1980-1990. Αλήθεια, σας λέει κάτι αυτό; Ε, σας λέει;
Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;
Όμως εδώ έχουμε και κάτι ακόμα να παρατηρήσουμε: Πως η αναλογία των Ελλήνων πολιτών προς τους δημοσίους υπαλλήλους, ήταν 1 υπάλληλος προς 10,8 πολίτες. Ναι. Τέτοια συνέβαιναν στην… πλούσια Ελλάδα των 11 εκατομμυρίων κατοίκων, όταν την ίδια στιγμή στη… φτωχή Γερμανία των 81 εκατομμυρίων κατοίκων, η αναλογία ήταν: 1 δημόσιος υπάλληλος ανά 50 πολίτες…
Αυτά λοιπόν, τα νούμερα, εάν τα αναλύσουμε, ξέρετε τι μας λένε;
Πως κατ’ αντιστοιχία προς τη Γερμανία, θα έπρεπε να είχαμε -μόλις- 220.000 υπαλλήλους. Κι όμως εμείς, είχαμε 4,6 φορές περισσότερους, απ’ αυτούς που είχε η χώρα ανάγκη.
Έτσι είναι κι ύστερα αναρωτιόμαστε: Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;
Υ.Γ.21Η είδηση από τη Μόσχα λέει, πως περίπου 3.000 -περίπου- μέλη και υποστηρικτές του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσίας, παρέλασαν στις 8 Νοεμβρίου στο κέντρο της Μόσχας, κρατώντας σοβιετικές σημαίες και κόκκινα μπαλόνια, επ’ ευκαιρία της 97ης επετείου από την Επανάσταση των Μπολσεβίκων, το 1917.
Και λέει –τώρα- ο Λόης: Πσσσ, θαμπώθηκα από το φαινόμενο!
Λίγο το ‘χετε, σε μια πόλη 11.514.330 κατοίκων να παρελαύνει μια …κοσμοπλημμύρα 3 χιλιάδων ‘’απολιθωμάτων’’;
Υ.Γ.2: Μας είπε ο υποψήφιος με τον ΣυΡιζΑ, πρόεδρος της ΟΛΜΕΘ. Κοτσυφάκης -που πολύ θα ήθελα να ήξερα, από πότε έχει να δουλέψει, γιατί το συνδικαλιστιλίκι, μόνο για εργασία:
«Η εκπαιδευτική κοινότητα, μαθητές και εκπαιδευτικοί, δεν είναι κακό να κινητοποιούνται για τα προβλήματα, διότι είναι και μια άσκηση (για τους μαθητές) για να τους προετοιμάζει να γίνουν καλοί πολίτες, ενεργοί πολίτες».
Και λέει –τώρα-με τη σειρά του κι ο Λόης: Παιδιά, ανοίξτε τ’ αυτιά σας κι ακούστε τα ‘’σοφά’’ λόγια των λογής-λογής ‘’Κοτσυφάκηδων’’, που κάτι ξέρουν παραπάνω…
Γι’ αυτό: Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Αλέξης. Κι αυτός, από καταληψίας ξεκίνησε και τελικά, είδατε πόσο ψηλά έφθασε…
Υ.Γ. 3: Και μην ξεχνάτε:
‘’Δεν φοβάμαι τίποτα,
Δεν ελπίζω τίποτα,
Είμαι …παντρεμένος’’
