Στο βιβλίο «Αναμνήσεις και εκμυστηρεύσεις ενός δικαστή» ο Βασίλειος Ε. Λαμπρίδης εκθέτει προσωπικές του εμπειρίες από την θητεία του σε νευραλγικές θέσεις της Δικαιοσύνης, αλλά και από τη συμμετοχή του σε δυο σημαντικές δίκες της νεότερης Ιστορίας, αυτήν για την δολοφονία του Λαμπράκη το 1966 και αυτήν στο Ειδικό Δικαστήριο το 1991-1992.

Ο ίδιος αναφέρει, μεταξύ άλλων, στον πρόλογο του βιβλίου:«Στο σημειωματάριό μου αυτό, καταγράφω όσα αξιομνημόνευτα γεγονότα θυμούμαι από τη μακρόχρονη θητεία μου σε όλες σχεδόν τις βαθμίδες της Δικαιοσύνης αλλά και σε άλλους τομείς της δημόσιας ζωής. [...] Επιδίωξή μου είναι να αποφύγω το στιγματισμό προσώπων που ενδεχομένως έχουν πεθάνει χωρίς προηγουμένως να έχει ακουστεί και η δική τους διαφορετική άποψη, αλλά και να μη θιγούν κάποιοι αθώοι απόγονοί τους. [...] Δεν τήρησα την αρχή αυτή προκειμένου περί προσώπων και γεγονότων για τα οποία υπήρξε λόγος και αντίλογος, επειδή έγιναν ευρύτερα γνωστά είτε ύστερα από δίκες και δικαστικές αποφάσεις, είτε από άλλα δημόσια έγγραφα, είτε από δημοσιεύσεις του Τύπου ή εκδόσεις βιβλίων ή από μεταδόσεις των μέσων μαζικής ενημέρωσης».

Η φωτογραφία του εξωφύλλου είναι από το βιβλίο του Γ. Αναστασιάδη «Το παλίμψηστο του αίματος». Οι φωτογραφίες του παραρτήματος, πλην της πρώτης, και η φωτογραφία στο αυτί του βιβλίου είναι από το αρχείο του Δημητρίου (Ντίμη) Αργυροπούλου. Τα σκίτσα του παραρτήματος είναι του Σπύρου Ορνεράκη.

Ο Βασίλειος Ευσταθίου Λαμπρίδης γεννήθηκε στο Δελβινάκι των Ιωαννίνων το 1928. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 1952. Υπηρέτησε τη θητεία του ως έφεδρος αξιωματικός του Στρατού Ξηράς τα έτη 1953 και 1954. Άρχισε τη δικαστική του σταδιοδρομία ως ειρηνοδίκης Μονεμβασίας το 1956. Πέτυχε το 1957 σε διαγωνισμό δικαστικών παρέδρων και διορίστηκε στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης.

Ως πρωτοδίκης Αθηνών εξαναγκάστηκε από το δικτατορικό καθεστώς σε παραίτηση. Αποκαταστάθηκε το Δεκέμβριο του 1975 και επανήλθε στο δικαστικό σώμα ως εφέτης. Προήχθη, σε πρόεδρο εφετών το 1983 και σε αρεοπαγίτη το 1985. Συγκαταλέγεται μεταξύ των πρώτων μελών του Ανωτάτου Συμβουλίου Επιλογής Προσωπικού (Α.Σ.Ε.Π.), που το στελέχωσαν κατά την έναρξη της λειτουργίας του το 1994. Διετέλεσε πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (Ε.Σ.Ρ.) κατά τα έτη 2000 έως 2002.

Είναι έγγαμος με τη Στέλλα Γ. Καΐση, πρώην συμβολαιογράφο. Η θυγατέρα του Ειρήνη-Αικατερίνη Λαμπρίδου είναι συμβολαιογράφος Θεσσαλονίκης.