Γράφει ο
Γιώργος Κακαρελίδης

-Θλίβεται κανεὶς ὅταν σκεφτῆ ὅτι ἐμεῖς, πρῶτοι,  ἐφηύραμε τὴν ἐκκλησία. Τὸ πλέον ἐπαναστατικὸ σύστημα σχέσεων. Πολύ πρὶν τὰ Τρωϊκά, ποὺ τελειοποιήθηκε τὸν 5ο π.Χ αἰῶνα. Καὶ μάλιστα πρὶν ἀκόμη ἀπὸ τὸν Εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη, ποὺ ξεκαθάρισε ὅτι ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστὶν, προηγήθηκε ἡ Ἀντιγόνη τοῦ Σοφοκλέους, ποὺ τὀτε, ἀπὸ τὸ 441 π.Χ. ἔτος περίπου, δηλώνει θαρραλέα στὸν Κρέοντα, στὸν στίχο 523, ὅτι «οὔτοι συνέχθειν, ἀλλὰ συμφιλεῖν ἔφυν». Γεννήθηκε,  δηλαδή, ὄχι γιὰ νὰ ἐχθρεύεται τοὺς ἄλλους, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀγαπᾶ.

Ναὶ ἡ ἴδια Ἀντιγόνη, ποὺ τὰ παιδιὰ μου ἐλάχιστα «ἔμαθαν» στὴν Β'θμια. Ὁπου μέσα σὲ 1300 ὅλο κι’ ὅλο στίχους, μπορεῖ νὰ διακρίνει κανείς, «τίς περισσότερες πολιτισμικὲς παραδοχὲς ὅλων τῶν Ἑλλήνων, πού [οἱ Δυτικοὶ] θεωροῦν ὡς δεδομένες» (V.Hanson – J.Heath).
Δὲν ἐχρειάζετο ἄλλωστε κάτι παραπάνω γιὰ νὰ πάη, σούμπιτη, σὲ μαύρη λίστα. Μὲ ὄλες τὶς γεωπολιτικὲς συνέπειες, διἀλυσης τῆς Ἑλλάδος.

Εἶναι παραλογισμός. Τόσα χρόνια ξοδεύουν τὰ παιδιὰ μας στὸ σχολειὸ καὶ οἱ καθηγητὲς τους δὲν τὰ ἔχουν βάλει να διαβάσουν, οὔτε μία φορὰ ὅλο τὸν Ὅμηρο, Ἀντιγόνη καί τὸν Ἀκάθιστο Ὕμνο. Συνολικά,  σελίδες λιγώτερες ἀπό οἱοδήποτε βιβλίο τοῦ Χάρυ Πότερ !!

Ποὺ ἀρκοῦν γιὰ νὰ αἰσθανθοῦν μέσα τους ἔνα θαῦμα μετοχῆς. Αὐτῆς ποὺ ἀποδιώχνει τὰ σκοτάδια  καὶ σὲ καθιστᾶ μαχητή Ζωῆς, ὅπως εὔγλωττα ἐπισημαίνει στὸ ὁμότιτλο μὲ τὸ παρὸν, βιβλίο του ὁ κ. Σάμ Τσέκουας (Sam Chekwas). Ὁ Ἀφρικανὸς ποὺ παιδάκι ὦν στὴν Νιγηρία, «συνάντησε» τὴν Ἀντιγόνη του στὰ Ἀγγλικὰ καὶ ἔκτοτε ἔθεσε στόχο τῆς ζωὴς του νὰ γνωρίσῃ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸν πολιτισμό της.  Πράγματι, σπούδασε Ὀδοντιατρικὴ στὴν Θεσσαλονίκη καὶ μετὰ άφοσιώθηκε στὴν Ἑλληνικὴ Γραμματεία !!

