Γράφει ο
Γεώργιος Χαροκόπος

Στην Ιστορία υπήρξανε πολλοί ελευθερωτές
και πρώτος είναι ο μυθικός ο Προμηθέας Δεσμώτης
που στους ανθρώπους του φρικτού του μακρινού του χθες
έδωσε τη φωτιά κρυφά να ζήσει η ανθρωπότης.

Γι’ αυτό οι άλλοι μυθικοί αλλά θεοί σκληροί
στο βράχο τον εκάρφωσαν φρικτά να μαρτυρήσει
γιατί τους ίδιους νόμους τους  έπαψε να τηρεί
και έσπευσε, θεός αυτός, θνητούς να βοηθήσει.

Τον άνθρωπο τον ήθελαν να μείνει όπως ήταν
να ζει μιαν άζωη ζωή χωρίς προοπτική
γι’ αυτό και σαν δυνάστες του εκείνοι ξαφνιαστήκαν
και στον Προμηθέα φύλαξαν μια μοίρα τραγική.

Μα όλα αυτά δεν ήτανε παρά μονάχα μύθος
που όμως επρoτύπωνε τον φοβερό Σταυρό
τον ξύλινο όπου τον Χριστό τον κάρφωσε ένα πλήθος
φανατισμένο, άκριτο, αχάριστο, σκληρό.

Και οι Αρχαίοι Έλληνες υπήρξανε κι’ αυτοί
όλης της ανθρωπότητος μεγάλοι ευεργέτες
γιατί τους Πέρσες νίκησαν κι’ ελεύθεροι αετοί
όλου του κόσμου γίνανε σωτήρες κι’ οδηγέτες.

Υπήρξαν στη συνέχεια Άρχοντες, βασιλείς,
λαοί που πολεμήσανε για την ελευθερία,
όμως ποτέ δε βρέθηκε από αυτούς  η κλεις
ο κόσμος να ελευθερωθεί από την αμαρτία. 

Ήρθαν και νέοι βάρβαροι και εν τω μεταξύ,
οι περισσότεροι άνθρωποι είχανε δούλοι γίνει.
Δεν είχε η ανθρώπινη ζωή καμιάν αξία,
κι οι Άρχοντες διαφέντευαν ως ήθελαν εκείνοι.

Το ψέμα, η εκμετάλλευση της κάθε μιας ζωής
του ανθρώπου από τον άνθρωπο καθώς κι’ η αμαρτία,
η βαρβαρότητα,  η έλλειψη φροντίδας και στοργής
ήτανε όλων των δεινών δημιουργός αιτία.

Σ’ όλο τον κόσμο πίστευαν σε ψεύτικους θεούς
και στον αληθινό Θεό μόνο οι Ισραηλίτες.
Ακολασίες γίνονταν σ’ ειδωλολατικούς vαούς
όπου μαζί θυσίαζαν τα θύματα κι’ οι θύτες.

Είχαν οι Εβραίοι απ’ το Θεό τις Δέκα Εντολές
μα κατά διαστήματα ξεχνούσανε κι’ αυτοί το θέλημά Του
γι’ αυτό και είχαν υποστεί καταστροφές πολλές
γιατί συχνά παρέβαιναν το κάθε πρόσταγμά Του.

Κι’ όταν στον κόσμο έστειλε τον Ιησού Χριστό
να ελευθερώσει τους λαούς από σκλαβιά προαιώνια
και τον κλειστό Παράδεισο ν’ ανοίξει στον πιστό
το έγκλημα έγινε το φρικτό τα φαύλα εκείνα χρόνια.

Όμως το έργο του Ιησού ήταν λυτρωτικό
Με τη διδασκαλία του τον κόσμο είχε σώσει
κι’ απ’ το μοιραίο αμάρτημα το  προπατορικό
απ’ το Σταυρό, που υψώθηκε τον έχει ελευθερώσει.

Τόνιζε:  Εγώ είμαι η Οδός η αλήθεια και το φως,
«Τα ρήματα ά εγώ λαλώ»  είναι ζωή και πνεύμα 
κι’ όποιος πιστεύει αγράμματος αν είναι ή σοφός
λυτρώνεται από τη φθορά, την αμαρτία, το ψέμμα.

Κι’ οι άνθρωποι που  λάτρευαν την ύλη μοναχά,
το πνεύμα εμάθαν τη ζωή έχει δημιουργήσει
και των ασόφων και σοφών τα λόγια είναι φτωχά
και την αλήθεια του παντός δεν έχουνε γνωρίσει.

Και είπεν ο μοναδικός Ιησούς ο Ελευθερωτής
όταν τον έστειλε ο Θεός τον κόσμο για να σώσει
«Γνώσεσθε την Αλήθεια» είναι ο λυτρωτής
γιατί αυτή και μόνο αυτή θα σας ελευθερώσει.

Αήττητο όπλο ο Σταυρός του Ιησού Χριστού
η Μάνα μου με δίδασκε, γυιέ μου όπου και νάσαι
μη το ξεχνάς και κάνε τον σε ξένη γη παντού
και τα βουνά να τρέμουνε και συ να μη φοβάσαι.

«Εν τούτω νίκα»  λαμπρό όραμα στον ουρανό
εν πλήρη ημέρα – γράφει ο Ευσέβειος – είδε ο Κωνσταντίνος
που ενώ να νικηθεί όλοι ανέμεναν από τον Μαξέντιο
με ειδωλολάτρες πάνοπλους,  ενίκησε Εκείνος.

Και έγινε Μέγας Αυτοκράτορας ο ίδιος κι’  ιδρυτής
της Πόλης της Βυζαντινής της Αυτοκρατορίας,
του Ελληνικού του Έθνους αναγεννητής
και νέας, που δεν τέλειωσε, ακόμη Ιστορίας...

-Ο κ. Γ. Χαροκόπος είναι Ιστορικός και Συγγραφέας