Ο συντονιστής της αποκάλυψης του σκανδάλου Γουότεργκεϊτ Μπεν Μπράντλι «έφυγε» στα 93 του χρόνια, στο σπίτι του στην Ουάσιγκτον από φυσικά αίτια.

Ο πρώην επικεφαλής της Washington Post για 26 χρόνια θεωρείται από τις πιο εμβληματικές μορφές της αμερικανικής και παγκόσμιας δημοσιογραφίας.

Μάλιστα, σχεδόν διπλασίασε την κυκλοφορία της αμερικανικές εφημερίδας και της χάρισε 17 βραβεία Πούλιτζερ.

Μία από τις κορυφαίες στιγμές της δημοσιογραφικής καριέρας του Μπράντλι ήταν η καθοδήγηση των δημοσιογράφων Μπομπ Γούντγουορντ και Καρλ Μπερνστάϊν στην έρευνά τους και στην αποκάλυψη του περίφημου πολιτικού σκανδάλου Γουότεργκεϊτ που οδήγησε στην παραίτηση του Νίξον από την αμερικανική προεδρία.

Ωστόσο, η πιο σημαντική απόφαση που κλήθηκε να λάβει ο Μπράντλι μαζί με την εκδότρια της εφημερίδας, Κάθριν Γκράχαμ, ήταν η δημοσίευση σε συνεργασία με τους New York Times των αποκαλύψεων σχετικά με τον πόλεμο του Βιετνάμ, τα περίφημα πλέον «Έγγραφα του Πενταγώνου».

Με τον Μπράντλι στο τιμόνι αρχικά ως αρχισυντάκτη και στη συνέχεια ως διευθυντή σύνταξης, η κυκλοφορία της εφημερίδας σχεδόν διπλασιάστηκε.

«Το μεγαλύτερο κομμάτι της Post είναι ο Μπεν. Χάρη σε αυτόν πήρε τη μορφή που έχει σήμερα» είχε πει η εκδότρια της εφημερίδας, Κάρθιν Γκράχαμ το 1994, τρία χρόνια μετά την αποχώρηση του Μπράντλι.

Ο ίδιος ο Μπράντλι έχει γράψει δύο βιβλία, «Συνομιλίες με τον Κένεντι» και τη βιογραφία του, «Μία Καλή Ζωή» που έγιναν bestsellers.

Ο Μπαράκ Ομπάμα είχε τιμήσει τον Μπεν Μπράντλι, με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας, τη μεγαλύτερη τιμή για έναν πολίτη του αμερικανικού έθνους.

Στο συλλυπητήριο μήνυμά του ο Ομπάμα είπε μεταξύ άλλων: «Για τον Μπέντζαμιν Μπράντλι, η δημοσιογραφία ήταν κάτι παραπάνω από ένα επάγγελμα, ήταν ένα δημόσιο αγαθό ζωτικής σημασίας για τη δημοκρατία μας. Ένας αληθινός δημοσιογράφος που μετέτρεψε την Washington Post σε μία από τις καλύτερες εφημερίδες της χώρας με τον ίδιο στο τιμόνι και με μια στρατιά ρεπόρτερ και συντακτών που δημοσίευσαν τα "Έγγραφα του Πενταγώνου" και το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ. Είπε ιστορίες που έπρεπε να ειπωθούν, ιστορίες που μας βοήθησαν να κατανοήσουμε τον κόσμο μας, να καταλάβουμε ο ένας τον άλλο λίγο καλύτερα».