Τα Μάρμαρα της ΜελίναςΠοιος δεν θυμάται την απίθανη Μελίνα.

Στέλλα, τα παιδιά του Πειραιά, Φαίδρα, Τοπ Καπί. Ακόμη και σήμερα μας ταξιδεύει σε χρόνους και τόπους μαγικούς με την υπέροχη ζεστή φωνή της που μας την άφησε κληρονομιά και ρομαντική παρακαταθήκη της Ελληνικής λεβεντιάς που γοητεύει και εμπνέει όσους έχουν το χάρισμα και την ευλογία να την αισθανθούν και να την βιώσουν.

Και μετά ήλθαν τα δύσκολα χρόνια που άλλοι τα είπαν επανάσταση και άλλοι στάση ανάλογα με το πώς την είδαν και άλλοι χούντα, κύμα δηλαδή, ποιος ξέρει γιατί ενώ το ορθό είναι Δικτατορία. Ε ρε τι σου κάνει αυτή η γλώσσα των Ελλήνων, έχει από όλα και για όλους. Τότε κάποιοι επιτήδειοι της την έπεσαν και την έπεισαν να ασχοληθεί με την πολιτική για να βοηθήσει δήθεν στον εκδημοκρατισμό της χώρας. Έτσι έμπλεξε με την «Αλλαγή» γνωστή και με το επιμύθιο «κι απάνω τούρλα», που έγινε και τραγούδι από τον Λουκιανό, που μετά όμως το πνίξανε γιατί ενοχλούσε (!)  

Έτσι άρχισε το κακό με την ξενόφερτη εκείνη λαίλαπα που εξαπάτησε την ρομαντική ψευτοαριστερά για να κλείσει τον δρόμο στην άλλη, την αληθινή αριστερά που κάποιοι και όχι αδίκως θεωρούσαν τότε επικίνδυνη, με τίμημα βέβαια την ζωή μιας γενιάς Ελλήνων. Δανεικά κι αγύριστα, περάστε κόσμε στην αυλή των θαυμάτων, θαυμάστε και αρπάξτε, έχει για όλους. Αυτό ήταν το σύνθημα. Για άλλους βέβαια είχε πολλά και για άλλους λίγα, όμως μαζί τα φάγανε όλοι τους, άρχοντες και πληβείοι ψηφοφόροι, όπως ομολόγησε ένας ευτραφής εκ των πρωταγωνιστών στο εθνικό μας μπαλαμούτι.

Έτσι βρέθηκε και η Μελίνα μας ανακατωμένη με τα πίτουρα . Θυμάστε εκείνο το αμίμητο «Δεν πληρώνουμε το χαράτσι της ΕΡΤ». Το έλεγε βέβαια όσον ήταν στην αντιπολίτευση, γιατί αμέσως μετά, όταν έγινε υπουργός το έκανε γαργάρα. Αναρωτιέμαι σήμερα αν ζούσε η Θεία Μελίνα με ποιο ΠΑΣΟΚ θα ήταν: με την ελιά με το ποτάμι ή με τον σύριζα.

Αμέσως μετά ως Υπουργός του Πολιτισμού πρέπει να βρει κάτι άλλο και εκστομίζει το απίθανο πρόσταγμα - σύνθημα που μας έκανε υπερήφανους όλους τους Ψωροκωσταντήδες. «Φέρτε πίσω ρε τα μάρμαρα», εκείνα του Παρθενώνος εννοείται που κάποιος ηλίθιος τα ονόμασε «Ελγίνεια» και εμείς ακόμη περισσότερο βλακωδώς εξακολουθούμε να τα αποκαλούμε έτσι.
Θεός φυλάξει άκου Ελγίνεια, τους δώσαμε δηλαδή το όνομα του κλέφτη και όχι του δημιουργού τους Φειδία. Ντροπή ρε, ντροπή.     

