Ἕλληνες εἴμεθα Ἔθνος Ἀνάδελφον... Γράφει ο Χρήστος Συμσάρης (Εύμολπος)

                  
Μὲ κυκλώπειο κρασὶ διαρκῶς μεθυσμένοι
καὶ μὲ τ' ἄβρωτα βόδια τοῦ ἥλιου πλησμένοι,
τὸν ἀσκὸ, πέρα δῶθε, τοῦ Αἰόλου κλωτσῶντας
ἀμέριμνοι ἀθλεῖστε, ἀνιστόρητοι Ἕλληνες.

Σὲ κενές προσδοκίες αἰώνια χαμένοι
καὶ στοῦ ἥσσονος λόγου τὰ δίχτυα ἐμπλεγμένοι,
τὰ αἰθέρια φτερά ποὺ οἱ θεοὶ σᾶς χαρῖσαν
μαδᾶτε ἀπερίσκεπτα, ἀχάριστοι Ἕλληνες.

Τὰ ἱμάτια τῆς μνήμης σας δόλιοι ξένοι
στὸ σφυρί φανερὰ ξεπουλοῦν φιλιωμένοι
και ἰδοὺ προσφορὲς, τώρα ἐσεῖς διαφωνῶντας
συντάσσετε ἐκπρόθεσμα, ἀνεύθυνοι Ἕλληνες.

Στῶν βαρβάρων καιρῶν τὰ σημεῖα ἀπλωμένοι,
στῶν ἀνέμων τὶς θύελλες ἐκτεθειμένοι,
τῶν πατρώων σας οἴκων τοὺς θεμέλιους λίθους
συντρίβετε ἄσκοπα, ἀστόχαστοι Ἕλληνες.

Ἀπὸ φίλους παράσπονδους κατατρεγμένοι
κι ἀπ' τους τόπους σας βάναυσα ξεριζωμένοι,
στὶς ἀρχέγονες πλέον ἑστίες σας θάλλει
βδελυγμίας ἐρήμωσι, δύστυχοι Ἕλληνες.

Ἡ ἀνδρεία σας, πέστε μου, ποῦ εἶναι κρυμμένη,
ποὺ κατέπληξε πρόσφατα τὴν οἰκουμένη     
καὶ τὸ  ἔπος εὐθύς μέσ' σὲ ἐμφύλιες συρράξεις
μαυρίσατε ἀλόγιστα, ἀτίθασσοι Ἕλληνες.
         
Ἐπὶ τέλους, ἀδέλφια μου, ζῆστε ἐνωμένοι,
σ' ἕνα ὅραμα ἅμιλλας συντονισμένοι,
στοὺς ἐχθρούς ἐπιείκεια καὶ σὲ φίλους ἀγάπη
ἐπιδείξατε ὑπεύθυνα, ἀνάδελφοι Ἕλληνες.
 
Πορευθεῖτε στὸ αὔριο, λοιπόν, μονοιασμένοι,
σ' ἀπολλώνιους χοροὺς βακχικὰ συνταγμένοι,
τῆς διχόνοιας τὰ μίση παράμερα ἀφῆστε
καὶ τὸ μέλλον σας κτίστε, Ὑπερήφανα Ἕλληνες!

(ΠΑΡΑΒΑΣΙΣ, ΓΡΥΛΛΟΤΕΤΤΙΓΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ISBN 960-248-888-3)