Γράφει ο
Αθανάσιος Μπουρούνης

H απειρία της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και η αποτίναξη κάθε βάρους προεκλογικών υποσχέσεων, έφεραν τη χώρα σε μια κατάσταση που όμοιά της δεν υπάρχει σε ολόκληρη την Ευρώπη. 

Ποτέ άλλοτε η χώρα δεν βρέθηκε σε μια εξαιρετικά κρίσιμη διαπραγμάτευση, χωρίς στοιχειώδες επιτελείο, χωρίς βασικό σχέδιο, χωρίς καμιά προεργασία.

Το κριτήριο για την επιλογή της πολιτικής ηγεσίας, δεν μπορεί να είναι αποκλειστικά η ηλικία ή η παρθενογένεση.

Η χώρα χρειάζεται έμπειρα και δοκιμασμένα στελέχη, που θα αξιοποιήσουν νηφάλια τα όσα θετικά έχουν γίνει.

Πρόσωπα που δεν θα προτάσσουν τις κομματικές ισορροπίες από το εθνικό συμφέρον και δεν θα πειραματίζονται πάνω στη μοίρα ενός έθνους.

Πρόσωπα που έχουν κριθεί σε θέσεις ευθύνης, είτε ως ιδιώτες είτε ως πολιτικά στελέχη για το ήθος και τις ικανότητές τους.

Όμως το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι αμιγώς οικονομικό, αλλά  είναι πρωτίστως κοινωνικό. Και τούτο διότι η εκλογική μας συμπεριφορά στηρίχθηκε σε ατομικά μικροσυμφέροντα. Προφανώς φταίνε και οι εκάστοτε ηγεσίες που υπερθεμάτιζαν, αλλά και εμείς που τις επιλέγαμε με κριτήριο πλειοδοτικό.

Ο καταλογισμός όμως των ευθυνών δεν είναι της ώρας και κάθε σχετική αναφορά είναι απλώς άσκοπη και κατασπατάληση χρόνου.

Τα δύο προηγούμενα μνημόνια υπήρξαν το αποτέλεσμα χρόνιων παθήσεων και δυσλειτουργιών της ελληνικής οικονομίας. Το τρίτο μνημόνιο όμως, οφείλεται ολοκληρωτικά σε λάθη και παραλήψεις που συντελέστηκαν  μέσα σε ένα καταστροφικό εξάμηνο από τη σημερινή κυβέρνηση.

Για να κατανοήσουμε τα αποτελέσματα της διακυβέρνησης  ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, είναι χρήσιμο να θυμηθούμε την κατάσταση στο τέλος του 2014. Αυτό είναι αναγκαίο, όχι γιατί τα πράγματα ήταν ρόδινα τότε, αλλά γιατί μας βοηθά να κάνουμε μια προσομοίωση για την υποθετική εξέλιξη της ελληνικής οικονομίας, αν η πολιτική δεν άλλαζε τόσο απότομα.

-       Η οικονομία αναπτυσσόταν περίπου με ποσοστό 1.5% επί του ΑΕΠ.

-       Ο προϋπολογισμός του 2013 και 2014 ήταν ισοσκελισμένος.

-       Το Ελληνικό Δημόσιο άντλησε περί τα 6 δισ. ευρώ το 2014 από την αγορά ομολόγων, σηματοδοτώντας την επιστροφή στην κανονικότητα.

-       Οι Τράπεζες είχαν ανακεφαλαιοποιηθεί  και η τραπεζική πίστη είχε αρχίσει να ανακάμπτει.

-       Οι μεγάλες επιχειρήσεις μαζί με τις τράπεζες, είχαν αντλήσει περίπου 7 δισ. ευρώ από τις παγκόσμιες αγορές και προχωρούσαν σταδιακά σε αύξηση των επενδύσεών τους.

-       Η ανεργία αποκλιμακωνόταν αργά αλλά σταθερά.

Ο συνδυασμός της σταθεροποίησης με την ανάκαμψη της ευρωπαϊκής οικονομίας, οδηγούσε σε ανάκαμψη της οικονομίας της χώρας.

Ποια ήταν τα αποτελέσματα της εξάμηνης  διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ;

-       Επιστροφή σε αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης.

-       Επιστροφή σε δημοσιονομικά ελλείμματα.

-       Σημαντική εξασθένηση του οικονομικού κλίματος.