Στὸ βιβλίο του, τὴν ἔκδοση στὰ Ἑλληνικὰ τοῦ ὁποίου, παρουσιάζει Τρίτη 11/11 8:30μμ, στο Βιβλιοπωλεῖο Πρωτοπορία (© 2014, Seaburn Books, NY), ὁ κ. Τσέκουας σὲ 10 ἁπλὲς καθημερινὲς σκηνὲς, ποὺ μποροῦν νὰ συμβοῦν στὸν καθένα μας, γλαφυρὰ περιγράφει τὸ θαῦμα νὰ εἶσαι Ἕλληνας, δηλαδὴ μπολιασμένος ἀπὸ τὸν ἀνεπανάληπτο Ἑλληνικό Πολιτισμό. Καὶ τὸ άναδεικνύει ὡς διεθνὲς γεγονός, συνδυάζοντὰς το μὲ τὸ τὶ ἔχουν πεῖ ὁ Σοφοκλῆς καὶ ὁ Ἑλύτης, ὁ Μενανδρος καὶ ὁ Κρυστάλλης, ὁ Εὐρυπίδης καὶ ὁ Καζαντζίδης, ὁ Λεωνίδας καὶ ὁ Ἀθανάσιος Διάκος,  ὁ Πλούταρχος καὶ ὁ ἄσημος ταξιτζῆς, καὶ καταλήγει: ἡ Ἑλλάδα δὲν εἶναι ἁπλᾶ ἡ χώρα [τοῦ πολιτισμοῦ καὶ τῆς] Δημοκρατίας, ἀλλὰ ἡ συντηρήτρια τοῦ Νοῦ καὶ τῆς Ψυχῆς.

Συγκρίνοντας τὸ βιβλίο του, μὲ τὸ βιβλίο τοῦ κ.Ν. Δήμου «ἡ δυστυχία τοῦ νὰ εἶσαι Ἕλληνας» (1975, Ἑρμείας, Ἀθἠνα) ἀντιλαμβάνεται κανεὶς ἀμέσως τὴν ἀναποτελεσματικότητα τοῦ ... μπολιάσματος στὸν κ. Δήμου. Ὁ ὁποῖος στὴν παρ.62 σελ.33, γράφει «..Ἐλάχιστοι ἀπόηχοι ἀπὸ τὰ μεγάλα πολιτιστικά κινήματα ποὺ δημιούργησαν τὸν σύγχρονο Εὐρωπαϊκό πολιτισμό, ἔφτασαν ὡς ἐμᾶς (δὲν μιλᾶμε γιὰ τὶς φωτισμένες μειονότητες). Οὔτε σχολαστικός Μεσαίωνας, οὔτε ἀναγέννηση, ούτε διαφωτισμός, οὔτε μεταρρύθμιση ...». Καὶ ἀκάθεκτος συνεχίζει στὴν παρ. 72:  «... Ὁ Καποδίστριας, ..., οἱ Φιλλέληνες, οἱ Σοφολογιότατοι, ὁδήγησαν σὲ πλήρη σύγχυση ἕνα λαό, ποὺ μόλις εἶχε ἀρχίσει νὰ ἀφομοιώνει καὶ νὰ ἐξισορροπεῖ μέσα του τὰ νέα πολιτιστικά στοιχεῖα, ποὺ εἶχαν φέρει Φράγκοι, Σλάβοι, Τοῦρκοι κι Ἀρβανίτες.» (sic!).

Θὰ μπορούσαμε ἴσως νὰ συγχωρήσουμε τὰ λεγόμενα στὴν παρ.62, τοῦ κ. Δήμου. Καὶ νὰ τοῦ ἀποδώσουμε τὴν δικαιολογία τῆς ἄγνοιας, σχετικὰ μὲ τὸ εἶδος καὶ τὴν «ποιότητα» τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ, καθὼς καὶ τὴν χαώδη ἀπόσταση, ποὺ χωρίζει αὐτὸν τὸν «πολιτισμό», ἀπὸ τὸν Ἑλληνικὸ Τρόπο ὑπαρξης καὶ μετοχῆς στὴν κατ’ἀλήθειαν Σχέση.

Ὅμως τὸ νὰ αἰτιᾶται τὸν Κυβερνήτη, ποὺ ἀκριβῶς τὴν προσπάθειά του νὰ διαλύσῃ κάθε σύγχυση, πλήρωσε μὲ τὴν ζωή του, πάει πολύ. Κι’ἀκόμη πιό πολύ, τὸ νὰ μιλᾶ γιὰ πολιτιστικὰ στοιχεῖα  Τούρκων, Φράγκων, Ἀρβανιτῶν, ἀπὸ τὴν ... ἀφομοίωση τῶν ὁποίων ‘ἀνεκόπησαν πρόωρα’ οἱ Ἕλληνες, ἔ ἔχει καὶ ἡ τρικυμία ἐν κρανίῳ τὰ ὅριά της.

Καὶ κάποτε πρέπει νὰ λέμε ἄφοβα τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους. Ὅπως ὁ κ. Τσέκουας. Ὁ Έλληνας.