Έτσι λοιπόν τότε αποκτήσαμε ένα θέμα να απασχολούμε την κοινή γνώμη, να τροφοδοτούμε την εθνική περηφάνια και να νανουρίζουμε τους χαχόλους. Πέρασαν τα χρόνια κι ακόμη τα ζητάμε με φιέστες και ταρατατζούμ.
Άντε ρε και τα πήραμε. Εκεί θα σταματήσουμε; Τα υπόλοιπα θα τους τα χαρίσουμε; γιατί έχουν και άλλα δικά μας εκθέματα (sic). Μετά δεν πρέπει να ζητήσουμε και από τους Γάλλους την Αφροδίτη της Μήλου, την Νίκη της Σαμοθράκης και ότι άλλο δικό μας έχουν αρπάξει και έχουν στοιβάξει στα  Μουσεία τους. Από τους Ιταλούς δεν θα ζητήσουμε να μας επιστρέψουν ότι διαχρονικά εδώ και 2.000 χρόνια μας έχουν σε διάφορες ευκαιρίες βουτήξει;

Μάρμαρα, χάλκινα και πήλινα θα τα εγκαταλείψουμε στα Μουσεία των άλλων, Αμερικανών και Ευρωπαίων, δεν θα τα ζητήσουμε να μας τα δώσουν πίσω κι αυτά;

Άντε παλικάρια και τα πήραμε, τι θα τα κάνουμε; Τα Μουσεία μας είναι τίγκα, τα υπόγειά τους γεμάτα, γεμάτες και οι αποθήκες των Εφορειών Κλασικών Αρχαιοτήτων, κασόνια ξεχειλισμένα από κτερίσματα, ενώ χιλιάδες άλλα παραμένουν θαμμένα γιατί δεν υπάρχουν λεφτά για ανασκαφές.

Τι θα τα κάνουμε όλα αυτά; Πού θα τα βάλουμε. Θα τα αραδιάσουμε μήπως σε υπαίθρια εκθετήρια  ώστε μαζί με τα εκθέματα να εκτεθούμε κι εμείς;

Έστω και έγινε. Μετά δεν θα ξεσηκωθούν οι Αιγύπτιοι και οι απόγονοι των Μεσοποτάμιων λαών καθώς και οι Ασιάτες και οι Αφρικανοί να ζητάνε τα δικά τους. Θα αδειάσουν τα Μουσεία των Δυτικών κρατών, θα κλείσουν και έτσι εκατομμύρια ανθρώπων θα στερηθούν την επαφή με τους εξέχοντες πολιτισμούς του παρελθόντος. Θα χάσουμε και εμείς, αφού τα εκθέματα των Μουσείων λειτουργούν ως πολισμικοί Πρέσβεις των χωρών από τις οποίες προέρχονται.

Θέσφατο η επιστροφή των μαρμάρων. Όποιος πάει κόντρα είναι αιρετικός. Ο λαϊκισμός μας έχει στριμώξει για μια ακόμη φορά στη γωνία. Δεν μπορεί να υπάρχει άλλη άποψη.

Κόντρα Σε αυτό το ανεύθυνο ρεύμα του λαϊκισμού που διαφεντεύει τον τόπο μας από το 1981, θα προτείνω να σταματήσουμε να ζητάμε πίσω τα πάσης φύσεως εκθέματα από τα Μουσεία των άλλων, που τα έχουν κλέψει οι ίδιοι ή τα έχουν αγοράσει από άλλους κλέφτες, δικούς μας ή ξένους στο μακρινό παρελθόν, υπό τον απαράβατο όρο οι εκθέτες να υποχρεούνται να τοποθετούν μπροστά σε κάθε έκθεμα μια ολιγόλογη πινακίδα στην οποία να αναγράφεται ο τρόπος κτίσης και η προέλευση του κάθε εκθέματος.

Θα ήθελα πολύ να δω μπροστά από αυτά τα γλυπτά του Παρθενώνα μια επιγραφή που να λέει:

Κλεμμένα από τον Thomas Brus, 7ο  Κόμη του Elgin,  το έτος 1806 με την ανοχή του Οθωμανού Σουλτάνου της Τουρκίας Σελίμ του Γ΄.
 
Ο ένας κλέφτης δηλαδή άφησε τον άλλο να τα πάρει. Έτσι για να ξέρει ο καθένας ποιο είναι το σόι του.

Γιατί άραγε έχω αυτή την περίεργη αίσθηση, ότι αν υπάρξει μια τέτοια συμφωνία μέσω της Unicef  και άλλων διεθνών οργανισμών, κάποια από αυτά τα σπουδαία μάρμαρα θα γυρίσουν πίσω μόνα τους, αν δεν φτάσουν στο σημείο να μας παρακαλούν να τα δεχθούμε με πρόσχημα την επανένωση των γλυπτών.