-       Αποδυνάμωση του τραπεζικού συστήματος με βασική απόσυρση καταθέσεων. Μετά την προκήρυξη  του δημοψηφίσματος, ο περιορισμός στις κινήσεις κεφαλαίων, εμποδίζουν πολλές επιχειρήσεις να ορθοποδήσουν.

-       Μείωση της ρευστότητας, καθώς η κυβέρνηση αναζητούσε αγωνιωδώς χρήματα να καλύψει τις πληρωμές μισθών και συντάξεων.

Οι οικονομικές εξελίξεις του τελευταίου έτους είναι απογοητευτικές και ο λογαριασμός είναι εξοργιστικά μεγάλος.

Στα πέντε χρόνια των προηγούμενων μνημονίων, η τρόϊκα έκανε μεγάλα λάθη και επέβαλε στην Ελλάδα μια παράλογη δημοσιονομική προσαρμογή σε πολύ λίγο χρόνο. Ταυτόχρονα όμως, ήταν μεγάλο σχολείο για όλους.

Για μας το μάθημα ήταν, ότι όταν χαράζεις κυβερνητική πολιτική με βάση τον «εκβιασμό» των Ευρωπαίων και δεν έχεις πρόγραμμα ούτε δίοδο διαφυγής, στο τέλος θα βρεθείς στο έλεός τους.

Για τους δανειστές το μάθημα ήταν, ότι εάν δεν συνδέσουν την αποστολή χρημάτων με προαπαιτούμενα, οι ελληνικές κυβερνήσεις θα δεσμεύονταν για μέτρα, αλλά τελικά δεν θα τα εφάρμοζαν.

Οι έξι τελευταίοι εφιαλτικοί μήνες παράλυσης και απραξίας, κατά τους οποίους η χώρα με ευθύνη της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ φλέρταρε με την οικονομική καταστροφή, ανάγκασαν τον κ. Τσίπρα να καταλάβει ότι έφτασε σε αδιέξοδο και  ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να σταθεί η χώρα όρθια. Στο τέλος  υποχρεώθηκε σε μια εκ των πραγμάτων δικαιολογημένη στροφή, έστω και την ύστατη στιγμή, η οποία κατέληξε στο τρίτο μνημόνιο.

Τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο τρίτο μνημόνιο, είναι επώδυνα και σκληρά για πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού και δεν θα μπορέσουν να εφαρμοστούν χωρίς τη συνεργασία των πολιτών.

Με την «πρώτη φορά αριστερά» ακόμη και οι ποιο ανάλγητοι φιλελεύθεροι, αρχίζουν να μοιάζουν συμπαθείς.

Τώρα η Ελλάδα έχει την τελευταία ευκαιρία να βγεί από το επικίνδυνο σπιράλ της ύφεσης, το οποίο απειλεί να τη μετατρέψει σε μια οικονομική και κοινωνική έρημο.

Έχει την ευκαιρία να μετατρέψει άλλο ένα «ανεπιθύμητο» μνημόνιο, σε μια εθνική αναπτυξιακή συμφωνία που θα επαναφέρει την ελπίδα και την ομοψυχία στη χώρα.

Η ελπίδα μας είναι αυτή τη φορά το τρίτο μνημόνιο να αποδειχθεί αποτελεσματικό και κυρίως να εφαρμοστεί.

Η Βουλή με πολύ μεγάλη πλειοψηφία, ψήφισε το τρίτο μνημόνιο και έτσι κερδίσαμε χρόνο. Όμως χωρίς συναίνεση και χωρίς αποφασισμένους πολιτικούς, σύντομα θα ξαναζήσουμε το ίδιο δράμα που επαναλαμβάνεται εδώ και πέντε χρόνια.

Υπάρχει όμως η βάσιμη ελπίδα, ότι αρκετά σύντομα οι λόγοι να είμαστε αισιόδοξοι για το μέλλον, θα είναι σαφώς περισσότεροι από τους λόγους να είμαστε απαισιόδοξοι. Αρκεί να δουλέψουμε με σχέδιο, με όρεξη και να αποφύγουμε την έμφυτη ροπή μας προς το «ατύχημα».

-Ο κ. Αθανάσιος Μπουρούνης είναι Επίτιμος Δ/ντής Σχολικής Μονάδας Δ.Ε.